Κάποιος άγνωστος με σταμάτησε στο δρόμο και με ρώτησε που βρίσκεται η οδός Αράτου.
Του εξήγησα και με την ευκαιρία σκέφθηκα την ιστορία αυτού του κεντρικού δρόμου (αρχίζει από την Μητροπόλεως και καταλήγει στη Ρ. Φεραίου) και ποιος ήταν ο άνθρωπος από τον οποίο πήρε το όνομά του.
Του Φάνη Ζουρόπουλου
Ο Αράτος λοιπόν υπήρξε μια εξέχουσα προσωπικότητα της Αχαϊκής Συμπολιτείας από τους μεγαλύτερους πολιτικούς άνδρες της Ελληνιστικής περιόδου, άριστος διπλωμάτης και αρχηγός για 25 χρόνια της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Δήμος Αιγίου, πριν πολλά χρόνια, τον τίμησε αφιερώνοντας του ένα κεντρικό δρόμο της πόλης. Γεννήθηκε το 276π.Χ. στη Σικυώνα, γιος του αρχηγού των Δημοκρατικών Κλεινία και της Αριστοδάμας. Όταν ήταν 7 χρονών ο πατέρας του δολοφονήθηκε και ο Άρατος βρήκε καταφύγιο στο θείο του Προφάντου στο Άργος. Η τραυματική αυτή εμπειρία ήταν η αιτία του μίσους του για τους τυράννους και τα τυραννικά καθεστώτα που αφθονούσαν τότε στην Ελλάδα…
Σε ηλικία 20 χρονών μαζεύει όλους τους εξόριστους δημοκρατικούς από την Σικυώνα και με «επιχείρηση κομάντο» πηδάνε από τα τείχη και καταλαμβάνουν την πόλη.
Ο τύραννος Νικοκλής, που ήταν προστατευόμενος του Βασιλιά Αντίγονου της Μακεδονίας αναγκάστηκε να φύγει και ο Άρατος επανιδρύει την Δημοκρατία, επαναφέρει τους εξόριστους και τους επιστρέφει την περιουσία τους, κάνοντας ταυτόχρονα τη Σικυώνα μέλος της Αχαϊκής Συμπολιτείας.
Το 245 π.Χ. εξελέγη για πρώτη φορά στρατηγός, και για πολλά χρόνια κανόνιζε την πορεία της Συμπολιτείας. Σαν διπλωμάτης ήταν πολύ ικανός. Αλλά σαν στρατηγός ήταν μέτριος.
Το 243 π.Χ. ο Άρατος χρησιμοποιώντας την ίδια τακτική με την οποία απελευθέρωσε την Σικυώνα, κατέλαβε την Ακροκόρινθο και ελευθέρωσε την Κόρινθο από τον Αντίγονο και την Μακεδονική ηγεμονία. Η Κόρινθος, τα Μέγαρα, η Επίδαυρος, η Τροιζήνα αποσπάστηκαν από τον Αντίγονο και έγιναν μέλη της Αχαϊκής Συμπολιτείας που διπλασιάστηκε σε έκταση και πληθυσμό.
Μέσα στα σχέδια του Αρατου ήταν και η απελευθέρωση του Άργους από τους τυράννους του, Αριστόμαχο και Αρίστιππο, αλλά οι προσπάθειες του απέτυχαν. Κατόρθωσε όμως να καταλάβει τις Κλωνεές και την Ηραία.
Το 241 π.Χ. νίκησε την γειτονική πόλη της Πελλήνης. Με την Αιτωλία ως σύμμαχό του (239π.Χ.)επιτέθηκε στο Άργος το οποίο δέκα χρόνια αργότερα (229π.Χ.) κατάφερε να το φέρει στην Αχαϊκή Συμπολιτεία. Τον ίδιο χρόνο βοήθησε τους Αθηναίους να διώξουν από την πόλη τους Μακεδόνες.
Το 228π.Χ. ήταν η χρονιά που η Αχαϊκή Συμπολιτεία έφθασε στο απόγειο της ακμής της. Η συνεχώς αυξανόμενη δύναμη της Συμπολιτείας δημιούργησε τις ανησυχίες της Σπάρτης, η οποία συμμάχησε με την αντίπαλο των Αχαιών, Αιτωλική Συμπολιτεία . έτσι ο βασιλιάς της Σπάρτης Κλεομένης Γ΄ ήρθε σε ανοιχτή ρήξη με τους Αχαιούς, έκανε εκστρατεία στην Αρκαδία και κατέλαβε την Μαντινεία, την Τεγέα και τον Ορχομενό.
