Για την κυβέρνηση των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ ο κεντρικός τραπεζίτης είναι μείζον εμπόδιο για τις καθεστωτικές τους προθέσεις και κυματοθραύστης στις όποιες αντιδημοκρατικές επιδιώξεις τους...
Σε μεγάλο βαθμό, η σύντροφος του πρωθυπουργού έχει δίκιο όταν λέει ότι ΣΥΡΙΖΑ είναι κυβέρνηση αλλ΄όχι εξουσία.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Διότι όντως από θεωρητικής αλλά και πρακτικής πλευράς, ένα αυταρχικό καθεστώς είναι αδιανόητο να υπάρξει χωρίς έλεγχο του χρήματος και της κυκλοφορίας του, που είναι θέμα Κεντρικής Τράπεζας.
Στην Ελλάδα των Συριζανέλ λοιπόν, η μεν Κεντρική Τράπεζα ελέγχεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ), λόγω συμμετοχής μας στην ευρωζώνη, ο δε κεντρικός τραπεζίτης, ο κ. Γιάννης Στουρνάρας, εν προκειμένω, είναι στη θέση του για να εξυπηρετεί τη χώρα και όχι τα κόμματα και κυβερνήσεις.
Υπό αυτή την έννοια, ο κ. Γιάννης Στουρνάρας, τα τέσσερα τελευταία χρόνια, είναι αντικείμενο μιάς απεχθούς από κάθε άποψη καταδίωξης από την κυβέρνηση και τον πρόεδρό της, γεγονός που πολύ γλαφυρό περιγράφει ο εκδότης Μαν. Βασιλάκης στο τελευταίο τεύχος του Athens Review of Books (ARB). Με εξώφυλλο τον Ελληνικό Κεντρικό Τραπεζίτη και καθηγητή Οικονομίας, ο αρθρογράφος, μεταξύ άλλων γράφει και τα εξής αποκαλυπτκά:
«…Η πολυετής παρανοϊκή τρομοκρατική καταδίωξη της Athens Review of Books από τον πρώην υπουργό Εξωτερικών του Σύριζα με συνεργούς “δικαστές - εργαλεία” δεν συγκρίνεται σε διάρκεια με καμιά άλλη από όσες συνέβησαν στα σχεδόν τέσσερα χρόνια της κυβερνητικής εξουσίας των Συριζανέλ, παρά μόνο, και τηρουμένων των αναλογιών, με την καταδίωξη του Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδας Γιάννη Στουρνάρα.
Καταδίωξη η οποία είναι οπωσδήποτε μεγαλύτερης έντασης και έκτασης δεδομένου ότι στην αλυσίδα των ακατάπαυστων σκευωριών συμμετέχουν ο ίδιος ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, αρκετοί υπουργοί και όλος ο κυβερνητικός μηχανικός του Σύριζα, ιδίως το δικαστικό κράτος και παρακράτος, των ορατών και αοράτων δυνάμεων που σκευωρούν εναντίον του με επικεφαλής τους θηλυκούς και αρσενικούς “Ρασπούτιν”.
Ακόμη πάντως δεν τόλμησαν να κάνουν παράνομη εισβολή στα γραφεία της ARB (μόνο ηλεκτρονική εισβολή και καταστροφή της ιστοσελίδας της), όπως έκαναν στην περίπτωση της συζύγου του κ. Στουρνάρα τον Σεπτέμβριο του 2016.
Αλλά τις δυο υποθέσεις συνδέει και ο κοινός δικηγόρος των διωκτών Ι.Κ. Μαντζουράνης, ένας εκ των τριών πρωταγωνιστών του μεγαλύτερου πολιτικοοικονομικού σκανδάλου του τέλους του 20ου αιώνα.
Είναι αδύνατον να περιγράψουμε σε ένα άρθρο τα επεισόδια της κατ’ αποτέλεσμα εγκληματικής για την χώρα καταδίωξης του κεντρικού τραπεζίτη όλα αυτά τα χρόνια. Έτσι θα περιοριστούμε μόνο σε μερικά χαρακτηριστικά από αυτά.
Το πολυετές ήδη χρονικό της διαρκούς σκευωρίας εξακολουθεί να γράφεται με μια σταλινικής νοοτροπίας στοχοπροσήλωση, από στελέχη του σύριζα και των ΑΝΕΛ, με ολίγη νεοκαραμανλική εσάνς και με τη συνδρομή όλων των κέντρων και παράκεντρων εξουσίας τα οποία διαθέτει ο κυβερνητικός συνασπισμός που έχει στοχοποιήσει ως Νο 1 “Εχθρό του Λαού” τον Γιάννη Στουρνάρα.
Γιατί όμως τον κ.Στουρνάρα; Διότι ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, ως εκ του θεσμικού του ρόλου, υπηρέτησε την Ελλάδα που ανήκει στην Ευρώπη, την Ελλάδα της Ευρωζώνης, υπερασπίστηκε σθεναρά την ανεξαρτησία της Τράπεζας και όταν χρειαζόταν έλεγε πικρές αλήθειες.
