Το τελευταίο καταφύγιο της Κυβέρνησης «πρώτη φορά αριστερά», είναι η χυδαιοποίηση της δημόσιας ζωής, η εξαχρείωση ως τρόπος συμπεριφοράς και ενδεχομένως ένα θερμό επεισόδιο ως μέσο παραμονής στην εξουσία.
Τα μνημόνια δεν καταργήθηκαν με μια υπογραφή. Η κυρία Μέρκελ δεν πήγε σπίτι της. Η λιτότητα συνεχίζεται με υπερφορολόγηση και κατασχέσεις. Οι τράπεζες κρέμονται από μια κλωστή και αδυνατούν να χρηματοδοτήσουν ζωτικούς τομείς της οικονομίας.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Η φυγή επιχειρήσεων και νέων συνεχίζεται και η μικρή πτώση της ανεργίας είναι πλασματική. Το εκπαιδευτικό σύστημα πάει πολλά χρόνια πίσω. Οι συντάξεις έχουν παγώσει και θα μειωθούν. Όσο για το κοινωνικό κράτος καλύτερα να μη μιλάμε.
Είναι ηλίου φαεινότερο έτσι ότι ο κ.Αλ. Τσιπρας, πέρα από ιδεολογικού τύπου κενολογίες, δεν έχει τίποτε το θετικό να παρουσιάσει. Αντιθετως τα αρνητικά επιτεύγματα του στη οικονομία βγάζουν μάτι. Με πρώτο και κύριο αυτό της επιβολής κεφαλαιακών ελέγχων.
Από την άλλη πλευρά, η κυβέρνηση της πρώτης φοράς αριστερά ακολουθεί προωθημένη φιλοευρωπαϊκή και φιλοαμερικανική πολιτική{γεγονός θετικό} και διατηρεί άριστε σχέσεις με το Ισραήλ,που είναιμια θετική εξέλιξη.
Αυτες του οι επιλογές εξάλλου,επέτρεψαν στον Αλ. Τσιπρα να παραμένει στην εξουσια τέσσερα και πλέον χρόνια τώρα και να δημιουργεί αρθρώσεις εξουσίας που ούτε στο όνειρο του δεν μπορούσε να φανταστεί.
Επισημαινουμε για να γίνουμε πιο κατανοητοί ότι η ομάδα Τσίπρα έχει ανοίξει την πόρτα του δημοσίου σε πάνω από 78000 «δικά της παιδιά», που κάποιοι άλλοι σε δεδομένη στιγμή θα τα βρουν μπροστά τους.
Με απλά λόγια, τα τελευταία τέσσερα χρόνια, όλα τα συνθήματα και προτάγματα που συνέθεταν το ιδεολογικό…οπλοστάσιο του Σύριζα και γενικότερα της τριτοκοσμίκης. ελληνικής αριστεράς, πήγαν στην κυριολεξία περίπατο. Κατανοητό ομως απο τη στιγμή που στόχος του Τσίπρα και των συν αυτω ηταν και ειναι βέβαια η παραμονή στην εξουσία.
Μιά εξουσία εξάλλου που ασκείται σε δυτικοευρωπαίκο πλαισιο και όχι στη Λατινική Αμερική η στην Αφρική. Παρ’ολα αυτά, όμως, αν και ακολούθησε με επιμέλεια ο κ. Αλ. Τσίπρας τις επιταγές του τρίτου μνημονίου και πλειοδότησε σε πλεονασματική υπερφορολογική δημοσιονομική τακτική, για ιδεολογικούς προφανώς λόγους, αγνόησε την αναπτυξιακή διάσταση της πολιτικής που εφάρμοζε, με αποτέλεσμα η χώρα να έχει σοβαρό πρόβλημα ανάπτυξης.
Ένα πρόβλημα που σύντομα θα έλθει στην επιφάνεια και που ο κ.Αλ. Τσίπρας προσπαθεί να συγκαλύψει δια της ελεημοσύνης προς τις αδύναμες κατηγορίες του πληθυσμού, μεταφέροντας προς αυτές μέρος των υπερπλεονασμάτων που κανείς δεν του ζήτησε να δημιουργήσει. Όλες οι παραπάνω κινήσεις είναι σίγουρο ότι δεν οδηγούν πουθενά. Μπορούν να προκαλέσουν όμως σοβαρή ζημιά στη χώρα. Αυτή της χυδαιοποίησης και εξαχρείωσης του δημόσιου βίου.
«….Κακά τα ψέματα, ο κ.Τσίπρας αντιλαμβάνεται τη φθορά και προσπαθεί να διασώσει ό,τι διασώζεται για τον ίδιο και το κόμμα του. Χωρίς αμφιβολία, θα επιμείνει στα διχαστικά του κηρύγματα μήπως και αναβιώσει τα αντιδεξιά σύνδρομα.
Φιλοξενεί να καταστήσει διπολική την επερχόμενη εκλογική αναμέτρηση και έτσι να εξουδετερώσει τους ενδιάμεσους, ώστε να μείνει μόνος απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη.
Υποθέτει ότι με τον τρόπο αυτόν θα χτίσει συνθήκες αρχέγονης εκλογικής μάχης ανάμεσα δήθεν στο φως το δικό του και στο σκοτάδι του άλλου.
Μόνο που οι καιροί έχουν αλλάξει, οι πολίτες έχουν παρατάσεις, γνωρίζουν τη συνθετότητα και την πολυπλοκότητα του σύγχρονου κόσμου, δεν πείθονται από ανιστόρητες και εν πολλοίς ανύπαρκτες μανιχαϊστικές διαφορές…».
Αυτά έγραφε πριν ένα μήνα ο Αλ. Καρακούσης στο «Βήμα της Κυριακής» και σήμερα πολλά γεγονότα τον δικαιώνουν. Ή στηρίξει του Τσίπρα στον Πολάκη και οι υβριστικές γελοιότητες που εκστόμισε στην Κρητη στην ουσία ερμηνεύουν γιατί ο πρωθυπουργός και οι άνθρωποι του, θέλουν αποπροσανατολισμένη την κοινή γνώμη και σε κατάσταση βόθρου τη δημόσια ζωή της χώρας.. Είναι πολύ πιθανόν ακόμα,παρόμοιες καταστάσεις να ευνοούν και άρα να επωάζου. Παράλληλα και αντιδημοκρατικές εξελίξεις που κάποιοι «οραματίζονται».
Ακόμα,ενα θερμό επεισόδιο στην περιοχή μας, στην παρούσα κρίσιμη φαση, κάποιοι θερμοκέφαλοι εξουσιολαγνου, πιστεύουν ότι θα τους ήταν το κερασάκι στην τούρτα της εξουσιας. Και αυτή η τελευταία, είναι γλυκεία ιδιαιτερα για αδίστακτους καιροσκόπους της πολιτικής....