Στο περιθώριο της καθημερινής μάχης για την αντιμετώπιση με τους καλύτερους δυνατούς όρους της πανδημίας του κορωνοϊού στο μυαλό του πρωθυπουργού κ. Μητσοτάκη αναπτύσσεται το σχέδιο για την επόμενη μεγάλη αναμέτρηση με τη σκληρή οικονομική πραγματικότητα που διαμορφώνεται στη χώρα.
Του Χρήστου Υφαντή
Μια ύφεση κοντά (ίσως και λίγο παραπάνω) από το 10% στις ελληνικές συνθήκες, με την οικονομία να αγκομαχάει μετά από μια υπερδεκαετή ταλαιπωρία με συγκλονιστική απώλεια εισοδημάτων συνιστά μια πρόκληση πρώτου μεγέθους ακόμη και σε σχέση με την πανδημία.
Ο πρωθυπουργός γνωρίζει άριστα πως το μεγάλο στοίχημα είναι μπροστά του και οι όροι με τους οποίους θα διεκδικήσει να το κερδίσει δεν είναι καθόλου δεδομένοι για ένα απλό λόγο: δεν αφορούν στο προνομιακό πεδίο της απειλής κατά της ζωής και δεν συγχρωτίζονται με την παγκόσμια εικόνα κρουσμάτων και θανάτων η τηλεοπτική απεικόνιση της οποίας ενθαρρύνει σημαντικά τους Έλληνες να αποδεχθούν «μνημόνια» σε βασικά ατομικά τους δικαιώματα χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις, πέραν μερικών γραφικών της Εκκλησίας και μερικών ιδιαίτερων κοινωνικών ομάδων.
Η επερχόμενη οικονομική κρίση θα γονατίσει τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού, θα προβληματίσει ακραία όλες τις παραγωγικές δυνάμεις και θα απειλήσει εκ νέου με φτωχοποίηση τη μεσαία τάξη ή ό,τι απόμεινε από αυτή μετά τη λαίλαπα Τσακαλώτου και των υπόλοιπων της Κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ.
Την ίδια ώρα η κρίση που επελαύνει δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί με τα παραδοσιακά εργαλεία οικονομικής πολιτικής που καταλήγουν στο σύνολο τους σε κάθε είδους Μνημόνια.
Η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας δεν αντέχει πλέον ούτε την ιδέα των μνημονίων, πόσο δε νέες εκδοχές τους, ανεξαρτήτως πως αυτές θα ονοματιστούν για να καταστούν περισσότερο εύπεπτες.
Για τον πρωθυπουργό και το βασικό οικονομικό του επιτελείο (που δεν ταυτίζεται αναγκαστικά με τους κατέχοντες σήμερα τις αντίστοιχες υπουργικές καρέκλες) οι επιλογές που έχουν μπροστά τους είναι δεδομένες.
Συνετές παρεμβάσεις στη φάση της άμυνας, κυρίως για να μην διαρραγεί ο κοινωνικός ιστός, «να μην φάμε πολλά γκολ» και ολοκληρωτική επίθεση με κάθε διαθέσιμο μέσο όταν οι συνθήκες της πανδημίας το επιτρέψουν.
Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση και για κανένα απολύτως λόγο ο κ. Μητσοτάκης να διαχειριστεί την κακομοιριά νέων Μνημονίων, ούτε να παραμείνει απλός θεατής των εξελίξεων στην οικονομία ικετεύοντας για διεθνή βοήθεια.
Θα πάρει μέρος κανονικά στη μάχη που θα εξελιχθεί σε διεθνές επίπεδο, θα διεκδικήσει δυναμικά το μερίδιο επιτυχίας της χώρας και θα είναι συνεχώς παρών στις διεθνείς εξελίξεις από τις οποίες θα εξαρτηθεί η εθνική υπόθεση της οικονομικής ανάκαμψης.
Στη διαδικασία αυτή δεν θα λογαριάσει (στην ακραία εκδοχή) ούτε καν διεθνείς υποχρεώσεις ή, ακόμη-ακόμη, δεσμεύσεις που έχουν αναληφθεί σε άλλες εποχές, με άλλους όρους και άλλες οικονομικές πολιτικές.
Θα ρίξει στον πόλεμο όλα τα πολεμοφόδια που διαθέτει στο χρόνο που αυτά θα αποδώσουν το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα και δεν πρόκειται να υπολογίσει «μαξιλάρια» και «σεντόνια».
Σύμμαχο στη μάχη αυτή εκτιμά πως θα έχει ένα διαφορετικό κράτος σε σχέση με αυτό που παρέλαβε.
Ήδη σχεδιάζει ακόμη περισσότερες παρεμβάσεις στον κρατικό μηχανισμό που θα επιτρέψουν σε μια νέα και δυναμική οικονομική πραγματικότητα που έχει ανάγκη η χώρα να αναδυθεί γρήγορα και να καταστεί αποτελεσματικό εργαλείο για την απολύτως απαραίτητη εκτίναξη που έχει ανάγκη η ελληνική οικονομία.
«Ένα κράτος Πιερρακάκη» είναι ο βασικός στόχος και προς την κατεύθυνση αυτή έχει ρίξει όλο το βάρος του, χωρίς να υπολογίζει ούτε καν κομματικές ή κυβερνητικές ισορροπίες.
Για τον πρωθυπουργό «το κράτος Πιερρακάκη» είναι η ασφαλέστερη οδός για να βγει η χώρα από το τούνελ γρήγορα και αποτελεσματικά και να παρουσιάσει θεαματικά αποτελέσματα στον οικονομικό τομέα.
Για να διασφαλίσει την εξέλιξη αυτή ο κ. Μητσοτάκης είναι διατεθειμένος να ρίξει το τεράστιο ειδικό βάρος που έχει αποκτήσει πλέον από τη διαχείριση της κρίσης σε όσους περισσότερους Τσιόδρες αυτής της χώρας μπορεί να κινητοποιήσει.
Η απόφαση του αυτή είναι γνωστή ήδη σε ένα ευρύτερο κύκλο, ενώ ακούγονται ήδη και ονόματα που θα κληθούν να πάρουν μέρος στη μάχη από θέσεις ευθύνης.
Για το λόγο αυτό, άλλωστε, αποκλείστηκε το ενδεχόμενο των Eκλογών το Σεπτέμβριο και συγκεντρώνει πολλές υψηλές πιθανότητες το σενάριο ενός δομικού ανασχηματισμού, από τον οποίο προβλέπεται να προκύψει μια εντελώς νέα, σε δομή και πρόσωπα Κυβέρνηση, «ειδικού σκοπού», που δεν θα χρειάζεται καθημερινά να αντιπαλεύει τις «αδέξιες δεξιές» προσωπικές πολιτικές πολλών από τους υπουργούς, ούτε θα απαιτείται να αναφέρεται σε ένα κομματικό μηχανισμό.
Ο κ. Μητσοτάκης κατάφερε πολύ γρήγορα και σε συνθήκες παγκόσμιας κρίσης να αποδείξει πως είναι ένας «δολοφόνος», όταν χρειάζεται να πάρει γρήγορες, δύσκολες και συνδυαστικές αποφάσεις.
Τώρα, ετοιμάζεται, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο, για την επόμενη μάχη, τη δυσκολότερη από όλες.
Και, όπως λένε όσοι κάτι περισσότερο γνωρίζουν, δεν είναι διατεθειμένος να χάσει για κανένα απολύτως λόγο.