Αν έπεφτε η Τράπεζα της Ελλάδος στα χέρια των Συριζαίων“αγωνιστών” την εφιαλτική περίοδο του πολεμικού λαϊκισμού του 2015 (κατ’ αναλογίαν με τον όρο πολεμικός κομμουνισμός) και στη συνέχεια, μετά την δική τους ΝΕΠ που εκφράστηκε με μια… “κωλοτούμπα”, την περίοδο του “κυνικού λαϊκισμού”, μιας αδίστακτης ομάδας καταληψιών της εξουσίας, δεν θα υπήρχε το παραμικρό σοβαρό θεσμικό αντίβαρο…
Ο μόνος λοιπόν ισχυρισμός πυλώνας που διατήρησε την ανεξαρτησία του και τον αταλάντευτο ευρωπαϊκό προσανατολισμό του ήταν η Τράπεζα της Ελλάδος. Ήταν η άγκυρα που συγκράτησε το Πλοίο των Τελών στην Ευρωζώνη. Και συγκέντρωσε όλο το μισός και την παράνοια των εκλεγμένων πειρατών στην εξουσία.
Στις φαντασιώσεις αυτού του κυβερνητικού θιάσου των αγράμματων ιδεοληπτικών ο Γιάννης Στουρνάρας“είχε τα λεφτά”, πιθανότατα μάλιστα να έκρυβε τόνους χαρτονομισμάτων, ήταν το μεγάλο εμπόδιο στον έλεγχο των συστημικών τραπεζών και βεβαίως εμπόδιζε και την παράκαμψη αυτού του ελέγχου που θα επιτύγχαναν με μη συστημικές τράπεζες (Είναι τόσο πρόσφατο το επεισόδιο να γρονθοκοπεί ο πρόεδρος της AtticaBank τον διευθύνοντα σύμβουλο για αθέμιτες χρηματοδοτήσεις στον συριζαϊκό όμιλο Καλογρίτσα)…..
Ο βρώμικος πόλεμος κατά του διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος έχει να κάνει με τα μυθεύματα, τις συκοφαντίες και τις ξεκάθαρες απειλές που ενορχηστρώθηκαν από τον Δεκέμβριο του 2014, όταν συνειδητοποίησαν ότι ο Γιάννης Στουρνάρας δεν έχει δίλημμα όταν πρόκειται να επιλέξει ανάμεσα στον θεσμικό του ρόλο και στις πολιτικές σκοπιμότητες, ότι δεν ήταν διατεθειμένος να υπηρετήσει τον όποιο κομματικό σχεδιασμό του Σύριζα.
Βέβαια πρέπει να τονίσουμε ιδιαίτερα την πιο κακοήθη μετάσταση του αυριανισμού που εκφράζεται με το εργοστάσιο λασπολογίας Documento του Κώστα Βαξεβάνη, που στήθηκε με αδιαφανή κεφάλαια από τον Συριζο-εργολάβο Καλογρίτσα.
Όλο αυτό το διάστημα, ο διοικητής της ΤτΕ δέχτηκε παράνομες καταδρομικές επιθέσεις, εισαγγελείς στην εταιρεία της συζύγου του κας Λίνας Νικολοπούλου, ευθείες απειλές ότι θα τον τελειώσουν, ψεύτικες κατηγορίες που κατασκευάζονταν από αδίστακτους σκευωρούς στα υπόγεια του Μεγάρου Μαξίμου και στέλνονταν για δημοσίευση στα φιλοκυβερνητικά έντυπα, εμπόδια στην άσκηση των καθηκόντων του, και άλλα πολλά….
Κατά κύριο δε λόγο, οι αιτίες του βρώμικου πολέμου εναντίον του Διοικητή της ΤτΕ μπορούν να εξηγηθούν από τις εμμονές του Σύριζα να ελέγξει το τραπεζικό σύστημα και γενικότερα τη ροή του χρήματος, καθώς ο Γιάννης Στουρνάρας στέκεται ανυπέρβλητο εμπόδιο στα σχέδιά τους, οι τακτικές και οι μεθοδεύσεις των αλλεπάλληλων επιθέσεων εναντίον του αγγίζουν τα όρια της παράνοιας…».
Μια παράνοια προσθέτουμε εμείς, η οποία πέρα απ’ όλα όσα προηγούνται εκτιμάται ότι κόστισε στην Ελλάδα και την κοινωνία της περί τα 100 δισ. ευρώ για τα οποία κανείς από τους γνωστούς γελωτοποιούς της πατριδοκαπηλίας και του ζόφου δεν κάνει λόγο.
Συμπληρωματικά δε, θα προσθέταμε οτι ο Γ. Στουρνάρας, εμμέσως πλήν σαφώς, αποτελεί εμπόδιο και στα σχέδια του Αλ. Τσίπρα για την άλωση του ευρύτερου κεντροαριστερού χώρου, ο οποίος ειναι και πηγή έμπειρων στελεχών στούς τομείς της δημόσιας διαχείρισης.