Η πρώτη και σημαντικότερη έννοια προς διευκρίνιση, η «πτώχευση»…
Η καθημερινότητα μας έχει αποδείξει ότι μερικές πολιτικές έννοιες χρήζουν περεταίρω διευκρινίσεις, διότι, είτε από άγνοια, είτε από σκοπιμότητες, είτε από αμέλεια, ο πολύς κόσμος μάλλον τις αγνοεί και αισθάνομαι την ανάγκη να τις διευκρινίσω για χάρη της αντικειμενικής πληροφόρησης.
Του Οι έννοιες αυτές είναι: «Πτώχευση», «Μνημόνιο», «Περικοπές», «Λιτότητα», «Πλεονάσματα», «Έξοδος από Τα Μνημόνια», «Αντίμετρα». Λόγω μεγέθους, ενδέχεται να αναλυθούν σε περισσότερα του ενός μέρους.
Πτώχευση: Την άνοιξη του 2010 λέγεται ότι πτωχεύσαμε, διότι δεν μπορούσαμε να δανειστούμε τα αναγκαία χρηματικά ποσά και έτσι αναγκαστήκαμε να καταφύγουμε στην βοήθεια της Ε.Ε. Το καίριο ερώτημα ασφαλώς είναι πως και για ποιο λόγο φθάσαμε στην πτώχευση. Ήταν αναπόφευκτο ή προσχεδιασμένο; Την απάντηση θα την βρουν οι αναγνώστες μας, αφού μελετήσουν τα γεγονότα, τις συνθήκες και τις αποφάσεις των κυβερνώντων μας, που θα περιγράψω με την κατά το δυνατό αντικειμενικότητα.
Το 2008 εμφανίστηκαν τα σημάδια μιας διεθνούς οικονομικής κρίσης στη χώρα μας, όπως και σε όλες τις χώρες της υφηλίου και κυρίως της Ε.Ε. που μας αφορά, με αφορμή την πτώχευση της Τράπεζας των ΗΠΑ Lehman Brothers. Το καθήκον κάθε φρόνιμης κυβέρνησης σε μια τέτοια περίπτωση, όπως ο Φαραώ με τις παχιές και ισχνές αγελάδες, είναι να λάβει μέτρα περιορισμού των δαπανών, ανάλογα με τον βαθμό που η κρίση επηρεάζει κάθε χώρα, έτσι ώστε να μην βρεθεί σε έλλειψη χρημάτων. Οι περισσότερες χώρες της Ε.Ε. έλαβαν τα μέτρα τους και έτσι η κρίση τους έπληξε ελαφρά, ώστε να μην χρειαστούν καταφυγή σε ειδική βοήθεια όπως εμείς.
Εμείς τι κάναμε; Υπενθυμίζω την πρόσκληση του τότε Πρωθυπουργού Κώστα Καραμανλή προς τους αρχηγούς όλων των κομμάτων, τον Μάρτιο του 2009, εξηγώντας τους την κατάσταση και την ανάγκη λήψης μέτρων για την αντιμετώπιση της κρίσης. Τα μέτρα σε τέτοιες περιπτώσεις είναι ο περιορισμός των δαπανών του κράτους, κάτι που είναι βέβαιο ότι θα δυσαρεστήσει τους πολίτες, και για το λόγο τούτο χρειαζόταν η συναίνεση όλων των κομμάτων, υποδεικνύοντας την αναγκαιότητα, για την αποφυγή διαμαρτυριών, ενώ ο ίδιος ο Κώστας Καραμανλής είχε ήδη παγώσει όλες τις αυξήσεις μισθών, συντάξεων κλπ.
Τι έγινε σε αυτή τη σύσκεψη; Ο τότε Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, του μεγαλυτέρου κόμματος στην αντιπολίτευση, είχε άλλα στο μυαλό του, διότι αρνήθηκε να συμπράξει και ζήτησε εκλογές με το γνωστό επιχείρημα «λεφτά υπάρχουν». Έτσι οι εξελίξεις αφέθηκαν περίπου στην τύχη τους, ή στις απόκρυφες βλέψεις του ΓΑΠ. Οι εκλογές έτσι θα ήταν αναπόφευκτες με την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας αρχές του 2010, τις οποίες ο ΓΑΠ είχε προαναγγείλει με την περιβόητη φράση, ότι δεν θα ψηφίσει την επανεκλογή του προερχόμενου από το κόμμα του Κ. Παπούλια στις αρχές του 2010, αλλά θα το προτείνει μετά τις εκλογές που προσδοκούσε ότι θα κερδίσει, λόγω ακριβώς αυτών των προτάσεων του Κ. Καραμανλή ότι χρειαζόμαστε περικοπές.
Με δεδομένο ότι στη χώρα μας δεν αντέχουμε μακρόχρονη προεκλογική περίοδο, ο Κ. Καραμανλής αναγκάστηκε να προκηρύξει εκλογές στις αρχές Οκτωβρίου 2009, με την πρωτοφανή για τη χώρα μας προεκλογική εξαγγελία, ότι θα κάνει περικοπές μισθών και συντάξεων, μεταξύ άλλων για αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης που είχε ήδη ενσκήψει.
