Το πελατειακό κράτος, σταδιακά μετατρέπεται σε δεσμοφύλακα της κοινωνίας των πολιτών και σε πηγή απίθανης διαφθοράς...
Η ελληνική οικονομία πνίγεται. Παρά τα ωραία λόγια και τα εύσημα που απονέμονται στην κυβέρνηση, οι επιχειρήσεις της χώρας και οι καταναλωτές που τις στηρίζουν με την ζήτησή τους, πάσχουν από δραματική έλλειψη ρευστότητας. Αυτό είναι το τεράστιο πρόβλημα της χώρας και όπου δεν αντιμετωπίζεται ας μην περιμένουμε ανάπτυξη και παραγωγικές επενδύσεις.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Η ιδιωτική αποταμίευση στη σημερινή Ελλάδα είναι πλέον ανεπαρκέστατη. Μετά βίας φθάνει τα 100 δις. ευρώ και έχει σχεδόν μηδενική απόδοση. Πρόκειται δε για αποταμίευση του τύπου «για ώρα ανάγκης». Είναι δηλαδή ασπίδα προστασίας στα χειρότερα που θα μπορούσαν να συμβούν σ’ ένα νοικοκυριό ή δ’ ένα άτομο.
Πολύ χαμηλή είναι και η αποταμίευση των επιχειρήσεων, η περισσότερες από τις οποίες αδυνατούν να καλύψουν ακόμη και βασικές τους ελλείψεις ή ζημιές. Περί αντικαταστάσεως του παραγωγικού τους εξοπλισμού ουδείς λόγος. Δεν υπάρχουν επενδυτικά κεφάλαια για τη συντήρηση μηχανημάτων, γεγονός που επηρεάζει τόσο τη λειτουργία τους, όσο και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν.
Ωστόσο, αν λάβουμε υπόψη τις έρευνες του Συνδέσμου Επιχειρήσεων και Βιομηχανίας (ΣΕΒ) αλλά και του ιδρύματος Οικονομικών και Βιομηχανικών Ερευνών για τα προσεχή πέντε χρόνια η χώρα έχει ανάγκη από 200 δις. ευρώ επενδύσεις αν θέλει να γνωρίσει βιώσιμη ανάπτυξη.
Από ποιους και πότε θα γίνουν οι επενδύσεις αυτές κανείς δεν μας το λέει. Διαιωνίζεται έτσι μια απαράδεκτη κατάσταση, η οποία σίγουρα δεν θα έχει ευτυχή κατάληξη. Διότι το μέτρο που η επενδυτική απουσία θα συνεχίζεται και θα συνοδεύεται από φυγή ανθρώπινου δυναμικού, μετεγκαταστάσεις επιχειρήσεων, υποβάθμιση της εκπαίδευσης και τραπεζική ανεπάρκεια, η οικονομία θα περιθωριοποιείται.
Και στις σημερινές συνθήκες παγκοσμιοποίησης ναι μεν ο τουρισμός και η ναυτιλία προσφέρουν πολύτιμη χείρα βοηθείας στην Ελλάδα πλην όμως είναι δραστηριότητες εξωστρεφείς βέβαια αλλά ευάλωτες στα καπρίτσια της συγκυρίας. Ειδικότερα δε στη ναυτιλία η πορεία της υπόκειται στις διεθνείς διακυμάνσεις είτε αυτές είναι νομισματικές είτε ενεργειακές.
Δεν χωρά καμιά αμφιβολία υπό τις συνθήκες αυτές, ότι η οικονομία χρειάζεται ισχυρές ενέσεις μεταρρυθμίσεων και ελευθερίας ικανές να φέρουν στην Ελλάδα και ελληνικά κεφάλαια που βρίσκονται στο εξωτερικό. Είναι καιρός πλέον η Ελλάδα να αποφασίσει αν θέλει να κρατηθεί στην επιφάνεια ή να πεθάνει από ασφυξία.
Συγκριτικά πλεονεκτήματα η χώρα διαθέτει πολλά για να τα αξιοποιήσει όμως πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να απελευθερωθεί.
Είναι καιρός επίσης να κλείσουμε τα αυτιά στις διάφορες ηλιθιότητες περί «ξεπουλημάτων» και άλλων πτηνών, οι οποίες εκτοξεύονται επί τούτου από όλους αυτούς που «κερδίζουν» όσο η Ελλάδα παραμένει ουραγός.