Μέχρι το δήθεν τέλος των Μνημονίων και εξαθλιωμένων πολιτών.
Ζούμε πράγματι σε έναν κόσμο της φαντασίας και των ωραιοποιημένων θλιβερών γεγονότων. Για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο, χρειάζονται δύο στοιχεία: Ένα, αυξημένη δημοκοπική ικανότητα και το άλλο, ευεπίφορο λαό να αρέσκεται σε φρούδες ελπίδες και αίολες υποσχέσεις.
Του Νίκου Αναγνωστάτου
Μήπως πράγματι τα διαθέτουμε και τα δύο; Μπορούμε με τέτοιες συνθήκες και προϋποθέσεις να προχωρήσει τούτος ο λαός σε καλύτερες μέρες; Πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο πριν εξαλειφθούν οι δύο πιο πάνω παράμετροι.
Η μεγάλη δυσκολία να επιτευχθεί η υπευθυνότητα και η σοβαρότητα των λόγων και των έργων, προϋποθέσεις εκ των ών ουκ άνευ, για μια θετική κατεύθυνση της χώρας, είναι το γεγονός ότι διάγουμε μια μακρόχρονη προεκλογική περίοδο.
Τα μεγαλύτερα ψέματα, λέει ο λαός, λέγονται, μετά το κυνήγι και πριν τις εκλογές. Επομένως οφείλουμε να προετοιμαστούμε να δεχθούμε καταιγίδες ψεμάτων και απραγματοποίητων υποσχέσεων. Υποχρέωση έχουμε να δημιουργήσουμε ένα καλό φίλτρο.
Μέσα από το οποίο θα περνάμε κάθε τι που θα ακούμε ή θα μας σερβίρεται. Όσο πιο σωστό και αποτελεσματικό είναι το φίλτρο του καθενός, τόσο λιγότερες δυσάρεστες συνέπειες θα προκύψουν, διότι εξ αντικειμένου, αποκλείεται να φτιαχτούν φίλτρα απολύτου αποτελεσματικότητας.
Το πρώτο, νέο πλέον ψέμα που θα ακουστεί, είναι η «επιτυχία της συμφωνίας των Πρεσπών», για την παράδοση στην ουσία, της Μακεδονίας μας. Μια συμφωνία στην οποία οι σκοπιανοί παραδέχονται
(α) ότι δεν έχουν σχέση με την ελληνική Μακεδονία και τον πολιτισμό της, αλλά θέλουν να έχουν το όνομα της Μακεδονίας,
(β) ότι είναι Σλάβοι αλλά θα λέγονται Μακεδόνες,
(γ) ότι θα ομιλούν την γλώσσα των νοτίων φυλών των Σλάβων, αλλά θα αποκαλείται Μακεδονική. Ο παραλογισμός στο αποκορύφωμά του.
Ένας χώρος, ο χώρος των Σκοπίων, που δεν έχει καμία σχέση με τα όρια της Μακεδονία, αφού τα όρια που επικαλούνται, δυστυχώς όχι μόνο οι Σκοπιανοί, είναι μόνο αναφορές διεκδικητών ενός μακεδονικού κράτους με διευρυμένα σύνορα, κυρίως από τη Βουλγαρία, κάτι που ουδέποτε έγινε και ποτέ και με κανένα τρόπο δεν αναγνωρίστηκαν αυτά τα όρια της Μακεδονίας, αλλά είναι αυτά που πάντοτε και από αρχαιοτάτων χρόνων είχε.
Τα σύνορα της Μακεδονίας είναι τα όρη Βαρνούς και Όρβυλος και όπως αυτά ονομαζόταν στην αρχαιότητα. Δηλαδή είναι κανόνας σε όλες τις περιπτώσεις τα όρια κρατών ή άλλων γεωγραφικών περιοχών, να είναι κατά το δυνατό με φυσικά στοιχεία, όροι, ποταμοί, θάλασσες κλπ.
Φθάσαμε στο σημείο να διαρρήξουμε τις σχέσεις μας με την μεγάλη Ρωσία, διότι λέει συνέβαλε στην κινητοποίηση των Ελλήνων να διαμαρτυρηθούν και να λάβουν μέρος στα συλλαλητήρια. Αν κάτι τέτοιο διέπραξε η ρωσική διπλωματία, θα την κρίνω για φτηνή και ανεπαρκή διπλωματική ικανότητα.
Διότι πρέπει να γνώριζε, όπως όλοι γνωρίζουν ότι οι Έλληνες δεν χρειαζόμαστε κανένα να μας κινητοποιήσει, διότι όλοι έχουμε την Μακεδονία στην καρδιά μας και δεν θα συγχωρήσουμε ποτέ το ξεπούλημα αυτό. Αν συνέβαλε στα έξοδα μετακίνησης, μικρό το κακό.
Η λανθασμένη προσδοκία του κ.Τσίπρα να επωφεληθεί από την «λύση» του προβλήματος μόνος του, όχι μόνο δεν θα έχει κανένα πολιτικό όφελος, αλλά θα αποβεί ως μπούμερανγκ σε βάρος του Σύριζα.
