«Ορατός» είναι ο κίνδυνος επιβολής νέων σκληρών μέτρων εις βάρος των συνταξιούχων, παρά τις αιματηρές θυσίες των τελευταίων επτά μνημονιακών ετών.
Οι απόμαχοι της εργασίας, που έχουν απωλέσει σχεδόν 65% του εισοδήματος τους κατά τη διάρκεια της κρίσης, έχουν μπει για ακόμη μια φορά στο μάτι του κυκλώνα.
Και αυτό, γιατί μετά τη νομοθέτηση προ 20ημέρου της περικοπής της προσωπικής διαφοράς από το 2019, η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προχώρησε στο πάγωμα των συντάξεων για ακόμη ένα ακόμη ένα χρόνο, δηλαδή έως το 2022, προκειμένου να εξοικονομηθούν επιπλέον 250.000.000 ευρώ, τα οποία θα στερηθούν ξανά οι συνταξιούχοι.
Ωστόσο, παρά την εφαρμογή των σκληρών αντισυνταξιοδοτικών μέτρων και την εξαθλίωση των συνταξιούχων, η συνταξιοδοτική δαπάνη συνεχίζεται να βρίσκεται σε υψηλα επίπεδα, με αρνητικές συνέπειες στα δημόσια οικονομικά, τα οποία αποτελούν και το βασικό «οδηγό» για τους δανειστές της χώρας.
Σύμφωνα με την αιτιολογική έκθεση που συνοδεύει την επίμαχη τροπολογία για τις «ουρές» του ασφαλιστικού μεσοπρόθεσμα το εκτιμώμενο έλλειμμα του συνταξιοδοτικού συστήματος παραμένει υψηλό, ενώ σε απόλυτα μεγέθη η συνταξιοδοτική δαπάνη αγγίζει τα 30,2 δις το 2017 και 30,13 δις το 2021.
Η δαπάνη για συντάξεις το 2013 άγγιζε τα 29,7 δις ευρώ, το 2014 έφτασε τα 30,2 δις ευρώ, ενώ το 2015 εκτοξεύθηκε στα 30,9 δις ευρώ.
Με άλλα λόγια, η δαπάνη του κράτους για τις συντάξεις, παρά τις βάρβαρες περικοπές 50 δις ευρώ στις συντάξεις , μένει σχεδόν στα ίδια επίπεδα με το 2013, όταν δηλαδή το κράτος δαπανούσε περίπου 29,7 δις ευρώ.