Η επίδειξη ισχύος, ήταν η αιτία της παρουσίας του τουρκικού ερευνητικού Oruc Reis την σημαδιακή τελευταία ημέρα του Ιανουαρίου, σε θαλάσσιο χώρο που βρίσκεται εντός της ελληνικής ΑΟΖ νότια του Καστελόριζου και ανατολικά της Κρήτης και όχι όπως ισχυρίστηκε ψευδώς η Κυβέρνηση, οι κακές καιρικές συνθήκες.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το Oruc Reis άπλωσε τα ηχοβολιστικά καλώδια για τις σχετικές έρευνες, αλλά δεν τα ενεργοποίησε. Λόγω καιρού άραγε; Παίζουν με τις λέξεις. Την ίδια ώρα το θέμα κατά ένα περίεργο τρόπο ενώ αρχικά σηκώθηκε από τα ΜΜΕ, υποβαθμίστηκε λίγο αργότερα.
Αν βάλει κανείς στο καλάθι και το γεγονός ότι η περιοχή αυτή είχε δεσμευθεί με παράνομη Navtex από την Τουρκία, τότε ο ισχυρισμός περί καιρού δεν ευσταθεί. Θυμίζει την ελληνική σημαία στα Ίμια, που θα έριχνε ο άνεμος κατά Πάγκαλο.
Και να σκεφθεί κανείς ότι η επιθετική ενέργεια αυτή της Τουρκίας έγινε ένα εικοσιτετράωρο μετά την ψήφιση από την ελληνική Βουλή της συμφωνίας με τις ΗΠΑ, για τις μεγάλες και πολλές διευκολύνσεις που παρέχονται από την Ελλάδα στην Ουάσιγκτον, προκειμένου να στήσει βάσεις από την Κρήτη μέχρι την Αλεξανδρούπολη.
Βεβαίως, επικρίθηκε και σωστά η φράση Μητσοτάκη στον Τραμπ ότι «είμαστε δεδομένοι», μια λέξη που μπορεί να ερμηνευθεί ποικιλοτρόπως. Όπως επίσης και η έμμεση επικρότηση της δολοφονίας του Ιρανού στρατηγού με εντολή Τράμπ στο Ιράκ.
Η πρώτη φράση υποδηλώνει υποτέλεια και όχι ισότιμη σχέση συμμάχων και η δεύτερη θετική στάση φέρνει τη χώρα απέναντι σε μια μεγάλη ομάδα χωρών, που αντιτίθενται στην αμερικανική πολιτική στη Μέση Ανατολή.
Μία μονομερής παρεμβατική πολιτική που έγινε φανερή με το σχέδιο που παρουσίασε ο Τραμπ για την λύση του Μεσανατολικού, παρουσία του Νετανιάχου χωρίς της συμμετοχή του αντισυμβαλλόμενου, που είναι οι Παλαιστίνιοι.
Μόνο τον χάρτη του προτεινόμενου δήθεν Παλαιστινιακού κράτους να δει κανείς, αντιλαμβάνεται ότι τους εγκλωβίζουν σε δύο κουτσουρεμένες περιοχές, ιδίως στην Δυτική Όχθη όπου δεν συνορεύει καν με την Ιορδανία.
Αυτή η λύση αλά Τραμπ, δείχνει τι περιμένει την Ελλάδα και την Κύπρο, αν παρέμβουν οι ΗΠΑ προς διευθέτηση των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν οι δύο χώρες με την Τουρκία.
Κι αυτό, γιατί ακούσαμε ήδη μια νέα καινοφανή τουρκική πρόταση, που ζητάει από την Κυπριακή Δημοκρατία, που δεν αναγνωρίζει να παγώσει κάθε δραστηριότητα στην ΑΟΖ της, μέχρι να λυθεί το κυπριακό. Ζήσε Μάη που λένε να φας τριφύλλι.
Αλλά για να επανέλθουμε στα αμιγώς ελληνοτουρκικά. Όλα δείχνουν ότι η επιστολή Πομπέο περί ασφάλειας της Ελλάδας, ο Ερντογάν τα γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων του. Όσο για την τηλεφωνική επικοινωνία του Προέδρου των ΗΠΑ με τον νέο-οθωμανό ομόλογό του, ουδέν ουσιαστικό προσκόμισε, στις εντεινόμενες παράνομες δραστηριότητες της Τουρκίας σε βάρος της Ελλάδας και της Κύπρου.
Όλα δείχνουν ότι ισχύει η φράση Αποστολάκη, ότι όταν έρθει η ώρα ενός θερμού επεισοδίου, η Ελλάδα θα είναι μόνη της. Γι’ αυτό και οφείλει η Κυβέρνηση, πέρα από τις διπλωματικές της κινήσεις που ήδη κάνει, να επεκτείνει και προς της Μόσχα τις προσπάθειές της, και ταυτόχρονα να θωρακίσει τη χώρα με ενεργοποίηση του συνόλου των οπλικών συστημάτων που διαθέτει με παράλληλη αύξηση της ισχύος της αποτρεπτικής δύναμής της.
Το θετικό βρίσκεται στο εσωτερικό μέτωπο, που επιτέλους εμφανίζεται ενωμένο, χωρίς αστερίσκους και υποσημειώσεις. Με αυτό ένα το κρατούμενο, οφείλει η πολιτική ηγεσία να στέρξει και να ικανοποιήσει τις άμεσες ανάγκες των Ενόπλων Δυνάμεων και να θωρακίσει με κάθε μέσο τα εξωτερικά σύνορα της χώρας.
Τα πλωτά φράγματα, που θα τοποθετηθούν, ασχέτως των διαμαρτυριών που ακούγονται από κάποιους, που έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρουν, χρειάζονται, γιατί οι ροές, που δεν είναι στην συντριπτική τους πλειοψηφία προσφυγικές, μετακινούν πληθυσμούς με συγκεκριμένο στόχο και σκοπό από την Τουρκία προς την Ελλάδα.
Είναι καιρός η Ελλάδα να μιμηθεί το Ισραήλ, σε ότι αφορά τα εξοπλιστικά της προγράμματα και το αξιόμαχο των Ενόπλων Δυνάμεων. Μόνο έτσι θα γίνει σεβαστεί από κάθε τρίτο, που δεν υπολογίζει ούτε Διεθνές Δίκαιο, ούτε κανόνες και αρχές, που διέπουν την καλή γειτονία…