Σαράντα πέντε ολόκληρα χρόνια, μισός σχεδόν αιώνας, πέρασαν από την 3η του Σεπτέμβρη του 1974, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου επιστρέφοντας από την αναγκαστική του εξορία, ίδρυσε το Πανελλήνιο Σοσιαλιστικό Κίνημα.
Μολονότι η Ένωση Κέντρου είχε ήδη δραστηριοποιηθεί υπό τον Γεώργιο Μαύρο, εντούτοις ο ίδιος δεν επέστεψε στο κόμμα που ιστορικά είχε μεγαλουργήσει με αρχηγό τον πατέρα του, τον Γεώργιο Παπανδρέου και προτίμησε να ξεκινήσει κάτι νέο με πιο αριστερή κατεύθυνση απ’ ότι το κόμμα, από το οποίο ξεκίνησε την πολιτική του διαδρομή.
Του Τάσου Παπαδόπουλου
Και αυτή η κίνηση του βγήκε σε καλό, μια και σε μόλις επτά χρόνια από την ίδρυσή του το ΠΑΣΟΚ βρέθηκε στην εξουσία, με ένα όχι ευκαταφρόνητο ποσοστό στις εκλογές της 18ης Οκτωβρίου του 1981. Το ΠΑΣΟΚ ταυτίστηκε με την ηγετική μορφή του Ανδρέα Παπανδρέου που κέρδισε τρεις συνολικά εκλογικές αναμετρήσεις.
Ακολούθησε, μετά την ασθένεια του Α. Παπανδρέου, η διαδικασία της διαδοχής και η ανάδειξη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ του Κώστα Σημίτη. Το 2004 το ΠΑΣΟΚ ηττήθηκε από τη ΝΔ. Στο τιμόνι του κόμματος ήταν ήδη ο Γιώργος Παπανδρέου, που καθιέρωσε για πρώτη φορά την εκλογή του Προέδρου του Κινήματος από τους πολίτες, ανεξαρτήτως αν ήταν μέλη του ΠΑΣΟΚ.
Ο Γιώργος Παπανδρέου κέρδισε τις εκλογές του 2009. Από εκεί αρχίζουν τα μεγάλα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, μια και η οικονομική κρίση που έσκασε στα χέρια του Γ. Παπανδρέου, οδήγησε σε μια περιδίνηση το κόμμα που κυριαρχούσε ως τότε στην πολιτική σκηνή.
Ο επόμενος αρχηγός ο Ευάγγελος Βενιζέλος έκανε το πείραμα της Ελιάς στις Ευρωεκλογές του 2014 σε μια προσπάθεια να διευρύνει τον χώρο με την προσέλευση ανεξαρτήτων μέχρι τότε προσώπων, που τελικά ουδέν απέδωσε.
Ακολούθησε η εκλογή της Φώφης Γεννηματά και δύο νέες προσπάθειες διεύρυνσης, η μια υπό τον μανδύα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης και μια δεύτερη στην οποία συμμετείχαν και άλλοι πολιτικοί σχηματισμοί, Το Ποτάμι του Σ. Θεοδωράκη, η ΔΗΜ.ΑΡ του Θ. Θεοχαρόπουλου, το ΚΙ.ΔΗ.ΣΟ. του Γ. Παπανδρέου η Κίνηση Πολιτών και άλλα πρόσωπα από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς. Στην πορεία αποχώρησαν ο Σ. Θεοδωράκης και ο Θ. Θεοχαρόπουλος.
Σήμερα με αφορμή την επέτειο κάποιοι άρχισαν να αναπολούν το ΠΑΣΟΚ του παρελθόντος και να ζητάνε να επανέλθει ο πολιτικός φορέας με την παλιά του ονομασία του.
Ο χρόνος όμως που κυλάει αμείλικτος δημιουργεί νέες απαιτήσεις, μια και οι άνθρωποι έχουν νέα αιτήματα και νέες ανάγκες. Για παράδειγμα το σύνθημα της δεκαετίας του ’60 «ψωμί, παιδεία, ελευθερία» πόσο επίκαιρο είναι άραγε στις μέρες μας;
Σήμερα η πλειοψηφία των νέων μας σπουδάζει, τα προβλήματα που υπάρχουν είναι άλλου τύπου, όπως αυτό της απορρόφησής των πτυχιούχων σε αντίστοιχες με τις σπουδές τους εργασίες, προκειμένου να παραμείνουν στη χώρα μας. Την δεκαετία της κρίσης έφυγαν από την χώρα μας 670.000 πολίτες.
Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν ακόμη το δικαίωμα να ψηφίζουν στον τόπο της σημερινής τους κατοικίας, κάτι που συμβαίνει σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Την ώρα που οι νέοι μας φεύγουν, στη χώρα εισρέει καθημερινά ένα μεγάλος αριθμός προσφύγων και μεταναστών δημιουργώντας πολλαπλά προβλήματα στις τοπικές κοινωνίες.
Τα θέματα της καθημερινότητας έχουν πάρει άλλη μορφή από αυτήν του παρελθόντος. Με αυτή την έννοια και με δεδομένο ότι ο Α. Παπανδρέου έφτιαξε κάτι νέο το 1974, η αλλαγή του ονόματος δεν είναι το πρόβλημα.
Εκεί που οφείλει να επικεντρωθεί το Κίνημα Αλλαγής είναι στις θέσεις της σοσιαλδημοκρατίας, που επιχειρεί με βίαιο τρόπο να υφαρπάξει ο Σύριζα και να ασκήσει υπεύθυνη αντιπολίτευση, μια και η Κουμουνδούρου περί άλλα τυρβάζει…
*Δημοσιεύτηκε στο Καρφί του Σαββατοκύριακου