Πολλές φορές έχουμε την ψευδαίσθηση ότι σε αυτή τη χώρα που ζούμε τα έχουμε δει όλα. Όμως η ζωή καθημερινά μας διαψεύδει. Θα πει κάποιος, ότι δεν περιμέναμε να δούμε στο άρπα κόλα να λύνετε το Σκοπιανό. Το είδαμε.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Όμως πέρα από την επίσημη επίσκεψη στα Σκόπια και το παιδικό παιχνίδι των selfies, είδαμε την εβδομάδα που διέρρευσε και έναν στρατό, ναι έναν πραγματικό στρατό να υπερασπίζεται ναρκέμπορους στα Εξάρχεια, λες και βρισκόμαστε στην Κολομβία.
Πέρα από την ασυνεννοησία Λιμενικού - Αστυνομίας και πέρα από την παρουσία ενός οργανωμένου και καλά οπλισμένου στρατού στο κέντρο της Αθήνας, που αφήνει άναυδο κάθε πολίτη αυτής της χώρας, εδώ έχουμε να κάνουμε με μια κοινή στρατιωτική επιχείρηση, εμπόρων ναρκωτικών και αναρχικών ομάδων, κάτι που δημιουργεί πολλά και εύλογα ερωτήματα.
Κι αυτό, γιατί οι λεγόμενοι αναρχικοί, που στο παρελθόν είχαν παρελάσει ένοπλοι στα Εξάρχεια, πριν λίγο καιρό είχαν εμφανιστεί ως οι άνθρωποι που καθαρίζουν την περιοχή από τους εμπόρους ναρκωτικών, σε μια προσπάθειά τους να εκθέσουν την Αστυνομία, που δεν έχει καταφέρει να εντοπίσει και να συλλάβει τους διακινητές του θανάτου.
Τώρα βλέπουμε μια σύμπραξη των μεν με τους δε, πράγμα που δημιουργεί πολλά και εύλογα ερωτήματα. Τι άραγε συνδέει τους ιδεολόγους από τη μια με τους ποινικούς από την άλλη;
Μήπως κατά το πρότυπο του ISIS, που ντοπάριζε με ναρκωτικά αυτούς που στρατολογούσε, η επιθετικότητα και η απουσία φόβου που παρατηρείται από αυτούς που επιτίθενται στις αστυνομικές αρχές στην περιοχή των Εξαρχείων, συνδέει τη μια και την άλλη πλευρά;
Άλλα πέρα από αυτά τα ερωτηματικά που εγείρονται, τα οποία καλούνται να ερευνήσουν οι αρμόδιες αρχές, υπάρχει και το πολιτικό σκέλος, που οφείλουν να δουν και να αναδείξουν εν όψει εκλογών όσοι διεκδικούν την ψήφο μας.
Ακούμε τους κυβερνητικούς παράγοντες και τα παπαγαλάκια τους, που εμφανίζονται στα παράθυρα των καναλιών να μας λένε ότι το άβατο των Εξαρχείων δεν είναι σημερινό ή χθεσινό πρόβλημα. Προϋπήρχε της περιόδου που ασκεί την εξουσία ο ΣΥΡΙΖΑ.
Άρα είναι κατά τους κυβερνητικούς είναι διαχρονικό το πρόβλημα και δεν αποτελεί αμάρτημα της τελευταίας τετραετίας. Βεβαίως είναι διαχρονικό το πρόβλημα, όμως ο οργανωμένος και οπλισμένος σαν αστακός στρατός δεν έχει καμία σχέση με τις πέτρες, τις μολότοφ και τα καδρόνια.
Είναι άλλης τάξης και μεγέθους θέμα, που αν δεν προβληματίζει την ηγεσία του αρμοδίου υπουργείου, τότε ή έχουμε να κάνουμε με εντελώς ανίκανους ανθρώπους, ή όπως τους κατηγορούν στην αντιπολίτευση, αισθάνονται ιδεολογικά συγγενείς προς αυτούς, που όλα τα σφάζουν όλα τα μαχαιρώνουν.
