Το ρεφρέν του τραγουδιού των Ηλία Λυμπερόπουλου (στίχοι) και Γιώργου Κατσαρού(μουσική) που διαχρονικά τραγουδάμε λέει:
Τα Κύθηρα ποτέ δεν θα τα βρούμε
Το χάσαμε το πλοίο της γραμμής
Στα κύματα του Αιγαίου θα χαθούμε
Δυο κύματα που σβήσανε κι εμείς.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Και πράγματι σήμερα, μετά από 44 χρόνια που γράφτηκαν αυτοί οι στίχοι, αν χάσεις την Πορφυρούσα ένα καράβι πενήντα και πλέον ετών, δεν θα βρει ο επισκέπτης τα Κύθηρα, μια και αποτελεί το μοναδικό μέσο επαφής του νησιού με τη Νεάπολη, που το συνδέει με την ηπειρωτική Ελλάδα.
Αυτός είναι σήμερα εν έτει 2017 ο μοναδικός τρόπος επαφής με το νησί. Ένα πλοίο δύο δρομολόγια. Κατά τα άλλα το νησί ανήκει διοικητικά, και εξ αυτού εκλογικά, στην λεγόμενη περιφέρεια Πειραιώς και Νήσων, αλλά υπάγεται και στα Επτάνησα, μια και είναι το έβδομο μεγάλο της του Ιονίου Πελάγους.
Αφορμή για να πρωταγωνιστήσει στην επικαιρότητα, το κατά τα άλλα ήσυχο αυτό μέρος της Ελλάδας στις μέρες μας, δεν ήταν ούτε οι πάμπολλες πολιτιστικές εκδηλώσεις, ούτε ο υψηλής ποιότητας τουρισμός του.
Ήταν μια μεγάλη πυρκαγιά που άναψε από ένα αποτσίγαρο, έξω από το περιφερειακό νοσοκομείο του νησιού.
Ο αέρας ευεργετικός σε άλλες περιπτώσεις που μας δροσίζει από τον καύσωνα και κάνει τα ιστιοπλοϊκά καλοτάξιδα, εκτίναξε τις φλόγες σε πολλές περιοχές στο κέντρο του νησιού, με αποτέλεσμα, μέχρι αυτή την ώρα που γράφεται αυτό το άρθρο, να κατακαίει αυτό το πανέμορφο νησί, που βρίσκεται ανάμεσα στην Πελοπόννησο και την Κρήτη.
Πολλοί δεν έτυχε ίσως να επισκεφθούν αυτό το πανέμορφο νησί που διαθέτει πέρα από τις μοναδικές παραλίες και απίθανα σε γεύση προϊόντα όπως το μέλι, τα τυριά, οι ντομάτες, το λάδι και τα κάθε λογής αφέψημα και κηπευτικά.
Το νησί έχει ταλαιπωρηθεί φέτος ιδιαίτερα τουριστικά, μια και δεν υπάρχει σύνδεση με τον Πειραιά. Το καράβι παλιό, δεν επισκευάσθηκε έγκαιρα και γι’ αυτό το νησί αποκόπηκε από την περιοχή στην οποία κατά τα άλλα υπάγεται ακόμη και φορολογικά.
Τα αεροπορικά εισιτήρια μετά την κατάργηση της επιδότησης, έργο Σπρίντζη, κοστίζουν πάνω από διακόσια ευρώ δηλ. ακριβότερα από ένα εισιτήριο με την ίδια εταιρία, που σε πηγαίνει στο Λονδίνο.
Όταν βρέθηκε το νησί στην κόλαση πυρός, φάνηκε η όλη αδυναμία, μια και τα πυροσβεστικά οχήματα έπρεπε με τις ώρες να περιμένουν το πλοίο της γραμμής Νεάπολη – Διακόφτη.
Τα αεροπορικά μέσα κατάσβεσης άργησαν να φανούν και δεν υπήρξε ο απαιτούμενος συντονισμός, επίγειων και εναερίων δυνάμεων κατάσβεσης. Καμιά τριανταριά πυροσβέστες, που πήγαν από την Πελοπόννησο την πρώτη μέρα, έφυγαν την επομένη, ένα εικοσιτετράωρο αργότερα, γιατί συμπλήρωσαν το ωράριο τους!
