Μια νέα μηχανική διακανονισμού εταιρικών χρεών (αλλά και εμπορικών οφειλών απο ελεύθερους επαγγελματίες) εισάγει ο πολυδιαφημισμένος ηλεκτρονικός μηχανισμός του εξωδικαστικού συμβιβασμού.
Πρόκειται για μια ψηφιακή εκδοχή ρύθμισης για οφειλές σε Δημόσιο και τράπεζες. Εννοείται οτι οι προυποθέσεις συμμετοχής περιορίζουν την αποτελεσματικότητα του εγχειρήματος για τους πολλούς
Οι αιτούντες πάντως οφείλουν υποχρεωτικά να παρέχουν πλήρη πληροφόρηση για τα περιουσιακά τους στοιχεία.
Toυ Ηλία Καραβόλια
Όμως το ζητούμενο είναι άλλο: πώς μια ολόκληρη »αγορά», μια χώρα ολόκληρη, εγκλωβισμένη σε οφειλές, δοκιμάζεται σε μια νέα ηθική του χρέους, σε ένα νέο εγχείρημα( ιδιαιτέρως γραφειοκρατικό) που θα στηρίζεται περισσότερο σε αυστηρά ταξινομητικά και αξιολογικά πλαίσια και λιγότερο στις αληθινές προθέσεις των πιστωτών και του Κράτους.
Εδώ χρειάζεται να πούμε ότι οι σχέσεις οφειλετών-πιστωτών- Δημοσίου στην χώρα μας είναι πλέον σχέσεις »παραγωγής».
Το χρέος παράγεται,για την ακρίβεια αυτοαναπαράγεται μόνο του, μέσω τοκοφορίας (η περίφημη μηχανική τόκων υπερημερίας) ενώ παράλληλα παράγονται υπηρεσίες διαμεσολάβησης (πχ. κατάρτιση πλάνου ανάκαμψης), άσχετα αν οι οφειλέτες δεν μπορούν ή δεν θέλουν να πληρώσουν τους νομικούς και οικονομικούς συμβούλους( σημ: στην Ελλάδα δυστυχώς οι παρέχοντες υπηρεσίες σε χρεωμένους, δεν »λογίζονται» ως αμοιβόμενοι για την προεργασία τους)
Το δε τραπεζικό σύστημα μας καλοσωρίζει και αυτό στην πλατφόρμα συνδιαλλαγής, στον εξωδικαστικό απρόσωπο ψηφιακό διάλογο.
Το αξιοσημείωτο είναι οτι το Κράτος,που υποτίθεται