Το ''κλείσιμο'' των συνόρων, προσωρινό έστω, στην χώρα που χτίστηκε απο τους μετανάστες, στην χώρα της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας,θα θεριέψει τους εθνικιστές παντού.
Το ίδιο και τους φονταμεταλιστές (άλλωστε το Ιράν ετοιμάζει αντίποινα για τους αμερικανούς πολίτες που βρισκονται στα εδάφη του).
Και όσοι λένε ότι ο εθνικισμός είναι παρεξηγημενη λέξη, όσοι την εξισώνουν με τον πατριωτισμό,καλά θα κάνουν να μην επιπλέουν σε ότι τους βολεύει.
Του Ηλία Καραβόλια
Το θέμα όμως είναι άλλο. Δεν κατανοούν άραγε οι επιτελείς του Τράμπ ότι το δίκτυο ISIS ''φτιαχνει'' τζιχαντιστές στην καρδιά των δυτικών χωρών;
Δεν αναρωτιούνται μήπως τελικά όλο αυτό γυρίσει μπούμεραγκ και γίνει αφορμή να ενισχυθεί η οργάνωση τυφλών χτυπημάτων. εκ των έσω; (όπως στην Ευρώπη δηλαδή) Ή μήπως είναι τεράστια η μπίζνα της ασφάλειας και του ελέγχου - ειδικά όταν βασιλεύει ο τρόμος;
Πλέον, οσα θεωρούσαμε αυτονόητα στη Δύση( ανθρώπινα δικαιώματα, ελευθερία μετακίνησης, αρχές ισονομίας και δικαιοσύνης, ανεξιθρησκία) δυστυχώς θα πάνε πίσω, πολύ πίσω. Θα ξαναχαθούν μέσα στην Ιστορία. Αλλά κακώς λέω ''θεωρούσαμε''. Κάποιοι ενδεχομένως δεν τα θεωρούν ''αξίες''.
Τα κατατάσσουν ίσως στις διανοουμενίστικες διεθνιστικές φιλοσοφίες. Γι αυτό και δεν ξέρουν τι σημαίνει ουμανισμός (η φυλή να είναι καλά).
Και να τελικα που ένας παγκόσμιος καθοδηγητής ανήλθε στην εξέδρα του ισχυρού έθνους. Είναι παράδοξο αλλά αληθινό : στη χώρα της αξιοκρατίας,στην ασφαλή εστία του καπιταλιστικού ονείρου, στην γή της επαγγελίας,αναβιώνει ο εθνικισμός.
Χέρι χέρι με τον άκρατο νεοφιλελευθερισμό και την απορύθμιση των αγορών (την εξήγγειλε ήδη ο Τράμπ και ώθησε την Wall Street σε ιστορικό υψηλό άνω των 20,000 μονάδων) μια ολιγαρχία πλουτοκρατών γύρω απο τον νέο πρόεδρο θα ξανακάνει την αμερικανική ηγεμονία αυτο που ήταν μετά τον Β' παγκόσμιο πόλεμο: ιμπεριαλιστική δύναμη, αφού όμως πρώτα κλειστεί στο δολάριο της, στον πουριτανισμό της, στην αποχαύνωση που βασιλεύει στις συντηρητικές πολιτείες της.
Προστατευτισμός και εθνικοφροσύνη θα βαδίζουν μαζί μέχρι να χρειαστεί να δράσει το γνωστό μακρύ χέρι της πολεμικής βιομηχανίας.
Ας ελπίσουμε ότι οι λοιποί ισχυροί μονάρχες της οικουμένης δεν θα ζηλέψουν την επίδειξη ισχύος του νέου πλανητάρχη (αλλιώς έρχονται δύσκολοι καιροί για την ανθρωπότητα) Είναι ευνόητο ότι σε μια τέτοια περίπτωση μια νέα γεωπολιτική ανισορροπία μεταξύ των ισχυρών κρατών θα εμφανιστεί στο προσκήνιο και θα στηρίζεται σε ένα σύστημα εθνικού οικονομικού προστατευτισμού.
Συστημα που φυσικά θα ευνοήσει, εντός των μεγάλων οικονομιών, τους εθνικούς ολιγάρχες,τις εγχώριες ελίτ κάθε ισχυρής χώρας.
Ένα τέτοιο σύστημα θα χαρακτηρίζεται απο πολυπολική ισχύ και θα γεννάει διαρκώς περιστασιακές ''ηγεμονίες'', επιδείξεις ισχύος και φυσικά διεθνή αβεβαιότητα.Αυταρχικοι ηγέτες θα βρούν την ευκαιρία να απαξιώσουν περισσότερο τους δημοκρατικούς θεσμούς, εις βάρος φυσικά των λαών τους. Με αυτό τον τρόπο θα θεριέψει σταδιακά ένα νεό είδος απομονωτισμού των εθνών, με χαρακτηριστικό γνώρισμα το ισχυρό πατριωτικό σημαίνον της υπεροχής και της ανωτερότητας. Θα περάσουμε σε μια δήθεν αθώα εθνικιστική μορφή διακυβέρνησης των κατ όνομα, μόνο, ελεύθερων κοινωνιών.
Η Ευρώπη δεν θα μπορέσει να παίξει το ρόλο του αντίβαρου καθώς ήδη εισήλθε σε περίοδο ενδοσκόπησης και αυτοεγκλωβισμού.
Η λιτότητα, όπου επιβάλλεται, απορυθμίζει το ευρωπαικό ιδεώδες , Μετά το Brexit, με την Λεπέν να τρομάζει όσους αυταπατώνται με την σταθερότητα του ευρώ και με την Ελλάδα πάλι στα όρια της χρεοκοπίας, η αφύπνιση των δαιμόνων μπορεί να εξελιχθεί σε τραγωδία.
Δραχμή και ευρωσκεπτικιστές παραμονεύουν για να αρχίσει να ξηλώνεται το πουλόβερ, δεδομένης και της τροχιάς της ισοτιμίας ευρώ-δολαρίου (πλησιάζει το 1:1)
Αλλα ας μην κρυβόμαστε. Η ζημιά για την παγκόσμια συνθήκη ισορροπίας ξεκίνησε πριν εγκατασταθεί το σύστημα Τραμπ στην Ουάσιγκτον. Ξεκίνησε όταν οι τραπεζίτες και οι κερδοσκόποι της παγκοσμιοποίησης βούλιαζαν κοινωνίες σε χρέη και έτσι κατέστρεψαν το λογισμικό της Αλληλεγγύης και της Δημοκρατίας μεταξύ των χωρών της Δύσης. Οι αγορές κέρδισαν κατα κράτος τις εθνικές κυβερνήσεις που τα έβαλαν μαζί τους. Και αυτές οι ίδιες οι αγορές είναι που επέβαλλαν να πληρωθεί ασφάλιστρο κινδύνου, για τα κέρδη τους, απο τις ίδιες τις κοινωνίες.
Πολύ φοβάμαι ότι τα κράτη πλέον θα έχουν πολίτες ταγμένους στην καθαρότητα της εθνικότητας τους,στην ισχύ της ψευδαισθητικής ανωτερότητας τους, στην οικονομία τους και στο βιοτικό τους επίπεδο. Ο Άνθρωπος, της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού, της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, μάλλον θα ''ακολουθεί'' και δεν θα ''προηγείται'' της καταγωγής ,του χρώματος, της γλώσσας, της θρησκείας του...