Η υποψηφιότητα της κας Αικατερίνης Σακελλαροπούλου για Πρόεδρος της Δημοκρατίας μπορεί να είναι αρκετά - μια πρωτόπυπη, αξιοκρατική, υπερκομματική υποψηφιότητα. Πάντως σίγουρα δεν είναι προϊόν πολιτικής συναλλαγής!
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέταξε το εθνικό απέναντι στο μικροπολιτικό.
Του Μάξιμου Σενετάκη
Ναι, η υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου είναι μια πρωτότυπη υποψηφιότητα.
Πρώτη φορά προτείνεται γυναίκα για Πρόεδρος της Δημοκρατίας!!! Και αυτό σηματοδοτεί και συμβολίζει την μετάβαση μας στη νέα εποχή. Επιτέλους, αρχίζουμε και μοιάζουμε με τους Ευρωπαίους…
Και πάντως πλέον ουδείς μπορεί να επικρίνει τον Κυριάκο Μητσοτάκη ότι υποτίμησε τις γυναίκες και έβαλε λίγες στην κυβέρνηση του, ότι δεν επέδειξε συνέπεια λόγων και πράξεων. Ε για άλλο ένα θέμα, επέδειξε.
Ναι, η υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου είναι μια αξιοκρατική υποψηφιότητα.
Η επιλογή της είναι μια ευκαιρία για να αναστοχαστούμε την έννοια του ελληνικού ονείρου! Υπάρχει τέτοιο; Δεν ξέρω. Ξέρω όμως ότι θα έπρεπε να υπάρχει. Και ο Κυριάκος Μητσοτάκης προσφέρει μια αφορμή για να αρχίσουμε να το δημιουργούμε. Ξεκινώντας από την κορυφή. Τον Πρώτο Πολίτη.
Θα είναι μια γυναίκα μεσοαστικής οικογένειας που σπούδασε, εργάστηκε και έκανε καριέρα στην Ελλάδα, φθάνοντας κάποια στιγμή να διεκδικήσει και να αναλάβει το ύπατο πολιτειακό αξίωμα. Τι καλύτερο παράδειγμα κοινωνικής κινητικότητας από αυτό. Με την επιλογή του ο Κυριάκος Μητσοτάκης δείχνει και εδώ συνέπεια λόγων και πράξεων. Γιατί έχει μιλήσει για την κοινωνική κινητικότητα πολύ πριν τις εκλογές.
Ναι η υποψηφιότητα της κας Σακελλαροπούλου είναι μια υποψηφιότητα υπερκομματική.
Και ως υπερκομματική, δηλαδή επιλογή μη πολιτικού προσώπου, έγινε και πολιτικά συναινετική. Φαντάζομαι θα υπάρξει και εθνικά ενωτική. Ήταν μια επιλογή που τα κόμματα της αντιπολίτευσης θα δυσκολεύονταν να καταψηφίσουν. Και η επιτυχία της ευρείας συναίνεσης πιστώνεται για άλλη μια φορά στον Κυριάκο Μητσοτάκη που δείχνει κι εδώ απόλυτη συνέπεια λόγων και πράξεων.
Γιατί δεν αρκείται να μιλά μόνο για συναίνεση την κάνει και πράξη. Οποιαδήποτε άλλη επιλογή πολιτικού προσώπου θα δικαιολογούσε εύλογες αντιδράσεις και αντιρρήσεις.
Ο Πρωθυπουργός δεν ήθελε να τις προκαλέσει. Αντιθέτως, προέταξε την ανάγκη εθνικής συναίνεσης και συνεννόησης και μετά τον Πρόεδρος της Βουλής και την ψήφο του εκλογέων του εξωτερικού πέτυχε το 3 στα 3!
Η υποψηφιότητα λοιπόν της κας Σακελλαροπούλου είναι όλα τα παραπάνω, δηλαδή πρωτότυπη, αξιοκρατική, υπερκομματική. Δεν είναι όμως προϊόν πολιτικής συναλλαγής!
Είναι αληθές ότι ο Πρωθυπουργός δεχόταν ποικίλες εισηγήσεις. Πόσα και πόσα μεγάλα, βαριά πολιτικά ονόματα είχαν ακουστεί με το επιχείρημα ότι η συγκυρία στα εθνικά επιτάσσει ένα πολιτικό πρόσωπο με βαρύ πολιτικό λόγο και μακρά εμπειρία. Όμως, ο Πρωθυπουργός κοίταξε πιο μακριά από όλους.
Έκρινε και στάθμισε πως προέχει το εθνικό από το μικροπολιτικό. Πως μια υποψηφιότητα με την οποία θα επιτυγχάνονται ευρεία πολιτική συναίνεση είναι εθνικά αναγκαία από μια πρόσκαιρη πολιτική συμμαχία, μικροπολιτικά συμφέρουσα.
Κάπως έτσι ο Πρωθυπουργός απέφυγε να προκαλέσει την αίσθηση μιας πολιτικής συναλλαγής - όπως είχε κάνει ο προκάτοχος του με την υποψηφιότητα σημερινού Προέδρου Προκόπη Παυλόπουλου.
Αλλά αυτή είναι άλλωστε η μεγάλη διαφορά του Κυριάκου Μητσοτάκη με τον Αλέξη Τσίπρα. Ο Πρωθυπουργός θέλει να απευθύνεται απευθείας στην κοινωνία και να την πείθει για την ορθότητα των επιλογών του με γνώμονα τις αρχές και τις αξίες του.
Ενώ ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιούσε κάθε πρόθυμο να συμπράξει μαζί με γνώμονα το πρόσκαιρο πολιτικό όφελος. Αυτή είναι μια τεράστια διαφορά!!! Για αυτό και πράγματι, ουδέποτε ο Αλέξης Τσίπρας θα γίνει Κυριάκος Μητσοτάκης…