Το βίαιο τρομοκρατικό κτύπημα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, μερικούς μήνες πριν τη διενέργεια των εθνικών εκλογών, επαναφέρει στη μνήμη τις εκλογές στην Ιταλία (1979), μεταξύ των δύο μεγάλων κομμάτων των Χριστιανοδημοκρατών και των Ευρωκομμουνιστών του Ερρίκου Μπερλίνγκουερ (1922-1984).
Πρωταγωνιστές υπήρξαν οι αριστεριστές-τρομοκράτες, ξεχώριζαν από τους άλλους αριστερούς, οι οποίοι επηρέασαν το εκλογικό αποτέλεσμα. Το κόμμα του Μπερλίνγκουερ αύξησε τη δύναμη του, αλλά ηττήθηκε από τα άλλα κόμματα, 35% έναντι 39%.
.
Του Βασίλη Γρ. Παπαδακη(*)
Πόσο ομοιάζουν τα διατρέξαντα με τα γενησόμενα. Η έξαρση της τρομοκρατίας-βίας προκαλεί αμηχανία και προβληματισμό για το πολιτικό μέλλον της χώρας αλλά και για τ’ άλλα κράτη που βιώνουν την εγκληματική, αντικοινωνική συμπεριφορά ατόμων που στρέφονται κατά του κοινού συμφέροντος. Η βία είναι απόσχισμα της τρομοκρατίας. Γέννημα της τεχνολογίας (αποσκλήρυνση του πολιτισμού), εις βάρος του ανθρωπισμού.
Χρησιμοποιούμε τον όρο τρομοκρατία για κάθε μορφή απειλής και πράξη βίας που θέτει σε κίνδυνο τη ζωή, τα αγαθά και την ελεύθερη έκφραση.
Οι τρομοκρατικές πράξεις είναι της δικαιοδοσίας του Διεθνούς Δικαίου (Δ.Δ.) όταν τις έχουν διαπράξει η τις έχουν υποστεί διαφορετικά κράτη. Υπάγονται, σ’ αυτή την περίπτωση, εκτός από το κοινό Ποινικό Δίκαιο, στους συνομολογημένους κανόνες κατοχύρωσης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που περιλαμβάνονται στις σχετικές διατάξεις του Ο.Η.Ε.
Σήμερα οι τρομοκρατικές οργανώσεις, χάρη στην πρόοδο της τεχνολογίας μετέρχονται νέων μεθόδων. Η τρομοκρατία είναι κατακριτέα σ’ όλες τις μορφές.
Οι ειδότες επιζητούν νέα μέσα αντιμετώπισης της γιγαντούμενης απειλής κατά των δημοκρατικών θεσμών και των ατόμων που έχουν διαφορετικό τρόπο του ζην, πνευματικό πολιτισμό, θρησκευτική πεποίθηση και ηθικές αρχές από τους τρομοκράτες.
Η επαύξηση των ποινών ως προληπτικό μέτρο, ενέχει τον κίνδυνο να παραβιασθούν τα θεμελιώδη δικαιώματα ατόμων που είναι ύποπτα αλλά αθώα. Δυστυχώς ως «αθώος» εκλαμβάνεται από τους απανταχού απόμωρους και βεβλαμμένους ο ολετήρ της «17 Ν.».
Η διαρκώς εντεινόμενη δράση των ισοβιτών αποφοίτων των κατέργων (μη εκτίσαντες την ποινή) κι’ άλλων ετερότροφων, οι οποίοι κυκλοφορούν ελεύθεροι, δημιουργεί τεράστιο ηθικό πρόβλημα και επισφάλεια στους πολίτες.
Η τρομοκρατία μεθοδεύεται από πολιτικές οργανώσεις, ισχυρά κράτη και ομάδες που συγκροτούνται από ανήλικα και ενήλικα άτομα ψυχικά αποξενωμένα και με προβλήματα διανοητικής ανεπάρκειας (ολιγοφρένεια).