Ο Άρατος επειδή έβλεπε ότι χάρη στις μεταρρυθμίσεις του Κλεομένη η Σπάρτη γινόταν ολοένα και ισχυρότερη ζήτησε τη βοήθεια του Αντίγονου Δώσονος βασιλιά της Μακεδονίας. Σε αντάλλαγμα οι Αχαιοί προσέφεραν στον Αντίγονο την Ακροκόρινθο. Έτσι ο Άρατος με δική του πρωτοβουλία ξαναέφερε στην Πελοπόννησο τους Μακεδόνες, που ο ίδιος λίγα χρόνια πριν είχε διώξει…
Ο Αντίγονος κατέβηκε αμέσως στην Πελοπόννησο και ξαναπήρε από τους Σπαρτιάτες πολλές πόλεις των Αχαιών. Ξαναΐδρυσε την Κορινθιακή ή Ελληνική συμμαχία την οποία αποτέλεσαν όχι μόνον πόλεις αλλά και «κοινά» και αναγνωρίστηκε αρχηγός της Συμμαχίας, στην οποία έπαιρνε μέρος όλη η Ελλάδα.
Το 223π.Χ. ο Αντίγονος νικήθηκε από τον Κλεομένη στο Λέχαιο. Την επόμενη χρονιά ξεσηκώθηκε το Άργος με προτροπή του Άρατου και αυτό ανάγκασε τον Κλεομένη να επιστρέψει στην Σπάρτη.
Ο Αντίγονος εκμεταλλεύτηκε την απουσία του Κλεομένη και κατέλαβε στρατηγικές θέσεις και το 222π.Χ. νίκησε μαζί με τους Αχαιούς τους Σπαρτιάτες στη μάχη της Σελλασίας και προχώρησε κατά της Σπάρτης την οποία και ενσωμάτωσε στη Συμπολιτεία.
Ακολούθησε ο συμμαχικός πόλεμος (220-217 π.Χ.) ανάμεσα σε Αχαιούς και Αιτωλούς, όπου ο Άρατος ζήτησε βοήθεια από τους Μακεδόνες οι οποίοι κατέβηκαν με επικεφαλής τον Φίλιππο Ε΄ λεηλάτησαν την Αιτωλία, αλλά τελικά τα βρήκαν μαζί τους και έκαναν συμμαχία με τελικό σκοπό να καταλάβουν όλη την Πελοπόννησο.
Στο σχέδιο αντέδρασε ο Άρατος και για αυτό ο Φίλιππός τον δολοφόνησε το 213 π.Χ. μαζί με τον γιό του, βάζοντας τέλος στη δημοκρατική διακυβέρνηση της Πελοποννήσου και την προσήλωσή του σε αρχές που υπηρέτησε σε όλη του την ζωή.
Μεγάλο του λάθος, η εμπιστοσύνη που έδειξε στους Μακεδόνες τους οποίους έφερε στην Πελοπόννησο για να τον βοηθήσουν, ενώ τους είχε διώξει, με αποτέλεσμα να τους ανοίξει την όρεξη να γίνουν κύριοι της περιοχής και το κυριότερο να τον δολοφονήσουν εν ψυχρώ για να τον βγάλουν από τη μέση.
Αυτή είναι, εν συντομία η ιστορία του Άρατου που κέρδισε την εκτίμηση και την τιμή της πόλης μας και της ιστορίας. Ευκαιρία να θυμηθούμε και τι γινόταν τότε στην περιοχή μας και να το συγκρίνουμε με τα σημερινά δεδομένα στην παγκοσμιοποιημένη ανθρωπότητα. Έχει, πράγματι ενδιαφέρον…
*Ο Φάνης Ζουρόπουλος είναι Επίτιμος εκτελεστικός Πρόεδρος της Ένωσης Ευρωπαίων Δημοσιογράφων και τέως Πρόεδρος της Ένωσης Επαρχιακού Τύπου.