Το κοίτασμα «Αφροδίτη» με τα 4.5 τρισ. κυβικά πόδια φυσικού αερίου, βρίσκεται στο θαλάσσιο Οικόπεδο 12 της ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας. Οι αδειούχες εταιρείες είναι οι Noble (η οποία έχει οριστεί και ως διαχειριστής), BG Cyprus, Delek και Avner.
Του Σταύρου Καλεντερίδη
Διεθνολόγου
Πριν από λίγες μέρες ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίων Τάρεκ Αλ Μουλά αποκάλυψε την επικείμενη υπογραφή συμφωνίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση για την κατασκευή αγωγού φυσικού αερίου Κύπρου-Αιγύπτου.
Πρόκειται ουσιαστικά για μία συμφωνία μεταξύ Κύπρου-Αιγύπτου-Ε.Ε και για αξιοποίηση των συμμαχιών του Ελληνισμού. Η ανακοίνωση αυτή σχεδόν επιβεβαιώνει την πολυσυζητημένη συμφωνία Κύπρου-Αιγύπτου για την πώληση φυσικού αερίου από το κοίτασμα «Αφροδίτη» και τη μεταφορά του στις Αιγυπτιακές εγκαταστάσεις.
Η εν λόγω εξέλιξη είναι ιδιαίτερα σημαντική για τον ενεργειακό χάρτη της περιοχής, ιδιαίτερα σε συνδυασμό με τις λοιπές συζητήσεις που πραγματοποιούνται.
Συγκεκριμένα, την ίδια περίοδο εξελίσσονται προχωρημένες διαπραγματεύσεις μεταξύ Ισραήλ και Αιγύπτου για την πώληση φυσικού αερίου από τα Ισραηλινά κοιτάσματα «Ταμάρ» και «Λεβιάθαν», τα οποία και διαχειρίζονται οι ίδιες εταιρίες που δραστηριοποιούνται και στο Κυπριακό τεμάχιο 12 (Noble και Delek).
Η σύνδεση και η σχέση των εμπλεκόμενων εταιριών υπέρ της επίτευξης συμφωνίας μεταξύ Κύπρου, Ισραήλ και Αιγύπτου είναι προφανής και ευπρόσδεκτη. Αποτελεί δε πρότυπο για τον ρόλο που μπορούν και πρέπει να διαδραματίσουν οι εταιρίες έρευνας, εξόρυξης και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων, για τη δημιουργία μιας γόνιμης διεθνούς συνεργασίας αλλά και πολιτικών συμμαχιών.
Εξίσου υποδειγματικός είναι και ο ευρύτερος στρατηγικός σχεδιασμός της Αιγύπτου, η οποία φιλοδοξεί να πρωταγωνιστήσει ως ενεργειακός κόμβος και κέντρο παραγωγής υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην περιοχή.
Τα σχέδια του Καΐρου αποσκοπούν στην πλήρη αξιοποίηση της γεωγραφικής θέσης της Αιγύπτου, της διαχείρισης του Σουέζ, καθώς και των δύο τερματικών υγροποίησης φυσικού αερίου στη χώρα.
- Την εικόνα συμπληρώνει το Αιγυπτιακό κοίτασμα «Ζορ», το μεγαλύτερο ανακαλυφθέν της Μεσογείου, με 30 τρισ. κυβικά πόδια αερίου. Σύμφωνα με νέο νόμο που υπερψηφίστηκε από την Αιγυπτιακή βουλή, επετράπη σε ιδιωτικές εταιρίες να εισάγουν φυσικό αέριο και να προχωρούν σε επανεξαγωγή του από τις κρατικές LNG εγκαταστάσεις, με τελικό προορισμό τις Ισπανία και Η.Π.Α. (από την εγκατάσταση στην Νταμιέτα) και τις Γαλλία, Η.Π.Α. και λοιπή Ευρώπη (από την εγκατάσταση στο Ιντκού).
Ταυτόχρονα, η Τουρκία φιλοδοξεί να αποτελέσει τροχοπέδη στα σχέδια τόσο της Κύπρου όσο και της Αιγύπτου. Ο Τούρκος υπουργός εξωτερικών υπενθύμισε πρόσφατα πως η χώρα του θεωρεί τη συμφωνία οριοθέτησης θαλάσσιων γραμμών και ΑΟΖ μεταξύ Κύπρου και Αιγύπτου, ως «νομικά κενή και άκυρη».
Πηγαίνοντας ένα βήμα παρακάτω, με το πολιτικό θράσος που διακρίνει το καθεστώς της Άγκυρας, προσέθεσε πως η εν λόγω συμφωνία παραβιάζει τα δικαιώματα της Τουρκίας!
Στον αντίποδα βρίσκεται σύσσωμη η διεθνής κοινότητα και βέβαια η Αίγυπτος, το υπουργείο εξωτερικών της οποίας δήλωσε ότι η συμφωνία του 2003 είναι νομιμότατη και πλήρως αναγνωρισμένη από τα Ηνωμένα Έθνη, ενώ ξεκαθάρισε ότι η κυβέρνηση είναι προετοιμασμένη να υπερασπιστεί τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Η προετοιμασία αυτή μάλλον ξεκίνησε το 2013 όταν ο στρατός της Αιγύπτου απομάκρυνε τον τότε Πρόεδρο Μοχάμεντ Μόρσι από την εξουσία.
Από τότε οι σχέσεις Τουρκίας και Αιγύπτου επιδεινώνονται συνεχώς με τον Ερντογάν να κατηγορεί τον Πρόεδρο Σίσι για στρατιωτική δικτατορία και τον Σίσι να χαρακτηρίζει τον Ερντογάν προστάτη τρομοκρατών, καταγγέλλοντας τις παρεμβάσεις της Τουρκίας στα εσωτερικά της Αιγύπτου, με την παροχή ασύλου σε σημαίνοντα στελέχη της Μουσουλμανικής Αδελφότητας.
Αποτέλεσμα των ανωτέρω ήταν η κοινή απομάκρυνση των πρέσβεων των δύο χωρών, το 2014.
- Συνθέτοντας τα τρία κομμάτια του παζλ, φαίνεται ότι οι πολιτικές ισορροπίες μπορούν πράγματι να ωφελήσουν τον Ελληνισμό, ωστόσο η ψύχρανση των σχέσεων Τουρκίας – Αιγύπτου δεν πρέπει να μας εφησυχάζει. Ελλάδα και Κύπρος οφείλουν να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις εταιρίες που δραστηριοποιούνται στην περιοχή, κάτι το οποίο η ηπειρωτική Ελλάδα φαίνεται ακόμα ανίκανη να συνειδητοποιήσει. Τέλος, αποτελεί αδήριτη ανάγκη η κατάρτιση στρατηγικού σχεδίου, και επιτέλους, ελληνικού εθνικού οράματος ικανού να προσφέρει εναλλακτικές στην πολιτική και οικονομική δυσπραγία, δίνοντας έτσι διέξοδο στη χώρα μας.
Πηγή: infognomonpolitics.blogspot.gr