Φυσικό ήταν ο ΓΑΠ να κερδίσει τις εκλογές. Τι έκανε μετά τις εκλογές; Αντί να λάβει μέτρα αντιμετώπισης της κρίσης και να πάρει από τις αγορές τα αναγκαία ποσά για ολόκληρο τον χρόνο τουλάχιστον, με δεδομένο τα πολύ χαμηλά επιτόκια που του παρέδωσε ο Καραμανλής, μόνο 0,3% πάνω από αυτά που έπαιρνε η Γερμανία, δεν έκανε καμία οικονομία ή περικοπή, αλλά αντιθέτως έδωσε επιδόματα στους ανέργους και άλλους, χωρίς να πάρει καθόλου χρήματα από τις αγορές και γενικά ήταν φανερότερο ηλίου, ότι απέβλεπε είτε σε θεία χάρη και φώτιση, είτε να βρεθεί προ αδιεξόδου την άνοιξη του 2010 με τα γνωστά επακόλουθα. Στο σχέδιο αυτό φαίνεται ότι ενθαρρύνεται τουλάχιστον από τη Γερμανία, όπως θα αποδειχθεί στη συνέχεια.
Είναι πλέον σημαδιακή η εξαγγελία του ΓΑΠ από το Καστελλόριζο, ότι ζητάμε την στήριξη του πρόσφατα δημιουργημένου οργάνου της Ε.Ε. το EFSF για την συμπαράσταση κρατών μελών που τους έχει πλήξει η κρίση και έχουν ανάγκη χρημάτων. Έτσι φθάσαμε στην πτώχευση, χωρίς αντιρρήσεις και ιδιαίτερα προβλήματα και αναγκαστήκαμε στις 10.5.2010 να υπογράψουμε το πρώτο Μνημόνιο αξίας 130 δις ευρώ.
Μνημόνιο: Πριν αναλύσω την χρεία ενός τέτοιου Μνημονίου, θα επισημάνω κατ΄ αρχήν την άποψη ότι αν ακολουθούσαμε την πολιτική Καραμανλή για περικοπές δαπανών, ενδέχεται να είχαμε αποφύγει την ανάγκη Μνημονίου με τις δυσάρεστες συνέπειές του και θα εκφράσω την απορία μου πώς προέκυψε η ανάγκη των 130 δις ευρώ, ιδιαίτερα ότι όλο το υπόλοιπο του 2009 και το πρώτο τρίμηνο του 2010, δεν πήραμε καθόλου χρήματα από τις αγορές, πριν καταστούμε αναξιόπιστοι με τα τεράστια επιτόκια.
Δηλαδή ο τότε πρωθυπουργός ΓΑΠ, δεν είχε αντιληφθεί καθόλου την ήδη ελθούσα οικονομική κρίση και έδωσε επιδόματα, χωρίς να αντλήσει χρήματα από τις αγορές με τα τόσο προνομιακά επιτόκια ή προχωρούσε με βάση σχεδίου που είχε καταρτιστεί από την Γερμανία-Τρόικα και ξαφνικά έκρινε ότι χρειαζόμαστε 130 δις ευρώ;
Περιλαμβάνω την Γερμανία σε κάποιο ενδεχόμενο σχέδιο πτώχευσης για δύο λόγους. Ο πρώτος, η αποπληρωμή στη Γερμανία των 80 δις ευρώ από εξοπλισμούς την εποχή Σημίτη, τα οποία άλλως δεν θα μπορούσαν να αποπληρωθούν και δεύτερον, η αγορά από την Ελλάδα των ελληνικών ομολόγων από τις Γερμανικές και Γαλλικές Τράπεζες, τα οποία σύντομα θα ήταν «σκουπίδια», όπως λένε στην διεθνή γλώσσα. Υπενθυμίζω την αμέσως μετά βράβευση του ΓΑΠ με το ύψιστο βραβείο της πύλης του Βρανδεμβούργου, με τιμές και παράτες. Ένας ακόμη λόγος που έπρεπε να οδηγηθούμε στη «πτώχευση», ήταν το δημοσιονομικό μας έλλειμμα που έπρεπε να υπερβαίνει το 15%.
Έτσι ενώ το έλλειμμα που παρέλαβε ο ΓΑΠ από την κυβέρνηση Καραμανλή ήταν γύρω στο 6-8 %, μέχρι τον Δεκέμβριο του 2009, ο ΓΑΠ κατέβαλε προσπάθειες να το αυξήσει, με παροχές και άλλες αυξήσεις εξόδων, χωρίς να μπορέσει να ξεπεράσει το 12%, οπότε του έστειλαν τον κ.Γεωργίου, μέλος του ΔΝΤ και με δικές του μονομερείς ενέργειες, αγνοώντας την άποψη των δύο άλλων μελών της ΕΛΣΤΑΤ, το «αύξησε» στο 15,2% και διώκεται ποινικά για αυτή του την παράνομη αυθαίρετη ενέργεια.
Η άνευ προηγουμένου στήριξη του κ. Γεωργίου από τη Γερμανία και την Commission,με τρόπο χονδροειδή και ανέντιμο θα έλεγα, αποδεικνύει του λόγου το αληθές περί προσχεδιασμένης υπόθεσης σε βάρος μας. Στο επόμενο σημείωμά μας, θα αναλύσω την έννοια και αξία του Μνημονίου.