Eναι από τις ελάχιστες πρωτοβουλίες της κυβέρνησης των ένδοξων ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ που αξίζει επιβράβευσης. Αναφερόμαστε στην Εξεταστική Επιτροπή για τα Δάνεια σε ΜΜΕ και κόμματα. Αυτό το Πόρισμα των 965 σελίδων πρέπει να μπει στην βιβλιοθήκη κάθε ελληνικής οικογένειας και να γίνει μια προσπάθεια να διαβαστεί απ΄όλους. Οι ατίθασοι ΣΥΡΙΖΑΑΝΕΛ κάλεσαν στην Εξεταστική ένα μεγάλο αριθμό μαρτύρων που συμμετείχαν σε μία από τις πιο χυδαίες υποθέσεις της μεταπολίτευσης αλλά και του ελληνικού κράτους από δημιουργίας του. Πρόκειται για τα Δάνεια σε ΜΜΕ και κόμματα. Θα σας πούμε γιατί είναι χυδαία, ανήθικη, ξιπασμένη, βρώμικη και σκατένια αυτή η υπόθεση. Η λέξη σκάνδαλο είναι πολύ μικρή για να την αποδώσει.
Ακούστε λοιπόν το γιατί του ξιπασμού. Γιατί κάπου εκεί έξω υπάρχει μία ελληνική οικογένεια που αποτελείται από παππούδες, γονείς και εγγόνια. Κάθε πρωί χρόνια τώρα τα μέλη αυτής της οικογένειας ξυπνάνε παίρνουν ένα πρωινό αγχωμένοι και στα πεταχτά και ξεκινάνε τα παιδιά για το σχολείο, οι γονείς για τις δουλειές τους και οι παππούδες με τις γιαγιάδες μένουν πίσω με τις αναμνήσεις μιας ζωής. Αν κατοικούν σε χωριό ούτε οι παππούδες έχουν αυτή την πολυτέλεια αλλά είναι αναγκασμένοι να καταθέσουν έως και την τελευταία ικμάδα της ζωής τους στο χώμα και στις καλλιέργειές τους κάτω από το λιοπύρι, τη βροχή, το παγετό, τα γυρίσματα του καιρού.
Οι γονείς, πιο νέοι προσπαθούν με νύχια και με δόντια να κρατήσουν όρθια την μικρή οικογενειακή επιχείρηση για να μπαίνουν λεφτά στο σπίτι, να μπορούν να μεγαλώσουν και να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Κάθε τέλος του χρόνου κάνουν τις φορολογικές τους δηλώσεις με απόλυτη ειλικρίνεια και σεβασμό στην έννοια του κράτους και της συμμετοχής στα κοινά. Κανείς από τα μέλη της οικογένειας που περιγράφουμε δεν υπήρξε δημόσιος υπάλληλος και κανείς τους δεν πήρε δάνειο.
Με τον ιδρώτα του προσώπου τους, με αιματηρές οικονομίες και πολλές πολλές δόσεις, τα μέλη αυτής της οικογένειας κατάφεραν να αποκτήσουν το αυτοκίνητό τους, τα ηλεκτρικά είδη του σπιτιού και να στήσουν το νοικοκυριό τους. Το σπίτι που μένουν είναι απόκτημα των παππούδων με τους κόπους μιας ζωής. Υπήρξαν μέρες που αυτή η μία ελληνική οικογένεια την έβγαλε με τρεις πατάτες, λίγο ψωμί και ελάχιστο λάδι.Μέρες που η ζωή τους χαμογελούσε και μέρες που η ζωή τους τυραννούσε όσο κι αν δούλευαν οι άνθρωποι. Στην κυριολεξία με τον ιδρώτα του προσώπου τους τα έφερναν βόλτα.Μυρμήγκια της ζωής. Ούτε που ακουγόντουσαν.
Την ώρα που τα μέλη αυτής της μοναδικής ελληνικής οικογένειας με τον ιδρώτα του προσώπου τους έσπρωχναν τη μία μέρα μετά την άλλη, σιωπηλοί και αξιοπρεπείς, ανώνυμοι στο πολύβουο πλήθος, κάποιοι ΑΛΛΟΙ συμπολίτες τους, παιδιά ενός άλλου Θεού προφανώς, ζούσαν μια απίστευτη ζωή για τα δεδομένα της μίας και μοναδικής ελληνικής οικογένειας που σας περιγράψαμε πιο πάνω.
Αυτοί οι ΑΛΛΟΙ λοιπόν δεν ήταν παρά ένα συνοθύλευμα ξιπασμένων στο οποίο συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι πρωθυπουργοί και οι αρχηγοί κομμάτων της μεταπολίτευσης, θρασίμια εκδότες και καναλάρχες, επιχειρηματίες και στελέχη από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας.
