Μια αναιτιολόγητη, αυθαίρετη, αμελέτητη, αλλά αυτοκρατορική απόφαση Τσίπρα.
Η παράξενη βιασύνη μονογραφής της συμφωνίας με τυμπανοκρουσίες τόσο πρόωρα, απεμπολώντας το ισχυρό μας διαπραγματευτικό «όπλο», γεννάει περίεργα αντεθνικά ερωτήματα.
Του Νίκου Αναγνωστάτου
Άλμα στο κενό στην κυριολεξία η παράδοση της Μακεδονίας. Μια fast-Track διαδικασία, χωρίς συνεννόηση με κανέναν, ο κ. Τσίπρας αποφάσισε, ως άλλος Λουδοβίκος 14ος, για να μην πω Στάλιν, και τα έδωσε όλα στους σκοπιανούς, διότι αυτά που νομίζει πως κράτησε, είναι από ασήμαντα, μέχρι μηδενικής ουσιαστικής αξίας και συμφωνίας, διότι:
(α) πρέπει κανείς να διαβάσει τα ψιλά λεγόμενα γράμματα της περιβόητης σημασίας για να ανακαλύψει κανείς τι μας απέμεινε,
(β) χωρίς να εξασφαλιστεί η σύμφωνη γνώμη των Σκοπίων, απεμπολήσαμε το ισχυρότερο διαπραγματευτικό μας «όπλο», που ήταν η μη ένταξη της Χώρας αυτής στους διεθνείς οργανισμούς (ΝΑΤΟ, ΕΕ), χωρίς καν τη σύμφωνη γνώμη κανενός της Ελλάδος και (γ) τίποτε δεν μας εξασφαλίζει ότι κάποια στιγμή δεν θα αφαιρέσουν τα πινακάκια από το άγαλμα του Μεγάλου Αλέξανδρου και των υπολοίπων ελληνικών μνημείων, και θα συμπληρώσουν ό,τι αφαίρεσαν από το Σύνταγμά τους, έστω και αν τελικά ψηφίσουν την τροποποίησή του, όταν έρθει η κατάλληλη ώρα.
Την ώρα αυτή ασφαλώς θα την αποφασίσουν οι «Μεγάλοι» και όχι το κρατίδιο αυτό, που δεν πρέπει να το φοβόμαστε, κατά μερικούς αφελείς,
Όταν ένα κράτος, ένας λαός αποφασίζει να στηρίζεται σε όνομα, ιστορία και πολιτισμό, ενός άλλου κράτους, αυτός ο λαός είναι ανυπόληπτος, αναξιόπιστος, αναξιοπρεπής και βρόμικος. Με τη στήριξη κάποιων «Μεγάλων», οι οποίοι για τους δικούς τους λόγους και συμφέροντα, στηρίζουν ένα τόσο αναξιοπρεπές μόρφωμα, κάτι έχουν στο μυαλό τους, κάτι που θα έπρεπε να μας έχει ανησυχήσει και να έχουμε λάβει τα μέτρα μας.
Ακόμη και αν είχαν εκτελέσει όλες τις προϋποθέσεις που ζητάμε, θα πρέπει να ψαχνόμαστε τι κρύβεται από πίσω. Διότι αν πράγματι δεν διατηρούν καμία επεκτατική διάθεση (τελείως λανθασμένα και αντεθνικά αναφερόμαστε σε «αλυτρωτισμό», που υπονοεί ότι υπάρχουν σκοπιανές μειονότητες στην Ελλάδα που καταπιέζονται και πρέπει να απελευθερωθούν), και συμφωνούν ότι ούτε η γλώσσα, που τους δώσαμε, ούτε η εθνικότητα που του χαρίσαμε έχουν καμία σχέση με την ελληνική Μακεδονία και την ιστορία της, τότε ποιος ο λόγος, υποτιμώντας τους εαυτούς τους και την ύπαρξή τους, στηριζόμενοι σε ξένο όνομα και σε ό,τι αυτό συνεπάγεται, να επιμένουν σε όνομα που δεν τους ανήκει και δεν έχουν καμία σχέση με αυτό; Τις διευκρινίσεις εννοιών ποιος θα τις διαβάσει;
Δεν θα επαναλάβω τα πανίσχυρα επιχειρήματά μας, για τα οποία δεν επιτρέπεται να υπάρχει ο όρος Μακεδονία στο όνομά τους, αλλά θα επιδιώξω, «διαβάζοντας» πίσω και ανάμεσα από τις γραμμές της συμφωνίας, να διακρίνω τι είναι αυτό που κρύβεται και μαρτυρεί τον απώτερο ρόλο και σκοπό των εμπλεκομένων «μεγάλων», χρησιμοποιώντας τους ανόητους ματαιόδοξους σκοπιανούς ως μέσο και μοχλό, ως «χρήσιμους ηλίθιους».