Στο δια ταύτα. Είναι γνωστό ότι το λεγόμενο πανεπιστημιακό άσυλο, λειτουργεί ως ορμητήριο, όχι μόνο για το παραεμπόριο που είναι η πιο light εκδοχή της παρανομίας, αλλά ως χώρος από τη μια διακίνησης ναρκωτικών και από την άλλη παρασκευής και αποθήκευσηςπολεμοφοδίων, όπως οι βόμβες μολότοφ.
Όμως η κατάργηση του ασύλου δεν αρκεί. Όπως και στο παρελθόν έχουμε επισημάνει είναι καιρός η υποβαθμισμένη περιοχή του Πολυτεχνείου να αναβαθμισθεί.
Χρειάζεται να επεκταθεί το Αρχαιολογικό Μουσείο και να πάρει τον χώρο του Πολυτεχνείου,προκειμένου να αναδείξει πολλά ευρήματα της αρχαιότητας, που σήμερα βρίσκονται σε σκοτεινές αποθήκες και δεν έχουν πρόσβαση σε αυτά οι πολίτες.
Σήμερα στον χώρο του Πολυτεχνείου έχει παραμείνει μόνο η Αρχιτεκτονική Σχολή. Όλες οι άλλες σχολές έχουν μεταφερθεί στο συγκρότημα που υπάρχει στην περιοχή του Ζωγράφου. Καλό θα ήταν να μετακινηθεί και η Αρχιτεκτονική και να αποδοθεί ο χώρος στο σύνολό του στο Αρχαιολογικό Μουσείο.
Έτσι το κομμάτι αυτό της πόλης των Αθηνών θα αναβαθμισθεί, και θα πάψει το Πολυτεχνείονα αποτελεί ορμητήριο κατασκευής και αποθήκευσης των μολότοφ και πολύ πιθανόν των καλάζνικοφ, που ξαφνικά τα είδαμε να χρησιμοποιούνται για την προάσπιση των εμπόρων ναρκωτικών.
Και βέβαια για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, δεν είναι μόνο τα Εξάρχεια χώρος ανομίας. Είναι και το Μενίδι και άλλες περιοχές εντός Αττικής, που υποτίθεται ότι είναι συγκεντρωμένη η Διοίκηση της χώρας.
Εν όψει των δημοτικών και περιφερειακών Εκλογών, που θα διεξαχθούν ταυτόχρονα με τις Ευρωεκλογές, οφείλουν οι υποψήφιοι να καταθέσουν συγκεκριμένες προτάσεις, που θα αφορούν από την μια την ασφάλεια των πολιτών, κι από την άλλη την πολιτιστική αναβάθμιση της περιοχής τους.
Μπορεί να εμφανίζονται εκ πρώτης όψεως οι δύο αυτές ενότητες ασύμβατες, όμως δεν είναι, μια και η πολιτιστική αναβάθμιση σε βάθος χρόνου θα συμβάλει σημαντικά στην μείωση της παραβατικότητας κυρίως των νέων.
Τα πολλά στραβά δεν διορθώνονται ως δια μαγείας. Χρειάζονται πολλές και συντονισμένες κινήσεις κεντρικής διοίκησης και τοπικής αυτοδιοίκησης. Και με αυτή την έννοια οι επιλογές των πολιτών θα παίξουν σημαντικό ρόλο προς μια θετική ή μια αρνητική κατεύθυνση. Με αυτή την έννοια αυτές οι εκλογές είναι όσο ποτέ άλλοτε κρίσιμες.
Ψήφος λοιπόν στους άξιους να υπηρετήσουν τις πόλεις και όχι στους καιροσκόπους, πολιτικάντηδες, άεργους. Αυτή η ευθύνη μας ανήκει…