Θυσία των επενδύσεων στο βωμό της «θεάς καρέκλας» της εξουσίας!
Τα ανησυχητικά πρόδρομα σημάδια του δεύτερου τριμήνου, με τη μείωση των επενδύσεων, τις «ξορκισμένες ιδιωτικοποιήσεις, την «ξεψυχισμένη» κατανάλωση, την εχθρική προς το ΑΕΠ μεγάλη αύξηση των εισαγωγών, την αναθέρμανση του πληθωρισμού και την αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, θα γίνουν πιο έντονα λόγω του περιβόητου πολιτικού κόστους και της ακατάσχετης παροχολογίας
Του Δημήτρη Στεργίου
Ήταν στραβό» το «κλήμα» της ανάπτυξης θα το «ξελακώσει», όπως φαίνεται η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ ως θυσία στην παντοδύναμη «καρέκλα» της διατήρησης της εξουσίας, η οποία, όπως η Κίρκη, μεταμορφώνει όλους σχεδόν τους «συντρόφους». Και τώρα που αναφέρθηκα στην «καρέκλα» θυμήθηκα αυτό που είχε πει ο Φώτης Κουβέλης το 1988, με την επιθυμία του να γίνει τελικά υπουργός να ικανοποιείται ύστερα από 30 χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ που συνεχώς τα τελευταία χρόνια «γλυκοκοιτούσε»!
Πριν, λοιπόν, από 30 χρόνια δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τα Νέα» (31 Αυγούστου 1989) η ακόλουθη δήλωση του Φώτη Κουβέλη: «Ναι, θα δεχόμουν την καρέκλα του υπουργού Δικαιοσύνης και στην περίπτωση συνεργασίας Συνασπισμού με το ΠΑΣΟΚ». Η δήλωση αυτή αναδημοσιεύθηκε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» ( 12 Οκτωβρίου 1988, σελίδα 123) με το ακόλουθο σχόλιο: «Ιδού, πώς ο ακατανίκητος έρως προς την καρέκλα οδηγεί στο «ΝΑΙ σε όλα». , με την επιθυμία του να γίνει τελικά υπουργός να ικανοποιείται ύστερα από 30 χρόνια από τον ΣΥΡΙΖΑ που συνεχώς τα τελευταία χρόνια «γλυκοκοιτούσε»!
Αυτός ο ακατανίκητος έρως προς την καρέκλα ικανοποιήθηκε ύστερα από μερικούς μήνες με την ανάδειξή του ως υπουργού Δικαιοσύνης (2 Ιουλίου 1989 – 12 Οκτωβρίου 1989) στη βραχύβια κυβέρνηση Τζαννή Τζαννετάκη (συνεργασία Νέας Δημοκρατίας και Συνασπισμού ΚΚΕ!) και ύστερα από τριάντα χρόνια, το 2018 όταν έγινε αρχικά υφυπουργός Άμυνας και στον τελευταίο ανασχηματισμό υπουργός Ναυτιλίας από τον ΣΥΡΙΖΑ, τον οποίο συνεχώς «γλυκοκοιτούσε» συνεχώς τα τελευταία χρόνια!
Και μια και αναφέρθηκα και στον τελευταίο ανασχηματισμό με την τοποθέτηση του Γιάννη Δραγασάκη στο υπουργείο Οικονομικών, θυμήθηκα ότι πριν από τριάντα πάλι χρόνια (συμπληρώνονται το θανάσιμο εκλογικό έτος 2019), είχε γίνει περιζήτητος ως αναπληρωτής υπουργός Εθνικής Οικονομίας με τον χαρακτηρισμό «φίλος του λαού».
Παραθέτω σχετικό σχόλια που δημοσιεύθηκε τότε στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο» (21 Δεκεμβρίου 1989, σελίδα 13) υπό τον τίτλο «Ο περιζήτητος Δραγασάκης»: Πολλοί οι ενδιαφερόμενοι κάθε μέρα να δουν τον αναπληρωτή υπουργό Εθνικής Οικονομίας κ. Γιάννη Δραγασάκη.
Τις λιγότερες δε φορές είναι αρμόδιος για τα προβλήματα που τού θέτουν. Κυρίως, δε πρόκειται για οργανώσεις και μάλιστα συνδικαλιστικές-επαγγελματικές. Γιατί πάνε όμως στον κ. Δραγασάκη; «Του Συνασπισμού σού λέει είναι, θα μας τα λύσει».
Βέβαια, όποιος έχει δέντρα (συμμετοχή στην εξουσία) έχει και τζιτζίκους (προβλήματα). Όμως, ας προσέχει κι αυτός, να μη μιλά πάντα Αριστερά στις συνεντεύξεις.
Ας δημοσιοποιεί τις θέσεις του όταν παίρνονται ΚΑΙ αποφάσεις και τότε θα μειωθούν και οι επισκέψεις οργανώσεων, θα δουλέψει δε και ο ίδιος πιο απερίσπαστα . Άρα και πιο αποτελεσματικά»
Επίσης, θυμήθηκα ένα άλλο που δημοσιεύθηκε τότε στην Ελευθεροτυπία» στις 12 Ιανουαρίου του 1990 και αναδημοσιεύθηκε σχολιασμένο στον «Οικονομικό Ταχυδρόμο (18 Ιανουαρίου 1990, σελίδα 13), υπό τον τίτλο «Το «βιολί» του ο κ. Δραγασάκης»: Το διάβασα στην «Ελευθεροτυπία» (12.1.1990) και θυμήθηκα τις εκατόμβες των Ρουμάνων, οι οποίοι «παρασυρθέντες» έπεσαν αντιμαχόμενοι τον «αριστερό» παράδεισο» του Τσαουσέσκου.
Λοιπόν, σ΄ ένα μπλοκ τσέπης πού ‘εστειλε ο κ. Δραγασακης στον υπουργό Οικονομικών κ. Γιώργο Σουφλιά έγραψε τα ακόλουθα: «Στα μπλοκ αυτά πρέπει να γράφονται μόνο σωστές προτάσεις, δηλαδή προοδευτικές, εκσυγχρονιστικές, για να μην πω αριστερές!».
Στο εξής να ξέρετε: σωστό είναι ό,τι είναι προοδευτικό, για να μην πούμε αριστερό. ‘Αριστερό, όπως ό,τι έκαναν οι Στάλιν, Μπρέζνιεφ, Τσαουσέσκου, Ζίφκωφ, Τίτο, Χόνενκερ, Χούζακ κλπ, κλπ,, που πάνω από όλα –όπως ξέρουμε πια όλοι- φρόντιζαν την καλοπέρασή τους, τις αποταμιεύσεις τους στην Ελβετία και, γενικά, τον λωποδυτικό σοσιαλισμό… Ποιος αμφιβάλλει ότι όλοι αυτοί ήταν αριστεροί; Κι αν αυτοί δεν είναι, τότε ποιοι είναι;»
Αυτά ως «ορεκτικά» για την «πανδαισία» της τάχα διατηρήσιμης υψηλής ανάπτυξης το 2018 και εφεξής, στο όνομα της «καρέκλας». Λοιπόν, με σφόδρα προβληματικούς ή «κακοποιημένους» όλους σχεδόν τους παράγοντες που προσδιορίζουν επιστημονικώς το ακαθάριστο εγχώριο προϊόν (ΑΕΠ), απορούμε και εξιστάμεθα από πού αντλεί όλη αυτή την υπεραισιοδοξία η κυβέρνηση για συνέχιση της ανάπτυξης του 2018 με υψηλότερους ρυθμούς.
Ήδη, τα ανησυχητικά πρόδρομα σημάδια του δεύτερου τριμήνου για την εξέλιξη της ανάπτυξης το 2018 είναι έντονα, αφού, όπως προκύπτει από τα στοιχεία που ανακοίνωσε η Ελληνική Στατιστική Αρχή (ΕΛΣΤΑΤ), η ανάπτυξη κατά 1,8% την περίοδο αυτή στηρίχθηκε κυρίως στις εξαγωγές και στην συνεχώς «άψυχη» κατανάλωση.
Σε όλα αυτά, τώρα προστίθενται η σημαντική αύξηση των εισαγωγών, οι οποίες επηρεάζουν αρνητικά και μάλιστα κατά μεγάλο ποσοστό το ΑΕΠ, ο πληθωρισμός που ξαναβρυχάται και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών εξαιτίας της υπεροχής, σε απόλυτους αριθμούς, των εισαγωγών, στο εξωτερικό τομέα.
