Έχει χρησιμοποιηθεί εκατοντάδες φορές για γνωστούς πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα χωρίς να προσφύγουν στη Δικαιοσύνη.
Του Χριστόφορου Χαραλαμπάκη
Η Αθηναϊκή Επιθεώρηση του Βιβλίου, το διεθνώς γνωστό περιοδικό «The Athens Review of Books” (ΑRB) που έχει ως τώρα στο ενεργητικό του 86 τεύχη υψηλής ποιότητας και αισθητικής και μια σειρά βιβλίων και δοκιμίων που ανατέμνουν την ελληνική και διεθνή κρίση σε όλα της τα επίπεδα, κινδυνεύει να κλείσει ύστερα από μια αλυσίδα ατυχέστατων δικαστικών αποφάσεων και συγκυριών.
Ο Νίκος Κοτζιάς, τον οποίο γνωστός μεταφραστής αποκάλεσε «γκαουλάιτερ του σταλινισμού» σε επιστολή του που δημοσίευσε το περιοδικό, υπέβαλε αγωγή αστικής αποζημίωσης για συκοφαντική δυσφήμηση εις βάρος της «ARB».
Από την πρώτη στιγμή έκανα ένορκη κατάθεση με την ιδιότητα του γλωσσολόγου και λεξικογράφου στην οποία τεκμηρίωνα τα αυτονόητα: Ο όρος αυτός έχει παύσει εδώ και πολλές δεκαετίες να έχει κυριολεκτική σημασία και δηλώνει απλώς τον φανατικό υποστηρικτή μιας ιδέας.
Έχει χρησιμοποιηθεί εκατοντάδες φορές για γνωστούς πολιτικούς και άλλα δημόσια πρόσωπα χωρίς να προσφύγουν ποτέ στη Δικαιοσύνη. Τα 250.000 ευρώ που ζητούσε ο κ. Υπουργός μειώθηκαν από το Εφετείο στα 10.000 ευρώ και με τις προσαυξήσεις έφθασαν στα 22.850 ευρώ στην τελεσίδικη απόφαση του Αρείου Πάγου.
Ο κ. Υπουργός, καλώς ή κακώς, κέρδισε τη δίκη. Με τα όσα όμως γράφτηκαν κατά καιρούς και γράφονται στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο εις βάρος του, διασύρθηκε τόσο ο ίδιος όσο και, δυστυχώς, η Δικαιοσύνη. Πολλοί διερωτώνται εύλογα: «Αν ο κ. Κοτζιάς δεν ήταν πανίσχυρος και αμετακίνητος πρωτοκλασάτος υπουργός της σημερινής κυβέρνησης, η απόφαση θα ήταν η ίδια;»
Περιμέναμε, λοιπόν, από έναν πολιτικό και κορυφαίο υπουργό, που ομολόγησε ταπεινωτικά ότι έγραφε όσα έγραφε κατ’ εντολή άλλων, να έκανε μια κίνηση γενναιοψυχίας, να αποποιηθεί το ευτελές για τον ίδιο χρηματικό ποσό και να μην κατηγορείται δημόσια με πρωτοσέλιδα εφημερίδων ότι «Ο Νίκος Κοτζιάς ‘’στραγγαλίζει’’ το περιοδικό ‘’Athens Review of Books’’».
Η πρόσφατη δέσμευση των τραπεζικών λογαριασμών της εκδότριας της «ARB» Μαρίας Βασιλάκη και η κατάσχεση των εσόδων από το πρακτορείο διανομής Άργος αποβλέπει προφανώς στο κλείσιμο του περιοδικού.
Τι ειρωνεία της τύχης! Ένας υπουργός της Αριστεράς εν έτει 2017 κυνηγά αναίτια, κατά τη γνώμη μου, μια εκδότρια που κουβαλά επάξια στους ώμους της το βαρύ φορτίο μιας οικογενειακής παράδοσης δημοκρατικών αγώνων.
Η ηρωίδα Μαρία Λιουδάκη, θεία της εκδότριας, κατακρεουργήθηκε ανηλεώς το 1947 από τα πρωτοπαλίκαρα του Μπαντουβά, ενώ η μητέρα της Χαρά Λιουδάκη-Σουκατζίδη, με γενναία αντιστασιακή δράση, επέζησε μέσα στην απόλυτη συμφορά, βιώνοντας την εκτέλεση του Ναπολέοντα Σουκατζίδη στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την Πρωτομαγιά του 1944.
Το περιοδικό της Μαρίας και του Μανώλη Βασιλάκη, το δικό μας περιοδικό, δεν αξίζει να έχει ένα τόσο άδοξο τέλος.
Αγωνίζονται και οι δυο τους με πάθος για την ελευθερία του Λόγου, που αφορά όλους μας, όπως και για έναν καλύτερο νομικό και πολιτικό πολιτισμό, και γι’ αυτό ακριβώς τους συμπαραστέκονται με δηλώσεις τους μεγάλες μορφές του επιστημονικού, πολιτικού, δημοσιογραφικού και καλλιτεχνικού κόσμου με την ελπίδα ότι θα αποφευχθεί, έστω την τελευταία στιγμή, το απευκταίο.
*Ο κ. Χαραλαμπάκης είναι ομότιμος καθηγητής Γλωσσολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών.