Απανωτά λάθη, γκάφες ολκής, πανικός ακόμη και για αυτονόητες κινήσεις, σπασμωδικά βήματα, στοχοποίηση αόρατων εχθρών, απίστευτη ίντριγκα και συγκρούσεις στο προσκήνιο και το παρασκήνιο, συνθέτουν τον καμβά της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ.
Ούτε μήνας δεν έχει περάσει από την ανακοίνωση του… οράματος του κ. Τσίπρα για την Ελλάδα. Ούτε 30 ημέρες από την 8η Σεπτεμβρίου όπου στη ΔΕΘ παρουσίασε πρόγραμμα τετραετίας και όλοι πλέον αναρωτιούνται αν μπορεί να αντέξει τέσσερις μήνες όχι τέσσερα χρόνια.
Η πρόσφατη τραπεζική κρίση, που δεν έχει τελειώσει δυστυχώς, αποκάλυψε τις διαχειριστικές αδυναμίες και στα θέματα της οικονομίας. Κατέρρευσε σαν χάρτινος πύργος το αριστερό αφήγημα περί «εύρωστης οικονομίας» και επιτυχιών της παρούσας κυβέρνησης.
Μέσα σε λίγα 24ωρα ξεχάστηκαν και τα διαγγέλματα του σύγχρονου Οδυσσέα, Αλέξη Τσίπρα, και οι πομπώδεις διακηρύξεις για την Ελλάδα που είναι πλέον ισχυρή και δεν έχει ανάγκη την εποπτεία των ξένων.
Και η διαχειριστική ανεπάρκειά τους αποκαλύφθηκε αφενός με τις έκτακτες συσκέψεις που έκαναν κι από τις οποίες το συμπέρασμα που κατέληξαν ήταν ότι για όλα φταίνε οι κερδοσκόποι που σορτάρουν, η Νέα Δημοκρατία που σπεκουλάρει, ο Στουρνάρας που δε μιλάει και οι διοικήσεις των τραπεζών που δεν στέκονται στο ύψος τους.
Ουδεμία λέξη αυτοκριτικής για το γεγονός ότι όλοι τους προειδοποιούσαν πως έρχεται φουρτούνα, πως πλησιάζει μπόρα και στο Μέγαρο Μαξίμου νόμιζαν ότι η θάλασσα είναι απάνεμη.
Αφησαν την οικονομία αθωράκιστη, αδύναμη να βγει στις αγορές, χωρίς διέξοδο για τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις, αλλά και με διαλυμένες δομές. Η υπόθεση της Folli Follieαποκάλυψε και την «αχρηστία» στην οποία βρίσκονται οι εποπτικές αρχές της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, ο κ. Γκότσης και μια παρέα που διορίστηκαν από τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά που αφήνουν την αγορά χωρίς προστασία. Και είναι οι ίδιοι που τώρα ανέλαβαν να… βρουν τους κερδοσκόπους.
Η υπόθεση αυτή πλήγωσε την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό κι ενίσχυσε την άποψη των ξένων ότι η εταιρική διακυβέρνηση στην Ελλάδα βρίσκεται σε νηπιακό στάδιο.
Η κρίση των τραπεζών ήταν αναμενόμενη αν αναλογιστεί κανείς ότι τα αποτελέσματα εξαμήνου έδειξαν την καχεκτικότητά τους. Με τα «κόκκινα» δάνεια να μειώνονται με βραδείς ρυθμούς, τις ζημιές που πρέπει να εγγράψουν τεράστιες, έσοδα από άλλες δραστηριότητες να μην υπάρχουν και ο δανεισμός από τις αγορές ανύπαρκτος.
Οι τράπεζες μετατράπηκαν τα τελευταία χρόνια σε «εισπράκτορες» σε μια χώρα χωρίς ανάπτυξη κι επενδύσεις που ο τραπεζικός κλάδος θα έπαιζε κομβικό ρόλο. Και μια κυβέρνηση η οποία επί τέσσερα χρόνια έγινε «μνημονιακότερη» όλων, επιβάλλοντας απίστευτους φόρους, στραγγαλίζοντας την ιδιωτική οικονομία, διαλύοντας το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων, διώχνοντας και τους τελευταίους επενδυτές που επέμειναν ότι η χώρα είναι γεμάτη ευκαιρίες.
