Ο ανόητος Ερντογάν κατά Τραμπ, μεταμορφώθηκε, όπως το ασχημόπαπο που έγινε κύκνος, σε λίγα εικοσιτετράωρα σε γενναίο άνδρα. Τι άλλο θα δούμε και τι θα ακούσουμε...
Ο ηγέτης της υπερδύναμης χαρακτήρισε την επικεφαλής του Κογκρέσου Νάνσυ Πελόζι τρελή, με ότι αυτό σημαίνει για τα νέα ήθη, που βλέπουμε να εισέρχονται ορμητικά στην πολιτική ορολογία.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Κι όλα αυτά με αφορμή μια συμφωνία μεταξύ ΗΠΑ και Τουρκίας, που αφορούσε μια τρίτη χώρα, τη Συρία. Δηλαδή αποφάσισαν, χωρίς να λογαριάζουν τον ... ξενοδόχο.
Το επίμαχο θέμα αφορά τη Βορειοανατολική Συρία στην οποία με πολεμικές επιχειρήσεις θέλησε να καταλάβει η Τουρκία του Ερντογάν.
Ο λόγος, η παρουσία των Κούρδων που πολέμησαν και νίκησαν στο έδαφος το ονομαζόμενο χαλιφάτο του ISIS, με τη βοήθεια των Αμερικανών.
Στον αγώνα τους αυτό ήλπιζαν ότι θα επιβραβευθούν κερδίζοντας την αυτονομία τους από το καθεστώς Άσαντ. Οι Ηνωμένες Πολιτείες που συμμάχησαν μαζί τους με την βοήθεια και ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών, μόλις έκαναν την βρώμικη δουλειά τους εγκατέλειψαν και συντάχθηκαν με την Τουρκία.
Ο Ερντογάν που έχει μέτωπο με τους Κούρδους, εντός των συνόρων του στην ανατολική Τουρκία, είδε τον διαφαινόμενο γι' αυτόν κίνδυνο από μια κουρδική οντότητα στο νότο του, και αποφάσισε όπως εδώ και καιρό απειλούσε, να εισέλθει σε μια ζώνη τριάντα και πλέον χιλιόμετρων εντός του συριακού εδάφους.
Οι Κούρδοι προ του κινδύνου αυτού με τη μεσολάβηση της Μόσχας αποφάσισαν να συμμαχήσουν με τον πρώην εχθρό τους τον Άσαντ.
Για την συμφωνία Ουάσιγκτον – Άγκυρας, ο Πούτιν για την ώρα τηρεί σιγή ιχθύος. Το ίδιο κάνει και ο Άσαντ που έστειλε τα υπό τον έλεγχό του στρατεύματα στο Βορά, που ενώθηκαν με τους Κούρδους μαχητές.
Την τελευταία λέξη ο Πούτιν θα την πει στο Σότσι τόπο της επικείμενης συνάντησής του με τον Ερντογάν τις επόμενες ημέρες. Για την ώρα έστειλε τους στρατιώτες του στα στρατόπεδα, που εγκατέλειψαν οι Αμερικανοί στη Βόρεια Συρία.
Ο Τραμπ προσπαθεί να πουλήσει στο εσωτερικό του μέτωπο τη συμφωνία, που επέβαλε την «ειρήνη» προκειμένου να δικαιολογήσει στο Κογκρέσο την αποχώρηση από την Βόρεια Συρία και το ξεπούλημα των συμμάχων του Κούρδων μαχητών. Παράλληλα σπεύδει να να καθησυχάσει τον σημαντικότερο σύμμαχό του στην περιοχή, το Ισραήλ.
Οι Ευρωπαίοι που παρακολουθούν τεκταινόμενα στη Βόρεια Συρία, αρκούνται να καταδικάζουν φραστικά τον Ερντογάν, δεν συμφωνούν όμως για τα μέτρα που πρέπει να πάρουν εναντίον του, μια και έχουν πολλές και περίπλοκες συναλλαγές μαζί του.
Οι απειλές του Σουλτάνου ότι θα στείλει πακέτο στην Ευρώπη τα 3,6 εκατομμύρια πρόσφυγες, που βρίσκονται τώρα στο τουρκικό έδαφος, δημιουργεί πρόσθετους φόβους, στο ευρωπαϊκό κατεστημένο.
Η συμφωνία μεταξύ ενός άμεσα εμπλεκόμενου στον πόλεμο, κι ενός που έδωσε πράσινο φως στον εισβολέα αποχωρώντας από την περιοχή, είναι ότι τρελό μπορεί να φαντασθεί κανείς που ασχολείται με τις διεθνείς σχέσεις.
Το όλοι νικήσανε, που ακούσαμε στις δηλώσεις μετά τη συμφωνία, είναι κάτι που δεν ισχύει φυσικά. Κανείς δεν καταλαβαίνει αν θα εισέλθουν τα τουρκικά στρατεύματα στην περιοχή που επιθυμούν να καταλάβουν, ή αν θα προωθηθούν στα τουρκοσυριακά σύνορα οι δυνάμεις του Άσαντ και αν παράλληλα θα αποσυρθούν από αυτά, οι Κούρδοι μαχητές.
Το να παραδώσουν τα όπλα τους και στη συνέχεια να τα καταστρέψουν θυμίζει μια περίεργη συμφωνία μεταξύ πρώτης και δεύτερης εισβολής από τις 24 Ιουλίου του 1974 έως τις 14 Αυγούστου 1974 των Τούρκων στην Κύπρο.
Εκεί τότε ελικόπτερο του ΟΗΕ με πρόσχημα την καταγραφή των εκατέρωθεν θέσεων, πέταξε πάνω από την Μεγαλόνησο παρουσία Ελλήνων, Τούρκων και αξιωματούχων του Διεθνούς Οργανισμού, με αποτέλεσμα οι εισβολής να μάθουν από πρώτο χέρι, που ακριβώς βρίσκονται οι ελληνοκυπριακές δυνάμεις.
Αυτή η εύθραυστη ειρήνη στην πολεμική επιχείρηση της Τουρκίας στη Συρία με τον παραπλανητικό τίτλο «πηγή της ειρήνης» που έχει για την ώρα εκατοντάδες νεκρούς και χιλιάδες εκτοπισμένους από τις εστίες τους, είναι εξόχως προβληματική μια και ανοίγει περαιτέρω τον ασκό του Αιόλου, αντί να τον κλείνει.
Ο Ερντογάν με τις πολεμικές του επιχειρήσεις περιόρισε προσωρινά την κριτική στο εσωτερικό του μέτωπο, που προέρχεται από τους Νταβούτογλου και Μπαμπαζάν και ανάγκασε την Αντιπολίτευση να συνταχθρί μαζί του, ο οικονομικός όμως αντίκτυπος των κινήσεών του, δεν έχει ακόμη φανεί.
Μένει να δούμε τα επόμενα επεισόδια ενός δράματος, που αφορά και αναφέρεται σε ανθρώπους, που σκοτώνουν με μανία και εκτοπίζουν οι μισθοφόροι του Ερντογάν...