Η παραπλάνηση του Ελληνικού λαού πρέπει να σταματήσει.
Η εξουθένωση της κοινωνίας συνεχίζεται χωρίς εμφανή προοπτική, εκτός και αν αποβλέπουν στην κατάληψη της κρατικής μηχανής, στο μεταξύ.
Του Νίκου Αναγνωστάτου
Ομιχλώδης ατμόσφαιρα έχει καλύψει την ελληνική κοινωνία και εμποδίζει να διακρίνει κανείς τι ακριβώς συμβαίνει. Αν πρέπει πράγματι να ελπίζει ο ελληνικός λαός ότι θα έρθουν καλύτερες μέρες, ή τον περιπαίζουν με τέτοια θρασύτητα και αναλγησία και τον καταβυθίζουν σε βαθύτερη απελπιστική κατάσταση, χωρίς προοπτική και ελπίδα. Τι αλήθεια θα συμβεί τον Αύγουστο τούτου του έτους; Θα βγούμε λέει από το Μνημόνιο καθαρά.
Θα βγούμε ή απλά τελειώνει χρονικά η ισχύς του; Αν το τρέχον Μνημόνιο είναι το τρίτο, τα δύο πρώτα έληξαν και αυτά στην ώρα τους, αλλά χρειάστηκε αυτό το τρίτο αυτό που μας γύρισε πίσω, για να αποφύγουμε τον πνιγμό και να συνεχίσουμε να έχουμε το κεφάλι μας έξω από το νερό, διότι με τα «παιχνίδια» της πρώτης αριστερής κυβέρνησης, δια του κ.Βαρουφάκη, κινδυνεύσαμε να πνιγούμε στην κυριολεξία.
Μαζί με την εξαθλίωση και απελπισία, ο ταλαίπωρος ελληνικός λαός, τροφοδοτείται με τα παντός είδους και μορφής ωραιοποιημένα ψέματα, για τον απλό λόγο να παραπλανηθούν ορισμένοι καλόπιστοι ή αφελείς ή ακόμη και ανενημέρωτοι, για να εξαιρέσουμε τους βολεμένους ή τους αμετανόητους «αριστερούς», πάντα σε εισαγωγικά,οι οποίοι χρειάζονται και ψάχνουν για κάποιο λόγο, έστω και τραβηγμένο, για να δικαιολογήσουν τον εαυτόν τους και να μην απομακρυνθούν ακόμη από τον ΣΥΡΙΖΑ.
Τα εισαγωγικά χρειάζονται διότι ο αριστερισμός έχει πλέον ξεπεραστεί από την ίδια τη ιστορία. Ο κομμουνισμός, για να μην τον καλύπτουμε πίσω από τον αριστερισμό, ήταν μια ουτοπική μορφή πολιτεύματος, ο οποίος αποδείχθηκε ότι δεν είναι τίποτε περισσότερο από ένα απατηλό όνειρο, στην καλύτερη του μορφή, αφού μόνο θλίψη, φτώχια επέφερε όπου επιχειρήθηκε να εφαρμοστεί.
Ορισμένοι «επαναστάτες», το μόνο που ξέρουν καλά, είναι να διαμαρτύρονται και πολλές φορές να τα σπάνε, για το δήθεν δίκιο των εργαζομένων, η στην καλύτερη περίπτωση, να κάνουν ζωηρή αντιπολίτευση, όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και όλες οι παραφυάδες των λεγομένων αριστερών. Όταν όμως χρειαστεί να εφαρμόσουν τις απατηλές ιδέες τους, τα κάνουν θάλασσα και τότε ψάχνουν να βρουν ποιος τους φταίει.
Αυτό συμβαίνει με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ήρθε στην εξουσία τελείως συμπτωματικά, είτε λόγω της δικαιολογημένης δυσαρέσκειας των πολιτών από τα σκληρά μέτρα που χρειάστηκαν για να ισορροπήσουν την χώρα ύστερα από την πτώχευση που την έφερε ο ΓΑΠ το 2010 όπως επανειλημμένα έχω αναλύσει, επειδή δεν είχαν το σθένος και την υπομονή, ή τη γνώση να ερμηνεύσουν την σκληρή πραγματικότητα, αναπότρεπτη από ένα σημείο και πέρα, είτε η τότε κυβέρνηση δεν μπόρεσε να εξηγήσει πειστικά τι ακριβώς συμβαίνει, πως φθάσαμε ως εκεί και πως θα το ξεπερνούσαμε.
Ο Τσε Γκεβάρα, το ίνδαλμα αυτό των κομμουνιστών και των αριστερών όπου γης, όταν μαζί με το Φιντέλ Κάστρο κατέλαβαν την εξουσία στην Κούβα, ήταν υπερ-υπουργός, κυρίως περί τα οικονομικά και απέτυχε παταγωδώς. Δεν άντεξε να συνεχίσει την αποτυχημένη του προσπάθεια και έφυγε να κάνει αυτό που ήξερε καλά. Επανάσταση!Στην Αφρική στην αρχή και στην Κολομβία στη συνέχεια, όπου βρήκε τον θάνατο και ησύχασε αυτός και ίσως οι πολίτες.
Ο καθένας λοιπόν αυτό που ξέρει και ο κ.Τσίπρας και οι περί αυτόν, το μόνο που ξέρουν καλά είναι η αντιπολίτευση. Ας σταματήσουν λοιπόν να πειραματίζονται με την εξουσία μπας και ο δύσμοιρος λαός μας μπορέσει να βγεί στο ξέφωτο και όχι συνεχώς να προσπαθεί να κρατάει το κεφάλι έξω από το νερό, όταν πολλοί δεν κατορθώνουν ούτε αυτό και να πάει εκεί γνωρίζει καλά, μόνο που αυτή τη φορά δεν με τι μούτρα θα κάνει σκληρή αντιπολίτευση;.
