Ελλάδα εν έτει 2018. Εικόνες εφιαλτικές που μας παραπέμπουν στις πολεμικές στιγμές που έζησε ο Ελληνισμός στη Σμύρνη, στη Μικρασιατική καταστροφή.
Tης δημοσιογράφου Θάλειας Χούντα
Οικογένειες βρίσκονται απανθρακωμένες αγκαλιά γιατί δεν πρόλαβαν να σωθούν και άλλοι πέθαναν στη θάλασσα όπου έπεσαν είτε μόνοι τους είτε αγκαλιά με τα παιδιά τους, αναζητώντας τρόπο να σωθούν.
Το τραγικό είναι ότι η εθνική αυτή τραγωδία, διαδραματίστηκε σε μέρος τόσο κοντινό στην Αθήνα, τόσο κοντινό στο κέντρο λήψης αποφάσεων.
Η εικόνα της κυβέρνησης τραγική, μη μπορώντας να ανταποκριθεί τουλάχιστον αξιοπρεπώς, στην διαχείρηση αυτής της πρωτόγνωρης κρίσης για τα ελληνικά δεδομένα.
Η γνωστή “επικοινωνιακή” πολιτική της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, δεν αρκούσε σε αυτή την τραγική στιγμή, να δικαιολογήσει την ανεπάρκεια της στην εκπόνηση και στην εφαρμογή του συστήματος πολιτικής προστασίας.
Ουδείς θα μπορέσει να εξηγήσει στους συγγενείς των αδικοχαμένων συνανθρώπων μας ,την εικόνα ενός ανημέρωτου πρωθυπουργού, περιστοιχιζόμενο από μια αμήχανη πολιτική και φυσική ηγεσία, μέλημα της οποίας ήταν να αποποιηθεί οποιαδήποτε ευθύνη, ρίχνοντας το φταίξιμο στις “ασύμμετρες απειλές”.
Άραγε ο κρατικός μηχανισμός δεν πρέπει να είναι πανταχού παρών για την διαχείριση αυτών..των ….άγνωστων “ασύμμετρων απειλών”;
Ολόκληρη η κυβέρνηση τελικά πρέπει να έπεσε “θύμα” αυτών των “ασύμμετρων απειλών» , αφού για πάνω από εννιά ώρες θεωρείτο “αγνοούμενη”, αφήνοντας τον ελληνικό λαό χωρίς καμία ενημέρωση, με τα ΜΜΕ να αναλαμβάνουν τα ηνία τόσο της ενημέρωσης όσο και της διαχείρισης αυτής της τόσο τραγικής για την χώρα μας κρίσης.
Ο φόβος ότι οι νεκροί θα ξεπεράσουν τον τριψήφιο αριθμό, πλέον είναι έκδηλος.
Δυστυχώς ο αριθμός των αγνοουμένων και των νεκρών είναι τραγικός τόσο γιατί είμαστε μια χώρα εν καιρώ ειρήνης αλλά κυρίως γιατί η τραγωδία συντελέστηκε σε μια περιοχή τόσο κοντά στην πρωτεύουσα αλλά από ότι αποδείχτηκε με τον πλέον τραγικό τρόπο, τόσο μακριά από τους κυβερνώντες αυτή τη χώρα.