Αλλά, όπως είναι γνωστό, οι βασικοί πυλώνες στήριξης μιας αισιοδοξίας για υψηλότερη ανάπτυξη είναι οι επενδύσεις, οι οποίες εξακολουθούν να παρουσιάζουν αρνητική μεταβολή ή λοιδορούνται από το» είπα-ξείπα γύρω από το συνεχώς υποσχόμενο, αλλά μηδεέποτε υλοποιούμενο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων (κόκκινη γραμμή», βλέπετε!), η εγχώρια ζήτηση, η οποία, μαζί με την ιδιωτική κατανάλωση, «ταλαιπωρείται» από την υπερφορολόγηση και τη λεηλασία του εισοδήματος, η δημόσια κατανάλωση, η οποία εμφανίζει αρνητική μεταβολή και, φυσικά, οι εισαγωγές, οι οποίες, όπως ήδη αναφέρθηκε, αυξάνονται και πληθύνονται και μάλιστα σε μια περίοδο κατά την οποία δεν γίνονται επενδύσεις!
Όλες σχεδόν αυτές οι βασικές προϋποθέσεις για υψηλούς και διατηρήσιμους ρυθμούς ανάπτυξης του 2018 θα δοκιμαστούν ακόμα περισσότερο από την ακατάσχετη προεκλογική παροχολογία και την «ελευθερία» (τάχα) που δίνει η «έξοδος» από τα Μνημόνια, από την αφαίμαξη των νοικοκυριών και των επιχειρήσεων από την καταβολή των εφιαλτικών δόσεων του φόρου εισοδήματος και του «καταργημένου» ΕΝΦΙΑ.
Δηλαδή, εκτιμάται ότι όλοι σχεδόν οι πυλώνες του ΑΕΠ θα παρουσιάσουν επιδείνωση ή μεταβολές που δεν θα στηρίξουν υψηλή ανάπτυξη το 2018 για τους ακόλουθους λόγους:
Πρώτον, η πρόβλεψη για ενίσχυση της απασχόλησης το 2018 ναι μεν θα στηρίξει το εισόδημα των νοικοκυριών, αλλά από την άλλη μεριά το οδυνηρό ράμφισμά του από την υπερφορολόγηση και τον πληθωρισμό (τον είχαμε ξεχάσει τα τελευταία χρόνια!) θα αποδυναμώσει τη ροπή προς κατανάλωση, η οποία παραμένει ισχνή ή αρνητική!
Δεύτερον, οι προϋποθέσεις για αύξηση ή η επιτάχυνση των επιχειρηματικών επενδύσεων,με την εφαρμογή του προγράμματος των ιδιωτικοποιήσεων , τη συνέχιση των μεταρρυθμίσεων, με τη σταδιακή αποκατάσταση της χρηματοδότησης , με τα προγράμματα στήριξης της επιχειρηματικότητας (κυρίως με ευρωπαϊκούς πόρους), παραμένουν θολές ή απόμακρες (προεκλογική περίοδος, γάρ!). Επίσης, το υψηλό απόθεμα μη εξυπηρετούμενων δανείων, δυσχεραίνει τη χρηματοδότηση της πραγματικής οικονομίας και ραπίζει την ανάπτυξη, ενώ παράλληλα έχει ξορκιστεί, με τις αναβολές, τις καθυστερήσεις και την υψηλή φορολογία η πιθανότητα προσέλκυσης ξένων άμεσων επενδύσεων.
Τρίτον, η υιοθέτηση ενός φιλικότερου προς την ανάπτυξη μίγματος δημοσιονομικήςπολιτικής εμφανίζεται πολύ δύσκολη , καθώς η επιτακτική ανάγκη για το συμφωνηθέν υψηλό (τάχα) πρωτογενές συμπιέζει ασφυκτικά το διαθέσιμο εισόδημα και την κατανάλωση των νοικοκυριών και τελικά αφαιρεί πόρους από την πραγματική οικονομία, επιβραδύνοντας την ανάπτυξη. Ταυτόχρονα, η υπερβολική εξάρτηση της δημοσιονομικής προσαρμογής από τους φόρους αποτελεί αντικίνητρο τόσο για την εργασία όσο και για τις επενδύσεις, διογκώνοντας παράλληλα και την παραοικονομία.
Τέταρτον, η υψηλή, με μεγάλη διαφορά από μέσον ευρωπαϊκό όρο) μακροχρόνια ανεργία,ιδιαίτερα των γυναικών και των νέων αφαιρεί πόρους από τα ασφαλιστικά ταμεία και προκαλεί ελλείμματα, ενώ δεν επιτρέπει εισροή πόρων στην οικονομία για κατανάλωση και επενδύσεις.
Πέμπτον, οι εισαγωγές αυξάνονται και πληθύνονται και δεν συμβάλλουν μόνο αρνητικά στη διαμόρφωση του ΑΕΠ, αλλά και στην αύξηση του ελλείμματος του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών , όταν αυξάνονται, ως απόλυτο μέγεθος, περισσότερο από τις εξαγωγές.
