Παρέδωσε την Μακεδονία μας στους πειναλέους σκοπιανούς, χωρίς εξουσιοδότηση λαού, βουλής και Υπουργικού Συμβουλίου.
Εάλω η Μακεδονία μας, είναι το μόνο που μπορεί κανείς να αναφωνήσει και να σιωπήσει!
Του Νίκου Αναγνωστάτου
Να σιωπήσει όπως κανείς σιωπά μπροστά σε μια εθνική καταστροφή, γιατί όσο και να ψάχνει κανείς να κρίνει ή να αιτιολογήσει, είναι αδύνατο να αντιληφθεί την παράδοση της Μακεδονίας μας τόσο απλά και τόσο εύκολα, με μια ξαφνική και ανεξήγητη αυτοκρατορική απόφαση του Πρωθυπουργού.
Έχω την πεποίθηση ότι ολόκληρη η Ελλάδα δεν μπορεί να πιστέψει αυτό που έγινε. Όλοι οι Έλληνες μείναμε ενεοί, ή σχεδόν όλοι, διότι όλοι οι περί τον ΣΥΡΙΖΑ, κυβερνητικοί, σκληροί οπαδοί και βολεμένοι, με περίεργα και τελείως αίολα επιχειρήματα προσπαθούν να αιτιολογήσουν την απόφαση αυτή του κ. Τσίπρα, χωρίς απαραίτητα να τα πιστεύουν. Ο κ.Τσίπρας μόνος του πήρε την απόφαση, χωρίς την εξουσιοδότηση κανενός, ούτε του λαού, ούτε της Βουλής και ούτε καν του Υπουργικού του Συμβουλίου.
Συνεργός του ο Υπουργός Εξωτερικών κ.Κοτζιά, και συνενόχους ολόκληρη της Κυβέρνηση, η οποία επεκτάθηκε σε όλη την βουλευτική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, συνεργούντων εμμέσως πλην σαφώς και της βουλευτικής ομάδος των ΑΝΕΛ, πρωτοστατούντος του Προέδρου τους Πάνο Καμμένο, ο οποίος μας είχε διαβεβαιώσει να μην ανησυχούμε, διότι «δεν θα γίνω πολιτική πόρνη ούτε του Σαμαρά ούτε του Τσίπρα», και όμως έγινε!
Τούτες τις μέρες, ακούστηκαν πολλά επικριτικά σχόλια, ων ουκ έστιν αριθμός, για το λόγο τούτο, είναι ίσως περιττό να επαναλάβω εδώ κάποια από αυτά. Αυτό όμως που μας κάνει ιδιαίτερη ανεξήγητη εντύπωση, είναι ο ενθουσιασμός του κυρίου Πρωθυπουργού, ωσάν να πέτυχε την νίκη του αιώνα, ή την ένταξη των Σκοπίων στην Ελλάδα και όχι την παράδοση της Μακεδονίας μας στα Σκόπια, μαζί με εθνικά ζωτικά θέματα. Η μόνη εξήγηση που μπορεί να δώσει κανείς είναι ότι ο κ.πρωθυπουργός, τρία χρόνια τώρα μας έχει φλομώσει με αναλήθειες, για να το πούμε ευγενικά, και δή με θριαμβικό ύφος, χωρίς στην ουσία να σκάει μύτη και τώρα, σκέφτηκε, δεν θα με πιστέψουν ότι πετύχαμε μια μεγάλη νίκη;
«Δεν δώσαμε τίποτε λέει αλλά μάλλον μας έδωσαν, αφού τους προσθέσαμε ένα ακόμη όνομα πάνω από το δικό τους», μας εξήγγειλε, κουνώντας μας και το δάκτυλο, και τσιμπήθηκα να διαπιστώσω ότι δεν έβλεπα εφιάλτη, διότι μου ήταν αδύνατο να δεχθώ ότι ο πρωθυπουργός της χώρας μου, έλεγε αυτή την τρομερή … μπαρούφα να την πω; Και όμως ελέχθη ήρεμα, σταθερά και με ύφος ως να το πίστευε και ο ίδιος. «Μη παρής σαυτού βροτοίς όνειδος». Σοφοκλής.
Μια γρήγορη μελέτη του κειμένου της συμφωνίας, διαπιστώνεις ότι τελικά το όνομα είναι το μικρότερο κακό. Μαζί με το όνομα εκχωρεί στα Σκόπια κυριαρχικά και εθνικά δικαιώματα, μερικά των οποίων είναι:
(α) Η αποφυγή του αλυτρωτισμού είναι αμοιβαία. Δηλαδή πρέπει να αλλάξουμε τα κείμενα της ιστορίας μας, διότι πολλά από τα ένδοξα επιτεύγματα μας που διδάσκονται, π.χ. όπως ο Μακεδονικός αγώνας, ενδέχεται να αποτελέσουν αλυτρωτικές προθέσεις της … Ελλάδος, καθώς και κάθε διαμαρτυρία και συλλαλητήριο! Τούτο θα επιβλέπεται από αντίστοιχες ομάδες των Σκοπίων και Ελλάδος. Δηλαδή σε ένα συλλαλητήριο θα μπορεί η Σκοπιανή ομάδα να παρεμβαίνει και να την απαγορεύει
(β) Αναγνωρίζουμε και συμφωνούμε ότι τα Σκόπια, ως περίκλειστο κράτος, θα έχει δικαιώματα στο Αιγαίο, όπως έρευνα υδρογονανθράκων στο Αιγαίο, δικαίωμα αλιείας και ελλιμενισμό στη Θεσσαλονίκη.
