Έχοντας πλέον μία συνολική εικόνα από την τριππλή κάλπη, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσειτο γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ υπέστη ταπεινωτική ήττα σε όλα τα επίπεδα.
Και σε εθνικό, όπως φάνηκε με την ψήφο στις ευρωεκλογές, αλλά και σε τοπικό επίπεδοόπου καταποντίστηκαν οι υποψήφιοι που στήριξε το κυβερνών κόμμα.
Όταν ένα κόμμα που είναι στην κυβέρνηση δεν μπορεί να πανηγυρίζει για κανέναν υποψήφιό της και χαίρεται γιατί αύξησαν τα ποσοστά τους οι ηττημένοι Ρένα Δούρου και Νάσος Ηλιόπουλος, τότε δείχνει ότι βρίσκεται σε αποδρομή και σε… αποδόμηση.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο μεγάλος ηττημένος και ο Αλέξης Τσίπρας χρεώνεται προσωπικά την ταπεινωτική ήττα για ένα κόμμα που πριν από 5 χρόνια αρχικά (στις αυτοδιοικητικές εκλογές) και πριν από τέσσερα στις εθνικές, υποσχέθηκε την αλλαγή της χώρας, την ελπίδα, την ανατροπή του παλαιού πολιτικού συστήματος.
Οποιος αναλύσει τα αποτελέσματα συνολικά θα διαπιστώσει ότι δεν υπάρχει οποιοδήποτε στοιχείο το οποίο θα δίνει ελπίδα στον ΣΥΡΙΖΑ για τις επερχόμενες εκλογές. Τουλάχιστον ως προς το αν μπορεί να κάνει την πολιτική ανατροπή.
Ακόμη και τα ίδια του τα στελέχη μιλούν για ανέφικτο στόχο τη νίκη του ΣΥΡΙΖΑ και περιορίζονται πλέον στο πώς η μάχη θα δοθεί για να μην πάρει η ΝΔ την αυτοδυναμία.
Όλα τα κάστρα του κυβερνώντος κόμματος χάθηκαν, όλες οι περιφέρειες και οι δήμοι που ήθελε διακαώς ο Αλέξης Τσίπρας να βαφτούν ροζ, πέρασαν στα χέρια του Κυριάκου Μητσοτάκη.
Το μήνυμα και σε εθνικό και σε τοπικό επίπεδο είναι ηχηρό. Πρόκειται για ένα χαστούκι άνευ προηγουμένου για τον ΣΥΡΙΖΑ και προσωπικά για τον πρωθυπουργό.
Ο Αλέξης Τσίπρας προσπάθησε χθες να κρύψει την αμηχανία του και να δηλώσει ότι όταν πέφτεις πρέπει να ξέρεις και να σηκώνεσαι, όμως, η αλήθεια είναι διαφορετική.
Ο γαλάζιος χάρτης και η νέα κατάσταση που διαμορφώθηκε στην πολιτική σκηνή αμφισβητεί ξεκάθαρα τον χαρακτηρισμό του «άχαστου» για τον Αλέξη Τσίπρα.
Όχι μόνο χάνει, αλλά και χάνει με μεγάλες διαφορές. Και ηττάται κατά κράτος από έναν αντίπαλο που υποτίμησε την τελευταία τετραετία. Και που θα πρέπει να αντιμετωπίσει σε ένα μήνα με σοβαρό ενδεχόμενο να υποστεί μια ακόμη ταπεινωτική ήττα.
Πιο πολύ απ’ όλα, όμως, θα πρέπει να απασχολεί την Κουμουνδούρου και η ήττα σε τοπικό επίπεδο. Δεν είναι απλά ότι ο κόσμος ψηφίζει με βάση τοπικά χαρακτηριστικά, επομένως δεν μπορούν να βγουν συμπεράσματα.
Το αντίθετο: Οι πολίτες αποδοκίμασαν κυβερνητικούς υποψήφιους ως μια γενικότερη αποδοκιμασία της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ.
Ακόμη και ικανοί δήμαρχοι ή περιφερειάρχες ή υποψήφιοι «μαυρίστηκαν» από τους ψηφοφόρους επειδή σ’ αυτούς είδαν το… κακό.
Είδαν μια τετραετή κυβερνητική θητεία η οποία έπρεπε να καταδικαστεί. Η οργή, ο θυμός, η απογοήτευση για τη διάψευση των προσδοκιών σε συνδυασμό με αποτυχημένες επιλογές σε τοπικό επίπεδο, οδήγησε στην απώλεια «κάστρων» που δεν μπορούσε να διανοηθεί η Κουμουνδούρου.
Ο κόσμος αποδοκίμασε συνολικά τον ΣΥΡΙΖΑ κι αυτό θα μπορούσε να χαρακτηριστεί πρόκριμα για το τι θα συμβεί στις εκλογές της 7ης Ιουλίου.
Αν στην Κουμουνδούρου πιστεύουν ότι μπορούν να κλείσουν την ψαλίδα των 9,3 μονάδων, θα πρέπει να σκεφτούν μήπως θα πρέπει να αγωνιστούν μήπως μεγαλώσει κι άλλο η διαφορά και το Βατερλό ολοκληρωθεί.
Ηδη κάποιοι ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ βάζουν τον πήχη στο 20%, ένα ψυχολογικό όριο που αν χαθεί μπορεί να πυροδοτήσει εξελίξεις και σε ό,τι αφορά τον «άχαστο» Αλέξη Τσίπρα.
Ισως δε οι εξελίξεις στο ΚΙΝΑΛ να ευνοήσουν τη ΝΔ στην παρούσα συγκυρία καθώς έχει ρεύμα νίκης και όλο και περισσότεροι πάνε με τον νικητή.
Πλέον στην Κουμουνδούρου επιχειρούν να κάνουν ταμείο, όμως, δείχνουν να μην είχαν Plan B για μια τόσο μεγάλη ήττα.
Δείχνουν να μην έχουν ένα σχέδιο διαχείρισης της ζημιάς που υπέστησαν σε όλα τα επίπεδα. Το έδειξαν με την επικοινωνιακή τακτική της επίθεσης στο λαό που δεν… κατάλαβε τι ψήφισε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκεται σε σοκ και του απομένει ένας μήνας για να επιστρέψει ή… να διαλυθεί.