Δυστυχώς για την Ελλάδα η ιταλική κρίση είναι στην αρχή και βρίσκει την οικονομία μας ιδιαίτερα ευάλωτη. Αντί η κυβέρνηση να την θωρακίσει δημιουργώντας συνθήκες ευρωστίας μέσω της προσέλκυσης μεγάλων επενδύσεων, έχει δημιουργήσει ένα κρατικοδίαιτο οικονομικό μοντέλο το οποίο βασίζεται στην επιβολή φόρους επί δικαίων και αδίκων.
Αυτή την οικονομία θα παραδώσει η κυβέρνηση, όποτε κι αν γίνουν εκλογές, όποιος κι αν αναλάβει στη συνέχεια.
Η οικονομία είναι το ένα μείζον πρόβλημα, αλλά δεν είναι και το μοναδικό. Η υπόθεση της συμφωνίας των Πρεσπών γυρίζει μπούμερανγκ στην Αθήνα κι αν ο φίλος του κ. Τσίπρα, Ζόραν Ζάεφ, δεν επιβάλλει τις θέσεις του και πάει σε εκλογές τότε όλα μπορεί να τιναχθούν στον αέρα. Και θα μείνει η εμμονή της ελληνικής κυβέρνησης να κλείσει ένα κορυφαίο εθνικό ζήτημα «στο πόδι», αποδεχόμενη ακόμη και ονόματα όπως «Μακεδονία του Ιλιντεν».
Τεράστιο ζήτημα για το Μαξίμου είναι και οι συγκρούσεις που λαμβάνουν χώρα και στον ΣΥΡΙΖΑ και στο Μαξίμου. Ο Νίκος Παππάς έχει μπει στο στόχαστρο μεγάλης μερίδας στελεχών, κυρίως των «53+» ενώ η εσωκομματική αντιπολίτευση ετοιμάζει «θερμά επεισόδια» στο άμεσο μέλλον, ειδικά τώρα που βλέπουν ότι χάνεται η εξουσία.
Τα όσα συμβαίνουν στην ΕΡΤ και οι φοβερές καταγγελίες για κακοδιαχείριση, παραδιοίκηση, κομματικά παιχνίδια δεν αφορούν μόνο τον «καναλάρχη», κ. Παππά. Αλλωστε, επί τέσσερα χρόνια το κρατικό κανάλι έτσι λειτουργούσε αλλά κανείς δε μιλούσε.
Τώρα τα στόματα άνοιξαν γιατί χάνεται η εξουσία και όλοι ξεσπαθώνουν κατά του κ. Παππά ειδικά αλλά και όσων εγκατέστησαν ένα σκοτεινό καθεστώς στο Ραδιομέγαρο.
Πολλοί είναι εκείνοι που εκτιμούν ότι το επόμενο διάστημα, με πρώτο σταθμό στις 12 Οκτωβρίου, θα γίνει το τελικό ξεκαθάρισμα λογαριασμών στον ΣΥΡΙΖΑ και θα ακουστούν «σημεία και τέρατα». Είπαμε, η συγκολλητική ουσία, η κατάληψη της εξουσίας, χάνεται πλέον με αποτέλεσμα να βγαίνουν όλα στο φως χωρίς προκαλύμματα.
Το κορυφαίο ερώτημα πλέον είναι πότε θα γίνουν εκλογές και αν μπορεί η συγκυβέρνηση να πάει συντεταγμένα σ’ αυτές κι όχι διαλυμένη. Η απαίτηση του Πάνου Καμμένου να πάρει θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας δείχνει ακριβώς ότι ο ΣΥΡΙΖΑ είναι όμηρος των ΑΝΕΛ κι ότι δεν έχει καμιά σχέση με την αριστερά που ευαγγελιζόταν πριν από το 2014.
Πιο αποκαλυπτική εικόνα από αυτήν της Κρατικής Ασφάλειας να στοχοποιεί τον πρώην σύντροφο Παναγιώτη Λαφαζάνη, δεν υπάρχει. Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε διαζύγιο με την αριστερά άπαξ και δια παντός.