Ο δείκτης νοημοσύνης κυμαίνεται από 35-49 πολύ κάτω από το μέσο όρο. Οποιοσδήποτε συσχετισμός ή αναφορά των προειρημένων στους κυβερνώντες αποτελεί προϊόν μη πραγματικής υπόστασης (εικονικότης).
Μετά το τελευταία τρομοκρατικό κτύπημα στον τηλεοπτικό σταθμό ΣΚΑΪ, εγείρεται το ερώτημα κατά πόσον ο ισχύων αντιτρομοκρατικός νόμος είναι σε θέση να αποκόψει τις ρίζες η να περιορίσει την τρομοκρατία.
Το Δ.Δ. αδυνατεί να επιβάλει τους νόμους που έχουν συμφωνηθεί και έχουν γίνει αποδεκτοί από τα κράτη με την προσχώρηση τους στους διεθνείς οργανισμούς. Οι πολιτείες έχουν την ευχέρεια να τους εφαρμόζουν η να μην τους εφαρμόζουν.
Ουδείς έχει τη δύναμη να τις υποχρεώσει να τηρούν τους κανόνες δικαίου. Το Δ.Δ. χωλαίνει και ως εκ τούτου είναι ανήμπορο να πατάξει την τρομοκρατία. Ακόμη και στα κράτη-μέλη της Ε.Ε. οι αντιτρομοκρατικοί νόμοι απεδείχθησαν ανίσχυροι.
Ο τρομοκράτης, μέλος εγκληματικής οργάνωσης που διαθέτει ηγεσία, ασκεί σωματική και ψυχολογική βία, μορφή δύναμης εντονότερη της επιθετικότητας. Τα μέσα που χρησιμοποιεί είναι απεριόριστα αρκεί να επιτύχει το σκοπό η ν’ απειλεί ότι θα τον επιτύχει. Το έγκλημα, σοβαρή παράβαση νόμου, είναι για τον τρομοκράτη πράξη δικαιοσύνης. Η άνευ αιτίας ανθρωποκτονία αθώων, βίαιη και απρόσμενη, διαπράττεται από σχιζοφρενείς που δεν πτοούνται από απειλή φυλάκισης ή θανατική καταδίκη.
Ο αναρχικός, με τη φιλοσοφική έννοια, είναι αντίθετος στην αναγκαιότητα ύπαρξης οποιασδήποτε μορφής εξουσίας και κράτους. Πρεσβεύει την απόλυτη ελευθερία του ατόμου χωρίς κανένα περιορισμό. Αναρχικές πράξεις χαρακτηρίζονται ενέργειες ατόμων η ομάδων που στρέφονται κατά των θεσμών της πολιτείας. Άλλη κατηγορία είναι οι αναρχοαυτόνομοι, δρουν από μόνοι τους έξω από οργανωμένη ομάδα.
Τα συμπτώματα ηθικής και πνευματικής κρίσης στο σύγχρονο κόσμο δημιουργούν βαθειά ρήγματα στις σχέσεις των πληθυσμιακών ομάδων. Εγκληματικότητα, βία, ναρκωτικά, παραίτηση από υποχρεώσεις και ευθύνες, αναχωρητισμός.
Μέτρα για το μετριασμό: Γενική παιδεία, σωστή διαπαιδαγώγηση, κοινωνική ισότητα, και ουσιαστική ανθρώπινη επικοινωνία.
Καταβάλλεται προσπάθεια από αιώνες να γίνει ο πόλεμος «ανθρωπινότερος». Δημιουργώντας το δίκαιο του πολέμου και περιορίζοντας τις πράξεις βίας και τρομοκρατίας ως οίον τε. «Ουδείς είναι τόσον ανόητος να προτιμά τον πόλεμο από την ειρήνη». Ηρόδοτος (484-410 π.Χ.)
*Επίτιμο μέλος Ενώσεως Ευρωπαίων Δημοσιογράφων