Στους χρήστες θα μετακυλίσουν οι πάροχοι τα τέλη που προβλέπει η υπουργική απόφαση, με την οποία μπαίνουν οι κανόνες τιμολόγησης και κοστολόγησης νερού που αποτελούσε ένα από τα προαπαιτούμενα του μνημονίου.
Τα νέα τιμολόγια προβλέπεται να εφαρμοστούν από το 2018 αφού προηγουμένως οι Αποκεντρωμένες Διοικήσεις συλλέξουν τα στοιχεία με τα οποία θα υπολογιστεί το κόστος νερού. Για το λόγο αυτό στις 31 Οκτωβρίου κάθε έτους η Διεύθυνση Υδάτων της Αποκεντρωμένης Διοίκησης, γνωστοποιεί στους παρόχους και τους οικείους ΟΤΑ το περιβαλλοντικό κόστος και το κόστος πόρου ανά κυβικό.
Με το καθεστώς που θεσπίζει η ΚΥΑ,το νέο τιμολόγιο θα υπολογίζεται με βάση το χρηματοοικονομικό κόστος (αποτίμηση του κόστους όλων των έργων και υποδομών), το περιβαλλοντικό (αφορά περιοχές με επιβαρυμένα ύδατα) και το κόστος πόρου (όπου υπάρχει έλλειμμα λόγω κακής διαχείρισης).
Στον αγροτικό τομέα, η τιμολόγηση νερού θα γίνεται μέσω μεικτού συστήματος χρέωσης που περιλαμβάνει ένα σταθερό τέλος ανά στρέμμα καλλιέργειας και ένα μεταβλητό ανά κυβικό μέτρο νερού, το οποίο θα αυξάνεται με βάσει την κατανάλωση. Υπάρχει επίσης η υποχρέωση μέσα σε τρία χρόνια, της εγκατάστασης υδρομετρητών.
«Οι χρήστες θα πληρώσουν πολύ ακριβά το νερό και την αποχέτευση σε όλη τη χώρα», αναφέρει σε ανακοίνωσή του ο εκπρόσωπος των εργαζομένων στο διοικητικό συμβούλιο της ΕΥΔΑΠ και πρώην πρόεδρος της ΔΑΚΕ ΕΥΔΑΠ κ. Μανώλης Αγγελάκης. Προσθέτει μάλιστα ότι ανοίγει παράθυρο για απόσυρση ευνοϊκών διατάξεων στις ευπαθείς ομάδες, από την στιγμή που προβλέπεται ότιη εφαρμογή του μειωμένου τιμολογίου δεν μπορεί να γίνεται σε βάρος της εφαρμογής της πλήρους ανάκτησης του κόστους.
Όπως σημειώνει, η πολιτική της κυβέρνησης ευνοεί σημαντικά τις διαδικασίες ιδιωτικοποίησης του νερού αφού επιβάλλει κανόνες και νέα τιμολόγια σε όλες τις εταιρείες (ΕΥΔΠΑΠ, ΕΥΑΘ ΔΕΥΑΘ κ.α) πριν ακόμη προχωρήσουν τα σχέδια ιδιωτικοποίησης. «Οι χρήστες θα χρηματοδοτούν τα επενδυτικά σχέδια του παρόχου προκειμένου να παρέχει υπηρεσίες νερού».
Σύμφωνα με τον εκπρόσωπο των εργαζομένων στο ΔΣ της ΕΥΔΑΠ, η ΚΥΑ,θα επιβαρύνει σημαντικά τον νησιωτικό χώρο αλλά και τον αγροτικό τομέα. Μέχρι σήμερα, το κόστος νερού για τις αφαλατώσεις επιδοτούνταν από τους δήμους. Από εδώ και πέρα οι κάτοικοι των νησιών θα κληθούν να πληρώσουν και το κόστος του νερού αλλά και το περιβαλλοντικό τέλος, γεγονός που αυτομάτως εκτινάσσει την δαπάνη για την χρήση του θαλασσινού νερού.