(γ) Ό,τι και να προκύψει μέχρι την τελική επικύρωση της συμφωνίας, η γλώσσα και η εθνικότητα, δεν μπορούν να αλλάξουν. Πιστεύω ότι ακόμη και οι σκληροί σκοπιανοί δεν θα μπορούσαν να ονειρευτούν ευνοϊκότερη, για τους ίδιους, συμφωνία! Η εφαρμογή της ιστορίας του «Ίλιντεν», σε πλήρη εφαρμογή.
Έτι τρομερότερο, για να μην το πω χειρότερο, είναι το γεγονός ότι κομπορρημονούν ότι για την συμφωνία αυτή, ακολούθησαν εθνική πολιτική! Αν είναι δυνατό, όταν όλο αυτό το διάστημα, η κυβέρνηση δια του υπουργού εξωτερικών κ.Κοτζιά, συζητά, διότι δεν συνάδει με διαπραγμάτευση, με τον ομόλογό του των Σκοπίων, χωρίς να γνωρίζει κανείς, ούτε της συμπολίτευσης, ούτε της αντιπολίτευσης, τι ακριβώς συζητούσαν και τι επιδίωκαν.
Αντί δηλαδή να συγκληθεί σύσκεψη των Αρχηγών των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και να αποφασιστεί μια ενιαία εθνική γραμμή δηλαδή, ο κ.πρωθυπουργός, εκτιμώντας λανθασμένα τις συνθήκες και τις δυνατότητες επίτευξης μιας αξιοπρεπούς για την χώρα μας συμφωνίας, νόμισε ότι μπορεί να επιλύσει το πρόβλημα μόνος του και να επωφεληθεί πολιτικά, αλλά και εκθέτοντας την μείζονα αντιπολίτευση συγχρόνως, που είναι η κύρια επιδίωξή της, φθάσαμε σε αυτήν την καρικατούρα συμφωνίας.
Μία μόνο φορά υπήρξε εθνική πολιτική, όταν το 1992 σε σύγκληση των κομμάτων υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας τον εθνάρχη Κωνσταντίνο Καραμανλή, και η απόφαση ήταν όχι στον όρο Μακεδονία και είναι αυτή η απόφαση η οποία ισχύει ακόμη ως επίσημη εθνική γραμμή, μαζί με την ενδιάμεση συμφωνία του Ανδρέα Παπανδρέου. Ασφαλώς είναι ευνόητο ότι ενδέχεται όταν οι συνθήκες το επιβάλλουν η απόφαση αυτή μπορεί να διαφοροποιηθεί, όπως στην περίπτωση του 2008, όταν ο Κώστας Καραμανλής είχε βρεθεί με το πιστόλι στον κρόταφο και για να κερδίσει τη μάχη της στιγμής, με έναν εξυπνότατο ελιγμό, πρότεινε σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, γνωρίζοντας ότι ο σκληρός Γκρουέφσκι δεν θα το δεχθεί, όπως και πράγματι συνέβη.
Κατόρθωσε έτσι να κερδίσει όλες τις μάχες, συμπεριλαμβανομένης της σημαντικότερης, να δεσμεύσει την ολομέλεια του ΝΑΤΟ να μην δέχεται την εισδοχή των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και Ε.Ε., αν δεν συμφωνήσει η Ελλάδα στο όνομα και τούτο ενώπιον του τότε πλανητάρχη Μπούς, ο οποίος δεν μπορούσε να δεχθεί ότι μπροστά του κάποιος θα πει όχι στην ένταξη των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και τούτο το τόλμησε ο Καραμανλής με τη σύμφωνη γνώμη όλων των υπολοίπων.
Το αναφέρω ξανά το γεγονός αυτό για να διευκρινίσω, πρώτον ότι η σύνθετη ονομασία δεν ήταν η εθνική γραμμή, αλλά ένας ελιγμός της στιγμής που πέτυχε απόλυτα και δεύτερον η κυβέρνηση Τσίπρα το επικαλείται ως άλλοθι για να αιτιολογήσει την παρεκκλίνουσα πολιτική που ακολούθησε και έψαχνε για στηρίγματα, γνωρίζοντας ότι δεν ισχύουν. Το γεγονός τούτο ομοιάζει ωσάν κάποιος με το πιστόλι στον κρόταφό σου, να σου αποσπά χρήματα και κάποιος γείτονας ζητά και αυτός χρήματα επειδή έδωσες και στον προηγούμενο, αγνοώντας τις ειδικές συνθήκες της στιγμής.
Ας μην το επαναλάβει λοιπόν κανείς, διότι δεν ισχύει. Όμως και έτσι αν είχαν τα πράγματα, ο Καραμανλής, ή ο Σαμαράς ή ο οιοσδήποτε άλλος, δεν θα δεχόταν ποτέ την παραχώρηση της γλώσσας και της ιθαγένειας ως μακεδονικές και τόσες άλλες λεπτομέρειας που επιβαρύνον περεταίρω τη θέση της χώρας μας και ενισχύει ανέλπιστα τα Σκόπια. Η παραχώρηση αυτή μαζί με τους υπόλοιπους όρους της συμφωνίας, είναι μάλλον προνόμιο της αριστεράς, η οποία δεν πιστεύει σε εθνότητες, κάτι που έχει αποδεχθεί κατ’ επανάληψη μέχρι σήμερα.
Ο Κώστας Καραμανλής, πιστεύω ότι είναι ώρα να μιλήσει και να διευκρινίσει όλα αυτά που ακούγονται και είμαι βέβαιος ότι θα επιβεβαιώσει τα παραπάνω και να μπει ο καθένας στη θέση του. Το κατόρθωμα αυτό του Καραμανλή στο Βουκουρέστι, γιατί περί πολύ σημαντικού επιτεύγματος, αν όχι μοναδικού, πρόκειται, το χαραμίσαμε «για ένα πιάτο φακή»!!!