Στην παραπαίουσα και καταδικασμένη στο περιθώριο ελληνική οικονομία, το θράσος τελεί υπό συνθήκες υπερπαραγωγής.
Αυτό το βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες σε πολλά επίπεδα, κυρίως όμως στις συζητήσεις που γίνονται για τη δήθεν ανάπτυξη της χώρας.
Του Αθαν. Χ. Παπανδρόπουλου
Σε αυτές, οι δύο αρμόδιοι για την οικονομία υπουργοί, ο Ευκλείδης Τσακαλώτος και ο Γιώργος Χουλιαράκης, «ομολόγησαν» ότι συνειδητά επιβαρύνουν υπέρμετρα με φόρους την μεσαία τάξη για να «γλυτώσουν οι φτωχοί». Η ομολογία αυτή αποτελεί ευθεία παραδοχή ενοχής, η οποία όμως καθαγιάζεται από την «αριστερή» ιδεολογία τους –ότι, δηλαδή, «εμείς οι αριστεροί προστατεύουμε τους φτωχούς».
Την στιγμή λοιπόν που οι δύο οικονομικοί υπουργοί ομολογούν αυτή την πολιτική ως δική τους επιλογή, και μάλιστα λένε ότι «δεν μάς αρέσει αλλά είναι μία συνειδητή επιλογή μας», νοιώθουν μεν απενεχοποιημένοι στο αριστερό τους ακροατήριο αλλά ουσιαστικά κοροϊδεύουν τον εαυτό τους και φυσικά όλους εμάς τους υπόλοιπους.
Αυτού του είδους η κοροϊδία δεν είναι κάτι καινούργιο. Αποτελεί σήμα κατατεθέν ανθρώπων μαρξιστικής εν γένει κουλτούρας, οι οποίοι κατά κανόνα δεν έχουν και σε καμία εκτίμηση το κοινό στο οποίο απευθύνονται. Στόχος τους είναι η παραμονή στην εξουσία και τίποτε άλλο.
Γι’ αυτό, ουδόλως ενδιαφέρονται αν η υπερφορολόγηση της μεσαίας τάξης τελικά αποτελεί θανάσιμο πλήγμα για τους φτωχούς τούτης της χώρας. Διότι, από την στιγμή που οι Συριζαίoι θεωρούν ότι οι πολίτες που έχουν 20.000-30.000 ευρώ ετήσιο εισόδημα είναι «πλούσιοι», τότε κάτι δεν πάει καλά με την πραγματικότητα. Και η τελευταία μας λέει ότι αυτοί που απαλλάσσονται από την φορολογία στην χώρα μας είναι οι πλούσιοι φοροφυγάδες, και όχι οι φτωχοί.
Αυτούς, ομολογεί εμμέσως πλην σαφώς ο κ. Χουλιαράκης, δεν μπορεί να τους πιάσει για φοροδιαφυγή και ...τους αφήνει. Λέει ότι το ΔΝΤ δεν δέχεται ως υπόθεση του Προϋπολογισμού τη σύλληψη της φοροδιαφυγής και γι’ αυτό τον λόγο η κυβέρνηση αναγκάζεται να υπερφορολογήσει τους έντιμους φορολογούμενους για να βγάλει πλεονάσματα.
Μάλιστα κύριε Χουλιαράκη, το ΔΝΤ δεν δέχεται την υπόθεση ότι θα πιάσεις την φοροδιαφυγή, αλλά τελικά εσύ την έπιασες; Όχι δεν την έπιασες, συνεπώς καλά κάνει το ΔΝΤ και δεν την δέχεται ως υπόθεση και πολύ κακά κάνεις εσύ που δεν την πιάνεις.
Και δεν φτάνει που δεν την πιάνεις, λες και στους φοροφυγάδες «δεν μπορώ να σάς πιάσω, άρα υπερφορολογώ αυτούς που δεν φοροδιαφεύγουν, δηλαδή τους έντιμους φορολογούμενους που πληρώνουν τους φόρους τους».
Και αυτό οι Συριζαίοι υπουργοί το ονομάζουν αριστερή πολιτική επειδή δεν πληρώνουν οι φτωχοί τους οποίους υποτίθεται ότι υπερασπίζονται.
Ας δούμε όμως τα πράγματα από πιο κοντά. Στην Ελλάδα, τα τελευταία χρόνια οι φτωχοί ούτως ή άλλως δεν πλήρωναν ποτέ φόρους. Δεν ήρθε ο ΣΥΡΙΖΑ και τους απήλλαξε –το αντίθετο, μάλιστα, μείωσε το αφορολόγητο και έβαλε κάποιους «φτωχούς» να πληρώνουν.
Πέραν αυτού, ο ΣΥΡΙΖΑ μείωσε τις συντάξεις των φτωχών συνταξιούχων και τους μισθούς όλων των χαμηλόμισθων. Μπορεί δε στο ΥΠΟΙΚ να στήθηκε ένας αδυσώπητος μηχανισμός, πλην όμως δενέπιασε την φοροδιαφυγή αλλά τσάκισε τους έντιμους φορολογούμενους..
Αυτή είναι η μεγάλη αλήθεια. Όσον αφορά δε την απασχόληση για τον κόσμο των ανέργων έγινε μία τρύπα στο νερό...