«Το μόνο σίγουρο στη ζωή είναι ο θάνατος και οι φόροι» λέει ένα Βρετανικό ρητό. Στο Μέγαρο Μαξίμου πρέπει να το γνωρίζουν καλά, αφού στους φόρους η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποδείχθηκε …μανούλα.
Υπάρχει όμως και μία ακόμη μεγάλη αλήθεια που πρέπει, αν δεν τη γνωρίζουν, να τη μάθουν ο Αλέξης Τσίπρας και η παρέα του: Κυβέρνηση που επενδύει σε δήθεν σκάνδαλα για να επιβιώσει, είναι κυβέρνηση «πολιτικά νεκρή» και ο πρωθυπουργός της …”dead man walking”.
Της Βάσιας Αναστασίου*
Αναρωτιέμαι ειλικρινά τι φοβάται ο Αλέξης Τσίπρας και δεν αποφασίζει να πάει σε εκλογές με το κεφάλι ψηλά, αφού τα έκανε όλα τόσο σωστά, όπως ισχυρίζεται. Γιατί επιμένει η κυβέρνηση να κυλιέται στον βούρκο της σκανδαλολογίας και της συκοφάντησης πολιτικών αντιπάλων;
Υποψιάζομαι ότι δεν φοβούνται απλά την δεδομένη ήττα τους. Περισσότερο τρέμουν την επόμενη μέρα, την «φαγωμάρα» που θα υπάρξει – είναι άλλωστε διαχρονικό …χούι των αριστεριστών αυτό – και τις διασπαστικές δυνάμεις που ήδη, δειλά-δειλά, κάνουν την εμφάνισή τους.
Η πρόσφατη μετονομασία του ΣΥΡΙΖΑ σε Προοδευτική Συμμαχία, δηλ. ΣΥ.Π.ΣΥ (!), είναι μάλλον μία εικόνα από το μέλλον.
Ο καιροσκοπισμός και η παντελής έλλειψη ιδεολογικού υποβάθρου που χαρακτηρίζουν αυτή την «προοδευτική» συμμαχία είναι πλήρως ενδεικτικά της πολιτικής προσέγγισης του ίδιου του Αλέξη Τσίπρα, ο οποίος αντιμετωπίζει τις συγκλίσεις μόνο ως «σημαία ευκαιρίας».
Κοινώς, θα συμμαχούσε με την Α. Μέρκελ, τον Ζ. Ζάεφ, τον Γ. Ραγκούση, τον Δ. Παπαγγελόπουλο, την Κ. Παπακώστα, τον Π. Καμμένο και το …κακό συναπάντημα για να κρατηθεί στην καρέκλα. Μας το αποδεικνύει τέσσερα χρόνια τώρα.
Όμως, όταν το …πειρατικό του ΣΥΡΙΖΑ μοιραία «βουλιάξει» στις εκλογές, το «προοδευτικό» ασκέρι θα σκορπίσει και θα μείνουν οι εκφραστές του 3% του εκλογικού σώματος να ερίζουν για τις κομματικές καρέκλες. Ένα κόμμα που καβάλησε το κύμα της οικονομικής κρίσης για να έρθει στην εξουσία, πουλώντας ψέματα με το τσουβάλι, δεν μπορεί να πάει μακριά, όσο κι αν προσπαθήσει να υποδυθεί το νέο, το άφθαρτο και το προοδευτικό.
Η μόνη σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με την λέξη αυτή είναι οι προοδευτικά αυξανόμενοι φόροι που φόρτωσε στους πολίτες και η προοδευτική έκπτωση στο «ηθικό πλεονέκτημα» που επικαλείται ο πρωθυπουργός και οι συν αυτώ όταν θέλουν να κρύψουν τις πομπές τους.
Κάπως έτσι φτάσαμε στην υπόθεση Novartis, την μεγαλύτερη πολιτική σκευωρία της μεταπολίτευσης. Σπίλωση πολιτικών αντιπάλων, «νταλαβέρι» με τους θεσμούς, άθλιες μεθοδεύσεις, ξεδιάντροπα ψεύδη, κουκουλοφόροι μάρτυρες, ανυπόστατες κατηγορίες και πηχυαίοι τίτλοι άνευ ουσίας σε φιλοκυβερνητικά ΜΜΕ.
Στο πρώτο έτος της Νομικής μαθαίνει κανείς ότι η εκτελεστική, η νομοθετική και η δικαστική εξουσία είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους και επ’ ουδενί δεν πρέπει να παρεμβαίνει η μια στην άλλη. Ο πρωθυπουργός παριστάνει τον …μηχανικό και δεν τον ενδιαφέρει η νομική επιστήμη, το Κράτος Δικαίου, τα θεμελιώδη της Δημοκρατίας.
Τώρα όμως που η σκευωρία καταρρέει, θα συμπαρασύρει και τους ραδιούργους της κυβέρνησης που έκανε σημαία ένα δήθεν ηθικό πλεονέκτημα, για να καταλήξει να τυλίγεται με αποκόμματα της Αυγής και του Documento για να κρύψει την γύμνια της.
* Δικηγόρος, υποψήφια βουλευτής Ανατολικής Αττικής με το Κίνημα Αλλαγής