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι ο κ.Τσίπρας, δια του κ.Κοτζιά, κάτω από την πίεση, κυρίως της Γερμανίας, θεώρησε ότι είναι ευκαιρία να ζητήσει ελαφρότερη πίεση στα οικονομικά μέτρα που υποχρεούται να εφαρμόσει και μια καλή εξέλιξη στο δάνειο, για να μπορέσει, έστω και προσχηματικά, να φορέσει γραβάτα και να καμαρώσει ότι πέτυχε «σημαντικά» οικονομικά επιτεύγματα. Αυτός πρέπει να ήταν και ο λόγος που ο πρωθυπουργός δεν επιδίωξε εθνική συναίνεση,
(α) για να δρέψει όλους τους καρπούς της συμφωνίας,
(β) να κερδίσει χρόνο, εν όψει της σύγκλισης των μελών του ΝΑΤΟ αρχές Ιουλίου, που θα έπρεπε να μπορεί να στείλει την περιβόητη αναγκαία επιστολή συμφωνίας ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ,
(γ) Ενώ μια διαπραγμάτευση εθνικής συνεννόησης, θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο και αυστηρότερους όρους για μια συμφωνία, πέραν των πιο πάνω χρονικών ορίων, για να μην αναφέρω τις τυχόν κρύφιες σκέψεις του πρωθυπουργού ότι ενδέχεται να εκθέσει κυρίως την αξιωματική αντιπολίτευση με περίεργα ιστορικά δήθεν τερτίπια, όπως η θέση του Καραμανλή και της Μπακογιάννη το 2008, για την στρεβλή ερμηνεία για τη γλώσσα το 1959 με το Αβέρωφ, ή το 1977 στον ΟΗΕ και άλλα ξεδιάντροπα επιχειρήματα, τα οποία διαψεύστηκαν όλα με ηχητικά ντοκουμέντα, ξεχνώντας το «δάκρυ» του εθνάρχη Καραμανλή και τη ρήση του αείμνηστου Ανδρέα ότι «Η Μακεδονία είναι η ψυχή μας».
Ο κ. Πρωθυπουργός οφείλει να μας εξηγήσει τους λόγους της τόσο απρόσεκτης βιασύνης του να μονογραφεί η συμφωνία πρίν της ώρας της και χωρίς την συναίνεση κανενός.
Το τραγικό είναι ότι αν η Νέα Δημοκρατία δεν υπέβαλε πρόταση δυσπιστίας και να συζητηθεί έτσι το θέμα για τρεις μέρες, δεν θα είχε κανείς ιδέα τι περιέχει αυτή η συμφωνία. Ακόμη όμως δεν μάθαμε τους λόγους για τους οποίους πέσαμε τόσο χαμηλά, γιατί λυγίσαμε πολύ τη μέση μας.
Η πράξη αυτή του Πρωθυπουργού είναι όχι μόνο ανεξήγητη και απαράδεκτη, γιατί καταλύει την έννοια της Δημοκρατίας με μια τόσο μονομερή απόφαση, που εκτός από το γεγονός ότι καλύπτει την έννοια της αυτοκρατορικής μονοκρατορίας, αλλά πλησιάζει και τα όρια της εθνικής προδοσίας.
Την αντιπαροχή την διακρίναμε στο Eurogroup της περασμένης Πέμπτης 21 Ιουνίου 2018, και συμπεράναμε ότι πουλήσαμε σε εξευτελιστική τιμή την Μακεδονία μας, γιατί περί ξεπουλήματος πρόκειται, το οποίο θα το πληρώσουμε ακριβά.
Τα δέκα χρόνια επιμήκυνσης ενός συγκεκριμένου δανείου και όχι όλων των δανείων, όταν τον Νοέμβριο του 2012, συζητιόταν για πενήντα χρόνια επιμήκυνση και η θέση του κ.Τσίπρα τότε ήταν ότι «η επιμήκυνση του δανείου απλά μακραίνει το σχοινί με το οποίο θα μας κρεμάσουν» και τώρα αυτή η μικρή επιμήκυνση δικαιολογεί να φορέσουμε γραβάτα και να υπερηφανευόμαστε με φαμφάρες και παράτες ότι πετύχαμε δήθεν τους στόχους μας, μόνο θλίψη και απογοήτευση για το μέλλον μας δημιουργεί.
Η μόνη εξήγηση που μπορούμε να δώσουμε, είναι ότι η αμετροεπής αυτή αλαζονική παρουσίαση του ξεπουλήματος της Μακεδονίας μας, ως μεγάλη δήθεν επιτυχία, δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά ακόμη ένα κομμάτι του πάζλ που συντίθεται από καιρό, εν όψει της προετοιμασίας εκλογών εντός του έτους, διότι κατά την φτωχή μου άποψη, πέραν όσων δεινών έχει επισωρεύσει η αλλοπρόσαλλη οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, θα είναι δύσκολο να διέλθει από το 2019 μετά από σοβαρή μείωση των συντάξεων και να προχωρήσει σε εκλογές, εκτός εάν πιστεύει ότι ο ελληνικός λαός είναι τόσο ηλίθιος, ώστε να πεισθεί από όσα ανακριβή και ωραιοποιημένα ψέματα θα ακουστούν με ή χωρίς γραβάτα.
Το ερώτημα που οφείλουν οι ιστορικοί να ανακαλύψουν, είναι τους βαθύτερους λόγους για τους οποίους η Γερμανία ήθελε να υπάρχει ο όρος Μακεδονία στο όνομα των Σκοπίων.
Κάπου διάβασα ότι το όνειρο του Hitler ήταν από παλιά να δημιουργηθεί το κράτος τη Μακεδονίας σε εκείνο τον χώρο και επιχείρησε με σχέδιο και πιέσεις να το πραγματοποιήσει κατά την διάρκεια της παντοδυναμίας του, αλλά δεν πρόλαβε πριν πέσει. Γεγονός είναι ότι ο κάθε Γερμανός έχει στο DNA του τον εθνικισμό, αναζητώντας κάποιον αρχηγό να τον ακολουθεί πιστά και τυφλά. Την προδοσία πολλοί αγάπησαν, τον προδότη ουδείς», έστω και καθ΄ υπερβολή!