Με αφορμή τη δημοσίευση της (ενδιάμεσης) έκθεσης της Επιτροπής Πισσαρίδη για τον μετασχηματισμό της ελληνικής οικονομίας, σπεύδω να εκφράσω αισιοδοξία ως προς την θετική συμβολή που αυτή μπορεί να έχει στο τελικώς ζητούμενο, την οικονομική αναγέννηση της χώρας.
Του Κώστα Χριστίδη*
Η αισιοδοξία στηρίζεται όχι μόνο στο υψηλό κύρος των μελών της επιτροπής και στην ποιότητα του περιεχομένου της έκθεσης αλλά και στην ύπαρξη σειράς άλλων θετικών παραγόντων (εφόσον, βεβαίως, δεν υπάρξει νέο κύμα πανδημίας ή επικίνδυνη εμπλοκή στις ελληνοτουρκικές σχέσεις).
Χρήσιμες διευκρινίσεις έδωσαν ο πρόεδρος της επιτροπής Χριστόφορος Πισσαρίδης και ο αναπληρωτής Πρόεδρος, Νίκος Βέττας, σε πρόσφατη συνέντευξή τους (Καθημερινή 09.08.20). Τονίζουν, εκεί, μεταξύ άλλων, ότι: ‘’Κέντρο της πρότασής μας είναι η μείωση της επιβάρυνσης της εργασίας που, ιδίως για τη μισθωτή μορφή της, είναι σήμερα υπερβολική […]
Οι συντελεστές επιβάρυνσης και το ύψος ασφαλιστέου εισοδήματος είναι από τα υψηλότερα στην Ευρώπη, αλλά οι εισφορές που συλλέγονται τελικά είναι χαμηλές λόγω των αντικινήτρων που δημιουργούνται […] Γενικά η πρότασή μας σκοπεύει όχι σε διανεμητικές αλλαγές αλλά στην ενίσχυση των κινήτρων για εργασία και επιχειρηματικότητα’’.
Την ενίσχυση της μισθωτής εργασίας μέσω μείωσης φόρων και εισφορών έχουν προτείνει επανειλημμένα ο ΣΕΒ και άλλοι ‘’ανάλγητοι νεοφιλελεύθεροι’’, συνάντησαν, όμως, την πείσμονα αντίσταση της … Αριστεράς!
‘’Η σταδιακή μεγέθυνση της μέσης επιχείρησης ώστε να υπάρξουν περισσότερες μεσαίου μεγέθους που να μπορούν ευκολότερα να έχουν και εξαγωγικό προσανατολισμό, θα βελτιώσει τη θέση όλων […] Συνολικά, δεν προτείνουμε μέτρα εναντίον των μικρών επιχειρήσεων […] τονίζουμε όμως την ανάγκη άρσης των αντικινήτρων που υπάρχουν για τη μεγέθυνση, τυπικών και κυρίως άτυπων’’.
Αυτήν, ακριβώς, την ανάγκη αύξησης του μέσου μεγέθους των πολυάριθμων μικρών ελληνικών επιχειρήσεων για ενίσχυση της παραγωγικότητας, της εξωστρέφειας και της δυνατότητας εφαρμογής καινοτομιών τονίζαμε στο προ μηνών άρθρο μας ‘’Το μεγάλο είναι όμορφο’’.
Περαιτέρω, υπογραμμίζουν ότι ‘’η συναίνεση πάνω στις γενικές γραμμές της πορείας της οικονομίας είναι σημαντική’’. Βέβαια, οι αντιδράσεις των κομμάτων της αντιπολίτευσης, και ιδίως της αξιωματικής, είναι χαρακτηριστικές της μιζέριας και της διαστρεβλωμένης προσέγγισης της πραγματικότητας.
Ο ΣΥΡΙΖΑ ομιλεί για ‘’σχέδια Πινοσέτ’’, ‘’για συνταγή καταπάτησης των εργασιακών δικαιωμάτων’’ και απειλεί να προσκομίσει αντιπρόταση-σχέδιο από την … Λούκα Κατσέλη.
Ευτυχώς, όμως, η απήχηση της αντιπολίτευσης στον λαό, σε σχέση με το εκλογικό αποτέλεσμα της 7ης Ιουλίου 2019, μειώνεται αντί να αυξάνεται (χωρίς ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΚΙΝΑΛ να μπορούν να συνειδητοποιήσουν τους λόγους).
Επιπλέον παράγοντες που αναμένεται να λειτουργήσουν θετικά, είναι: Πρώτον και κυριότερο, η ύπαρξη πακέτου 72 δισεκατομμυρίων ευρώ από την Ευρωπαϊκής Ένωσης, δυνάμενου να αυξηθεί με κατάλληλη μόχλευση.
Δεύτερον, η υποβολή σε σύντομο χρόνο (μέχρι 15.10.20), συγκεκριμένων προτάσεων αξιοποίησης του ποσού αυτού από πενταμελή, υψηλού επιπέδου, ομάδα εργασίας υπό τον Θόδωρο Σκυλακάκη (τις ικανότητες του οποίου γνωρίζω προσωπικά προ δεκαετιών).
Τρίτον, η μεθοδικότητα και η ευθυκρισία του πρωθυπουργού, των στενών συνεργατών του και πολλών υπουργών (αν και όχι όλων …), που αγωνίζονται για να καταστήσουν εφικτό το επιθυμητό.
Συμπέρασμα: Χωρίς να υποτιμώνται οι κίνδυνοι και οι δυσκολίες, δικαιολογείται αυτή τη φορά ορθολογική αισιοδοξία για την ανάταξη της ελληνικής οικονομίας.
* Νομικός – Οικονομολόγος