Οι πιο κερδισμένοι από τους εμπλεκόμενους ήταν οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ (ένας απίστευτος συρφετός τσογλανιών στην πλειοψηφία τους) οι οποίοι απολάμβαναν μια απίστευτη καταιγίδα χρήματος στις πολυτελείς κατοικίες τους. Σε αντίθεση με την οικογένεια της ιστορίας μας αυτός ο ξιπασμένος υπόκοσμος είχε ΕΛΕΥΘΕΡΑΣ στο τζάμπα χρήμα. Οσο χρήμα ήθελαν, όποτε το ήθελαν.
Επαιρναν χρήμα σε αντάλλαγμα της υποτιθέμενης επιρροής που είχαν στη κοινή γνώμη τα ΜΜΕ της ιδιοκτησίας τους. Δεν χρειάστηκε να ληστέψουν τις τράπεζες με την κλασσική έννοια του όρου. Οι τράπεζες άνοιξαν τις κάνουλες με το χρήμα στα εκλεκτά μέλη του συγκεκριμένου υποκόσμου σε πολλές περιπτώσεις κατ΄εντολή των εκάστοτε ενοίκων του Μαξίμου-τόσο ξεφτιλισμένοι είναι όλοι τους.
Οι ιδιοκτήτες των ΜΜΕ δημιουργούσαν ταυτόχρονα και ένα μύθο γύρω από το ονομά τους χάρη στα φοβισμένα ανθρωπάκια, τους δημοσιογράφους, που είχαν στην δούλεψή τους. Ολοι έτρεμαν τον εκδότη τους ή τον καναλάρχη τους. Κάθε του κουβέντα ήταν χρησμός. Ακόμη και η σιωπή του.
Ο μύθος γύρω από αυτά τα γελοία μέλη του υποκόσμου- που τους κατουρούσαν ξανθιά πιπίνια στην ιδιωτική τους ζωή- τούς έδινε σχεδόν μεταφυσικές ιδιότητες. Ανεβοκατέβαζαν λέει κυβερνήσεις.
Φυσικά εφ΄όσον οι πρωθυπουργοί στο μεταξύ είχαν εκπορνευθεί για χάρη τους μεσολαβώντας για δάνεια και άλλες διευκολύνσεις στην συνέχεια δεν ήταν παρά χρησιμοποιημένες σερβιέτες που έπρεπε να αντικατασταθούν με καινούργιες.
Ετσι στήθηκε για δεκαετίες ολόκληρες αυτός ο αυτοματοποιημένος μηχανισμός των θαλασσοδανείων προς τον μηντιακό υπόκοσμο που στο μεταξύ δεν τολμούσε να τον ακουμπήσει κανείς-αν εξαιρέσεις τις περιπτώσεις που η συμμορία των μηντιαρχών διέβλεπε τον κίνδυνο στο πρόσωπο κάποιου νεόφερτου, όπως στην περίπτωση του Κοσκωτά. Περνούσε λοιπόν ο καιρός, τα χρόνια, οι δεκαετίες και κανείς δεν τολμούσε να ακουμπήσει την μηντιακή συμμορία η οποία ζούσε πλουσιοπάροχα κόντρα σε κάθε κανόνα δικαίου, αξιοσύνης, ακόμη και υγιούς καπιταλισμού.
Ωσπου ήρθαν ο Τσίπρας και ο Παππάς οι οποίοι με από τη λογική να τα κάνουμε όλα πουτάνα και να τους πάρουμε όλους παραμάζωμα προχώρησαν στην δημιουργία της συγκεκριμένης Εξεταστικής. Και αίφνης όλοι αυτά τα μεγαθήρια των ΜΜΕ κάθησαν κότες λυράτες απέναντι από την Επιτροπή για να τους κατουρήσουν ο Νίκος Νικολόπουλος και ο Κασιδιάρης.
Ηταν η εκδίκηση της ιστορίας άσχετα αν οι περισσότεροι από δαύτους είναι τόσο χονδρόπετσοι και ανθεκτικοί στη ξεφτίλα που δεν χαμπαριάζουν.
Ολοι αυτοί οι τρομεροί μύθοι των πανίσχυρων καναλαρχών και εκδοτών γκρεμίστηκαν και τα γελοία πολυδανεισμένα ανθρωπάκια τοποθετήθηκαν στην πραγματική τους διάσταση. Το πόρισμα είναι στην πραγματικότητα καταπέλτης.
Είναι πραγματική προσφορά στον τόπο και κυρίως είναι ο οφειλόμενος σεβασμός στην Οικογένεια της ιστορίας μας. Αν υπάρχει-που υπάρχει-έστω και μία ελληνική οικογένεια που ζει με τον ιδρώτα του προσώπου της το Πόρισμα της Εξεταστικής είναι γι΄αυτή την οικογένεια μια μικρή ένδειξη αναγνώρισης και τιμής από αυτό εδώ το διεφθαρμένο κράτος της Κολομβίας των Βαλκανίων.
killbill