Το άλλο μεγάλο ψέμα, είναι η δήθεν κανονική έξοδος, από τα Μνημόνια στις 21 Αυγούστου και οι συνέπειες μιας τέτοιας θεώρησης . Έχω και από το βήμα τούτο, εξηγήσει ότι τον Αύγουστο απλά λήγει η ημερομηνία του τρίτου Μνημονίου, διότι και οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν είναι διατεθειμένοι να καταβάλουν άλλα χρήματα, τα οποία όμως τα χρειαζόμαστε.
Η κυβέρνηση όμως, για προεκλογικούς και μόνο λόγους, προφασίστηκε ότι δεν χρειάζεται άλλα χρήματα, εν όψει των μεγάλων, αλλά αιματοβαμμένων, αλλά και καταστροφικών για την οιονομία πλεονασμάτων, και έθεσε ως προμετωπίδα προεκλογική ότι «βγαίνουμε κανονικά» από τα Μνημόνια. Στην ουσία μπήκαμε σε ένα τέταρτο Μνημόνιο χωρίς χρηματική ενίσχυση, όπως έχει κατ’ επανάληψη εξηγηθεί.
Αρνηθήκαμε ακόμη και την γραμμή πιστωτικής προληπτικής στήριξης των εταίρων μας, προκειμένου να πείσουμε ότι είμαστε πλέον μια κανονική χώρα, έξω από Μνημόνια και δεσμεύσεις.
Το πλεονέκτημα της ύπαρξης μιας προληπτικής γραμμής είναι ότι λειτουργεί ως άγκυρα για τις πολιτικές της κυβέρνησης για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα. Παρέχει μεγαλύτερη ασφάλεια στις αγορές, στους πολίτες και τους επενδυτές, Έλληνες και ξένους. Αυτό είναι το πλεονέκτημα.
Την προληπτική πιστωτική γραμμή, μας πρόσφεραν οι εταίροι μας και την αρνηθήκαμε για να μην αποκαλυφθεί η ψευδαίσθηση της «κανονικής εξόδου». Την πρότεινε επίσης και ο Διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος και κατηγορήθηκε ως υπονομευτής. Πέραν των κατά συρροή λαθών, δεσμεύσαμε είκοσι δις ευρώ για την αντιμετώπιση των αναγκών μας, χρήματα τα οποία στερούμε από την ελληνική αγορά, για τη δυνατότητα επενδύσεων και ανάπτυξης.
Η αγωνία της κυβέρνησης να αποδείξει ότι τελειώνουν τα μνημόνια και οι δεσμεύσεις και βγαίνουμε κανονικά στις αγορές, αγνοήσαμε το pacta sunt servanta, μειώσαμε το ΦΠΑ από τα πέντε νησιά που υποφέρουν από τους λαθρομετανάστες, και μας μάλωσαν και αφού μας ζήτησαν να καλύψουμε τα 28 εκατομμύρια της μείωσης του ΦΠΑ, να το επαναφέρουμε την 1/1/2019.
Στη συνέχεια αρνήθηκαν να μας δώσουν την τελευταία δόση του δανείου, μας αρνήθηκαν το waiver, δηλαδή δανεισμό από την Ε.Κ.Τράπεζα με χαμηλό επιτόκιο, και τα spread, δηλαδή τα επιτόκια των αγορών ανέβηκαν ώστε να καθιστούν ανέφικτη τη δανειοδότησή μας από τις αγορές.
Έτσι χάλασε η σούπα των προεκλογικών προσπαθειών για τη δημιουργία θετικών εντυπώσεων, και χάθηκε ακόμη και η ελπίδα, έστω και φρούδα, να μην μειωθούν οι συντάξεις μέχρι 18% από την πρώτη Ιανουαρίου 2019. Το ερώτημα πλέον για τον χρόνο των εκλογών μπλέκεται, διότι όλα τα προγραμματισθέντα επιχειρήματα έχουν εξαερωθεί και έτσι χάθηκε η μέχρι πρότινος αισιοδοξία.
Φαίνεται δύσκολο η κυβέρνηση να αντέξει μέχρι τον Μάιο του 2019 που θα γίνουν οι ευρωεκλογές και των ΟΤΑ, ιδιαίτερα αν εφαρμοστεί η περικοπή των συντάξεων. Θα πρέπει να βρεθεί κάποιο λογικό υποκατάστατο για να προκηρυχθούν εκλογές τον επόμενο Οκτώβριο ίσως.
Θεωρώ χρήσιμο να διευκρινίσω ότι το σημείωμα τούτο δεν γράφτηκε για αντιπολιτευτικούς λόγους, αλλά απλά αποτελεί ανησυχίες ενός προβληματισμένου πολίτη, που παρακολουθεί από κοντά τις πολιτικές διεργασίες και διακρίνει με μεγάλη λύπη και ανησυχία ότι ο πρωθυπουργός παραβλέπει τα συμφέροντα της χώρα και του λαού και ενεργεί αποκλειστικά με γνώμονα το κομματικό συμφέρον, παίζοντας στα ζάρια το μέλλον μας, ακόμη και τα εθνικά θέματα.