Το ερώτημα που έθεσε ο κ. Αδωνις Γεωργιάδης στον υπουργό Δικαιοσύνης είναι σοβαρό και αγγίζει, πλέον, τον πυρήνα του δημοκρατικού μας πολιτεύματος: «Με ποιον τρόπο ο πρωθυπουργός της χώρας έχει γνώση τού “πόθεν έσχες” οποιουδήποτε δημοσιογράφου;».
Του Πάσχου Μανδραβέλη
Τα «πόθεν έσχες» είναι στα χέρια των μελών της επιτροπής και δεν δημοσιοποιούνται. Πώς, λοιπόν, τα γνωρίζει ο πρωθυπουργός; Επιπλέον: Σε τι καθεστώς ζούμε; Κατανοεί κανείς σε τι αντιδημοκρατικό βούρκο σέρνει το πολίτευμα η κυβέρνηση;
Καταλαβαίνει ο –κατά τα άλλα, «δημοκρατικά ευαίσθητος»– πρόεδρος της Βουλής τις τεράστιες ευθύνες του όταν ο πρωθυπουργός ανεμίζει απειλές σε δημοσιογράφους με «πόθεν έσχες», που, αν τα έχει, παρανόμως τα κατέχει;
Την εποχή της «θωρακισμένης οικονομίας» τα βράχια ήταν ορατά, αλλά λίγοι τα έβλεπαν. Ακόμη λιγότεροι ανησυχούσαν για τη χρεοκοπία της χώρας. Σήμερα –και πάλι– ουδείς θορυβείται. Οχι για τη χρεοκοπία.
Αυτή τη λουστήκαμε ανυποψίαστοι. Δεν ανησυχούμε για κάτι πολυτιμότερο της οικονομίας, για τη Δημοκρατία. Η κυβέρνηση διαβρώνει το κεκτημένο της μεταπολίτευσης ταχύτερα από όσο δημιουργούσε τα ελλείμματα η κυβέρνηση του κ. Κώστα Καραμανλή. Τα φασιστικής έμπνευσης χάπενινγκ του ΣΥΡΙΖΑ, με σπίλωση δημοσιογράφων από τις μεγάλες οθόνες των συνεδρίων του, μετεξελίχθηκαν σε απειλές και διώξεις εναντίον τους.
Δεν υπήρξε ποτέ δημοκρατική κυβέρνηση που επιτέθηκε κατ’ αυτόν τον τρόπο στον Τύπο. Ενα μικρό απάνθισμα των αντιδημοκρατικών εκτροπών δημοσίευσε ο καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου κ. Νίκος Αλιβιζάτος σε αυτήν εδώ την εφημερίδα:
«Είναι η δύσκολα αποκρυπτόμενη προσπάθεια των σημερινών κυβερνώντων να ελέγξουν την πληροφόρηση, όχι αποσπασματικά, αλλά με σχέδιο, αποσκοπώντας σε μακροπρόθεσμα οφέλη» («Η ελευθερία της έκφρασης και το κρυφό νήμα», «Καθημερινή», 5.1.2017).
Σ’ αυτά να προσθέσουμε ότι δεν υπήρξε ποτέ στη διάρκεια της μεταπολίτευσης απαγόρευση κυκλοφορίας δημοσιογράφων, για να αποκρυφτεί αστυνομική επιχείρηση. Αυτό έγινε με την κράτηση (!) φωτορεπόρτερ στο αστυνομικό τμήμα της Ειδομένης και την απαγόρευση φωτογράφισης στον προσφυγικό καταυλισμό της Μόριας.
Στις ΗΠΑ οι δημοκρατικοί πολίτες ελπίζουν ότι οι λογικοί Ρεπουμπλικανοί στα δύο νομοθετικά σώματα θα γίνουν φραγμός στις αντιδημοκρατικές ορέξεις του Ντόναλτ Τραμπ. Κι αυτό το βλέπουμε ήδη να γίνεται. Αρκετοί βουλευτές και γερουσιαστές του αντιτάχθηκαν στις εκτελεστικές αποφάσεις του προέδρου τους. Η υπουργός Δικαιοσύνης του αποφάσισε να μην υπερασπιστεί στα δικαστήρια το αντισυνταγματικό του διάταγμα.
Στην Ελλάδα, δυστυχώς, δεν έχουμε τέτοιες πολυτέλειες. Οι μέχρι χθες υπερευαίσθητοι υπερασπιστές της Δημοκρατίας, αυτοί που έβγαζαν φλογερά κηρύγματα υπέρ της ελευθερία του Τύπου, αν ο κ. Αντώνης Σαμαράς στραβοκοιτούσε δημοσιογράφο, έχουν διοριστεί ή ζεσταίνουν βουλευτικές καρέκλες. Σιωπούν διότι, όπως έλεγε κι ένα τραγούδι της νιότης τους, «κάθε σημαίας πλαισιώνουν τους ιστούς, με ιδεώδεις υποτακτικούς, που είναι στο μυαλό νωθροί, μα υπακοή έχουν περισσή...».
Αυτή η κυβέρνηση, δυστυχώς, δεν θα μας οδηγήσει μόνο στην οικονομία της δραχμής. Ηδη καλλιεργεί το έδαφος για να πάμε πολύ πιο πίσω. Σε ακόμη πιο σκοτεινές εποχές. Η χώρα αποκτά πλέον και πρόβλημα Δημοκρατίας...
ΠΗΓΗ: ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