Η δυσωδία μιας μη κυβερνητικής οργάνωσης που «πουλάει» ανθρωπισμό και «πρόοδο».
Στα πρόθυρα εκκωφαντικής πτώχευσης βρίσκεται μια μη κυβερνητική οργάνωση, η οποία τα τελευταία χρόνια, έναντι σοβαρών επικοινωνιακών επενδύσεων, προβάλλει στα διεθνή μέσα επικοινωνίας ατεκμηρίωτες θέσεις και απόψεις περί των ανισοτήτων, της κατανομής του διεθνούς πλούτου και της φτώχειας.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Πρόκειται για την Μη Κυβερνητική Οργάνωση Oxfam, η οποία ιδρύθηκε στην Οξφόρδη το 1942, με σκοπό να στείλει ανθρωπιστική βοήθεια στην Ελλάδα, που τότε βρισκόταν υπό ναζιστική κατοχή και στις μεγάλες πόλεις της θέριζε η πείνα. Μια πείνα που σε μεγάλο βαθμό ήταν το προϊόν του εμπάργκο που είχαν επιβάλλει οι Βρετανοί, ακριβώς για να πλήξουν τους ναζί κατακτητές και να τονώσουν το αίσθημα αντίστασης των Ελλήνων.
Τότε, λοιπόν, κάποιοι Άγγλοι ιερωμένοι, ορισμένοι καθηγητές της Οξφόρδης τρεις επιχειρηματίες και δυο Έλληνες γόνοι εφοπλιστών, ίδρυσαν την Επιτροπή Καταπολέμησης της Πείνας (Oxford Committee for Famine Relief), με σκοπό να στείλουν τρόφιμα στην Ελλάδα. Στην Επιτροπή αυτή, που έδρα της ήταν ο Οξφόρδη, λίγες μέρες αργότερα προστέθηκαν και πολίτες της πόλης, οι οποίοι ναύλωσαν και το ειδικό πλοίο το οποίο μετά από πολλές περιοέτειες το 1943 έφερε τρόφιμα στην Ελλάδα.
Μετά το τέλος του πολέμου, η Επιτροπή για την Καταπολέμηση της Πείνας άρχισε να επεκτείνεται σε τότε βρετανικές αποικίες, προσφέροντας στους τοπικούς πληθυσμούς τρόφιμα, φάρμακα και τεχνογνωσία, για την
ανάπτυξη καλλιεργειών.
Γρήγορα όμως η Επιτροπή άρχισε να πολιτικοποιείται και να χάνει τους αρχικούς της στόχους.
Τελικά δε, από το 1995 και μετά, η όλη οργάνωση ονομάστηκε Oxfam, πήρε τη νομική μορφή της μη κερδοσκοπικής εταιρίας με ομοσπονδιακό χαρακτήρα, η οποία άρχισε να επεκτείνεται στην Αφρική,τη Λατινική Αμερική και σε συγκεκριμένες ασιατικές χώρες.Παράλληλα ως ΜΚΟ,άρχισε να ιδρύει καταστήματα για φτωχούς,στα οποία αρχές του 2019 απασχολούνταν πάνω από 10000 άτομα.
Πλην όμως, μετά την πτώση του Τείχους, στην οργάνωση είχαν άρχισει να «εισρέουν» όλοι οι «απογοητευμένοι του σοσιαλισμού» στόχος των οποίων,περισσότερο από την καταπολέμηση της φτώχειας, ήταν πάντα «το γκρέμισμα του καπιταλισμού», αλλά με άλλα μέσα.
Στο πλαίσιο αυτό, η Oxfam αθόρυβα αλλά αποτελεσματικά ξεκίνησε τον ακτιβισμό κατά της παγκοσμιοποίησης και ήταν ένας από τους «αφανείς» συντελεστές των γνωστών μεγάλων διαδηλώσεων στην Ιταλία, στη Λατινική Αμερική και αλλού.
Βεβαίως δε, μέλι στη φρυγανιά της ήταν όλα τα γνωστά σκάνδαλα εταιριών όπως η Enron, η Parmalat και άλλα, όπως και οι γνωστές χρηματιστηριακές κρίσεις.
Παράλληλα, όμως με τον ακτιβισμό της, η Oxfam ενίσχυσε και τις διαφορές «αλληλέγγυες» δραστηριότητές της, με σκοπό όχι να βοηθήσει φτωχούς ανθρώπους να ξεφύγουν από τη φτώχεια, αλλά να τους προσφέρει τόσα ώστε να εθίζονται στη φτώχεια.!!! Αυτός είναι και ο λόγος που οι ακτιβιστές της Oxfam, είναι κατά της χορήγησης μικροπιστώσεων και μισούν
φιλανθρώπους που βοηθούν φτωχούς να μαθαίνουν να κάνουν δικές τους επιχειρήσεις.
Πέρα όμως από τις πολιτικές της επιδιώξεις, η Oxfam σήμερα κατηγορείται και για την ανάμιξη της σε σκάνδαλα παιδοφιλίας στην Αϊτή, για εξαγορές δημοσιογράφων και για δήθεν μελέτες περί των ανισοτήτων στον κόσμο.
Έγινε επίσης γνωστό ότι με αφορμή την κρίση του κορωνοϊού, η Oxfam έβαλε λουκέτο σε πολλά «καταστήματα» της, απέλυσε 1.200 άτομα και μέλη της πρωτοστάτησαν στη διάδοση θεωριών συνομωσίας για τη νόσο Covid-19, με καταστροφικά αποτελέσματα σε ανθρώπινες ζωές.
Οι σχετικές έρευνες γύρω από τις δραστηριότητες της Oxfam φέρνουν στο προσκήνιο και την ύπαρξη μιας άτυπης «μαύρης διεθνούς» της επικοινωνίας, ανομολόγητος στόχος της οποίας είναι η διάλυση της διεθνούς φιλελεύθερης τάξης και η αποδυνάμωση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όσο για το χρήμα που κυκλοφορεί και διατίθεται για τον σκοπό αυτόν είναι άφθονο, βρώμικο και … όχι λίγες φορές ψηφιακό.
Επτασφράγιστο μυστικό τέλος παραμένουν και κάποιοι χορηγοί της οργάνωσης, η οποία κατά καιρούς παραδίδει και μαθήματα φορολογικής ηθικής!!!