Εδώ συναντάμε το δημοσιοϋπαλληλικό μοντέλο της αδιαφορίας, που βλέπει κανείς καθημερινά στους εποπτευόμενους φορείς από το κράτος. Αν προσθέσουμε και τις αλληλοεπικαλύψεις των αρμοδιοτήτων και τους πολλούς φορείς που εμπλέκονται, φτάνουμε εύκολα στο καταστροφικό αποτέλεσμα.
Ακόμη και μια άσχετη βουλευτής Πειραιώς και Νήσων του ΣΥΡΙΖΑ που βρέθηκε στην περιοχή για διακοπές, εμφανίστηκε στις εστίες με άποψη για το δέον γενέσθαι.
Το Σάββατο το μεσημέρι το μοναδικό πλοίο της γραμμής καθυστέρησε να αναχωρήσει, γιατί περίμενε τους τριάντα πυροσβέστες που είχαν σχολάσει ενώ … μαινόταν η πυρκαγιά.
Πήραν φαίνεται ρεπό, μετά από την εικοσιτετράωρη παρουσία τους στο νησί, και επέστρεψαν στην βάση τους στην Πελοπόννησο.
Δυστυχώς κάπως έτσι επιδερμικά αντιμετωπίζουμε οι περισσότεροι κρίσιμα και σοβαρά θέματα, που πίσω τους κρύβουν στην πραγματικότητα ένα ανήμπορο να κινηθεί σωστά, έγκαιρα και δραστήρια κράτος.
Οι αθρόες προσλήψεις αφορούν μόνο τα κομματόσκυλα σε υπουργεία και στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δεν λύνουν προβλήματα. Αντίθετα κάνουν το κράτος περισσότερο δυσκίνητο και δυσλειτουργικό.
Οι θάμνοι, τα θυμάρια και τα πεύκα που κάηκαν, ήταν πηγή ζωής για τα Κύθηρα. Το ξακουστό μέλι Κυθήρων, καθώς και τα άλλα προϊόντα της γης συντηρούν τους τρεις και πλέον χιλιάδες κατοίκους στο νησί τους.
Τα αγοράζουν οι επισκέπτες και τα πηγαίνουν πίσω στον τόπο τους και συντηρούν μέσα από αυτά τις μνήμες τους από το νησί.
Μνήμες που συμπληρώνονται από μια συναυλία της θαυμάσιας τοπικής χορωδίας με τραγούδια του νέου κύματος, στο πέτρινο θεατράκι που έφτιαξε η ιδιωτική πρωτοβουλία στο Καψάλι, μιας υπέροχης βραδιάς με τραγούδια του Σ. Ξαρχάκου στην πλατεία της Χώρας, με την μπάντα του Ναυτικού, ή στη Φράτσια, που παρουσιάστηκε το βιβλίο της Γεωργίας Κατσούδα για το γλωσσικό ιδίωμα των Κυθήρων και το δρώμενο που ακολούθησε, μετά τις ομιλίες από έναν δεκαπεντάχρονο στην τοπική ντοπιολαλιά σε ένα απολαυστικό σκετς.
Ελλάδα δεν είναι μόνο η Αθήνα. Δεν είναι αυτή η αποπνικτική μεγαλούπολη που την έχουμε καταντήσει σαν τα μούτρα μας. Ελλάδα είναι και τα Δίκαια , και οι Οθωνοί , και η Γαύδος και το Καστελόριζο.
Αυτή την Ελλάδα οφείλουν να αναδείξουν, να αναπτύξουν και να προστατεύσουν οι ασχολούμενοι με τα κοινά και όχι με την υποστολή της σημαίας από τα δημοτικά σχολεία.
Δυστυχώς κοινή είναι η πεποίθηση, ότι στην συντριπτική τους πλειοψηφία οι εμπλεκόμενοι με τα κοινά, περί άλλα τυρβάζουν, ζουν σε κενό αέρος, στον δικό τους κόσμο. Και γι’ αυτό κενολογούν και εμπαίζουν τους πολίτες, μια και το ενδιαφέρον τους περιορίζεται, στην προσωπική τους πολιτική επιβίωση.
Στον ελληνικό λαό εναπόκειται να επιλέξει στο άμεσο μέλλον, όχι μόνο κόμματα άλλου τύπου και μορφής, αλλά και νέα πρόσωπα, που να μην έχουν ακατάσχετη ροπή στο ψέμα και στη ρεμούλα…