Ας δούμε τώρα στα γρήγορα τι θα συμβεί το ερχόμενο Αύγουστο που λήγει χρονικά το τρίτο και αχρείαστο αυτό σκληρό τρίτο Μνημόνιο.
Δεν έχουμε παρά να δούμε τι ψηφίστηκε στον προϋπολογισμό του 2018 και τι έχει ψηφιστεί για τα επόμενα χρόνια. Ο προϋπολογισμός προβλέπει 1,9 δις περικοπές εισοδημάτων και ενδεχομένως φόρους και έχουν ήδη ψηφιστεί για το 2019 οριζόντια περικοπή συντάξεων 18% και μείωση του αφορολόγητου στις 5.000 €, από τις περίπου 9.000 €, που είναι τώρα, καθώς και 3,5% πλεονάσματα μέχρι το 1922 και το capital control, όπως λέμε τον έλεγχο των κεφαλαίων από τις Τράπεζες, να κυριαρχεί.
Όλα αυτά αποτελούν μέτρα μνημονιακά. Άρα μέχρι το 1922 τουλάχιστον, υποχρεωνόμαστε να εκτελούμε μνημονιακά μέτρα, τα οποία πλήττουν κυρίως τα μικρά εισοδήματα, τους αδύναμους, όσους έχουν ακόμη κάποιο εισόδημα που θα μειωθεί γρήγορα στο εγγύς μέλλον.
Ας λάβουμε υπόψη ότι τα έσοδα του κράτους προέρχονται από το αίμα και δάκρυ των Ελλήνων, από πολλούς των οποίων στέρεψε και αυτό όταν κάθε χρόνο αυξάνουν τα χρέη των πολιτών προς το Δημόσιο κατά δύο δις.
Έφτασαν αισίως τα 102 δις χρωστούμενα των πολιτών από φόρους και ασφαλιστικές εισφορές και γρήγορα θα στερέψει το αίμα και εκείνων που ακόμη μπορούν και καταβάλουν.
Το δε κράτος χρωστάει στους πολίτες περί τα εφτά δις, τα οποία, αν δινόταν, θα θέρμαιναν την οικονομία, αλλά προτιμούν να εμφανίζουν τεχνητά πλεονάσματα, από ανάπτυξη. Τι καθαρή έξοδος μας λένε λοιπόν; Διερχόμαστε το τέταρτο Μνημόνιο, ή τη συνέχιση του τρίτου;
Το μόνο που μας λείπει, είναι η χρηματοδότηση, όχι πως δεν την χρειαζόμαστε, αλλά οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν είναι διατεθειμένοι να μας δώσουν άλλα δάνεια, εκτός ενδεχομένως και αν τους παρακαλέσουμε ταπεινά.
Για να μην χρειαστεί λοιπόν να εκλιπαρήσουμε νέο δάνειο, με επιτόκιο το οποίο θα ήταν λιγότερο από 1%, προτιμώντας να βρυχόμαστε, παριστάνοντας τα λιοντάρια, θα δανειστούμε από την ελεύθερη αγορά με επιτόκιο κοντά στο 4% και τούτο με την υποστήριξη των εταίρων μας, έστω και σιωπηρά και συγχρόνως να διακηρύσσουμε με περίσσιο θράσος και αυταρέσκεια, ότι βγαίνουμε από τα Μνημόνια και μπαίνουμε στην κανονικότητα. Ποια κανονικότητα αλήθεια;
Την κανονικότητα των ατέλειωτων ψεμάτων, για να παραπλανήσουν τον καλόπιστο αν όχι εύπιστο λαό μας, εν όψει των εκλογών, που αν δεν γίνουν εφέτος, όπως είναι οι περισσότερες πιθανότητες, θα γίνουν σε ένα χρόνο και ό,τι κερδίσουμε με τα ψέματά μας;
Οι πιθανότητες να πεισθεί ο πάντα προδομένος ελληνικός λαός, είναι πολύ λίγες αν όχι αδύνατο, διότι ο υποφέρων Έλληνας δεν χορταίνει με λόγια μεγάλα, όσο ωραιοποιημένα και αν είναι, όταν η τσέπη του είναι άδεια και η κοιλιά του γουργουρίζει από πείνα και ανέχεια.
Ας ακούσουμε μιαν αλήθεια επί τέλους, έστω και πικρή! Θα εκτιμηθεί! Όμως έχω μια κάποια επιφύλαξη, αν η προθυμία με την οποία υπογράφουν όλες τις συμφωνίες με τους ευρωπαίους εταίρους μας και η ευκολία που αυτά ψηφίζονται στην Βουλή, γίνονται μόνο για την καρέκλα, για να παραμείνουν δηλαδή στην εξουσία.
Παρατηρώντας τις λοιπές ενέργειες της κυβέρνησης, διαπιστώνει κανείς, ότι γίνονται τοποθετήσεις και παίρνονται αποφάσεις, με σκοπό την πλήρη κομματικοποίηση, ή μάλλον την «συριζοποίηση» τους κράτους και κάθε μορφής εξουσία και κρατική υπηρεσία, έτσι ώστε, όποιος και αν εκλεγεί στις επόμενες εκλογές, ο έλεγχος του κράτους να είναι αποκλειστικά «συριζαίικος.
Ευελπιστώ να μην επιχειρηθεί να αναληφθεί η απόλυτη εξουσία, πριν τις εκλογές, με κάποιο, έστω και τεχνητό τρόπο.
Ένας πόλεμος π.χ. διότι ένα πραξικόπημα, θα είναι πάρα πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο. Ίδομεν.