Είναι προφανές ότι η αποκάλυψη της επικοινωνίας του πρ. Υπουργού Ν. Παππά με τον επιχειρηματία Σ. Μιωνή προκειμένου να διευθετηθούν εκκρεμείς υποθέσεις, είναι από μόνη της ενδεικτική των αμφιλεγόμενων μεθόδων που χρησιμοποίησε ή επιχείρησε να χρησιμοποιήσει ο ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου να εξουδετερώσει τους πολιτικούς του αντιπάλους.
Του Γιώργου Μουρούτη
Δεν θα σταθώ στην ομολογία του κ. Παππά για δουλειές με «πολλά λεφτά» που γίνονταν εκ παραλλήλω με το «μαγαζί» του… Ούτε θα σχολιάσω την εντολή του Υπουργού Επικρατείας στον τότε Γ.Γ. Διαφθοράς προκειμένου να λάβει παρανόμως τη δικογραφία του κάποιος εμπλεκόμενος με τον οποίο συνομιλεί.
Θα ασχοληθώ με τη συγκλονιστική αποκάλυψη που δείχνει τον ισχυρότερο υπουργό του Αλέξη Τσίπρα, να ζητά από κάποιον που η κυβέρνησή του ενοχοποίησε αδίκως, να «δώσει» τη σύζυγο του πολιτικού αντιπάλου του κόμματός του, προκειμένου να τον απεμπλέξει από τις νομικές ταλαιπωρίες στις οποίες ο ίδιος τον έβαλε.
Αναφέρομαι στην άδικη στοχοποίηση του Σταύρου Παπασταύρου από την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπου για να ξεμπλέξει θα έπρεπε να δώσει στοιχεία στον ΣΥΡΙΖΑ κατά της κας Μαρέβας Γκραμπόφσκι. Ο κ. Παπασταύρου δεν ενέδωσε, με αποτέλεσμα τόσο αυτός όσο και η κα Γκραμπόφσκι να ταλαιπωρηθούν για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι τελικώς να δικαιωθούν.
Το γεγονός αυτό ήταν τυχαίο; Κάθε άλλο. Φαίνεται ότι η εκβίαση με αυτόν τον τρόπο αποτελούσε πάγια μέθοδο των κρατικών και επικοινωνιακών μηχανισμών του ΣΥΡΙΖΑ.
Το 2016, ο πρ. υπουργός Οικονομικών του ΠΑΣΟΚ Γιώργος Παπακωνσταντίνου, περιέγραφε στο βιβλίο του ένα αντίστοιχο περιστατικό:
Ο ΣΥΡΙΖΑ του είχε ζητήσει να «δώσει» έναν άλλο αντίπαλο του, τον Ευ. Βενιζέλο προκειμένου να μην τον παραπέμψει στο Ειδικό Δικαστήριο για την περίφημη λίστα Λαγκάρντ.
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου μάλιστα περιγράφει στο βιβλίο του με γλαφυρό τρόπο τις συναντήσεις του με στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και τον δημοσιογράφο Κώστα Βαξεβάνη, λέγοντας μεταξύ άλλων ότι στη συνάντηση τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «του ζήτησαν ευθέως να τους δώσει στοιχεία που θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν κατά του Βενιζέλου. Τους απάντησε πως δεν έμπαινε σε παρόμοιες λογικές συναλλαγών και πως ό,τι είχε να πει θα το έλεγε στη Βουλή».
Τον Οκτώβριο του 2019 αντίστοιχη πίεση καταγγέλλει ότι δέχτηκε και ένας εκ των προστατευόμενων μαρτύρων της σκευωρίας της Novartis, ο Ν. Μανιαδάκης, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο αναφέρει ότι προκειμένου να διατηρήσει το καθεστώς προστασίας του, υπέστη «μια διαδικασία ασκήσεως έντονων, επανειλημμένων κι επίμονων πιέσεων προς το πρόσωπο του προκειμένου να μοιραστεί με τους εισαγγελείς πληροφορίες και μαρτυρίες αναφορικά με έκνομες πράξεις πολιτικών προσώπων», ειδικότερα του Αδ. Γεωργιάδη, του Γ.Στουρνάρα και του Αντ. Σαμαρά, πολιτικών αντιπάλων του Αλ. Τσίπρα.
Στη θέση του εκβιαζόμενου φαίνεται ότι βρέθηκε και η εισαγγελέας διαφθοράς Ε. Ράικου η οποία εξωθήθηκε σε παραίτηση καταγγέλλοντας «συμβόλαιο θανάτου» σε βάρος της και «κοινή εκβίαση» από το σύστημα «Ρασπούτιν», βλέποντας παράλληλα τον σύζυγό της να διαπομπεύεται για δήθεν συμμετοχή του στο σκάνδαλο Novartis.
Λίγες μέρες πριν τον διαγωνισμό για τις τηλεοπτικές άδειες, ο Γιάννης Αλαφούζος, ιδιοκτήτης του τηλεοπτικού σταθμού Σκάι, είδε τους λογαριασμούς του να μπλοκάρονται. Ο στόχος μπορεί να φάνταζε προφανής, δηλαδή η χειραγώγηση της ενημέρωσης από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά κανείς δεν μπορούσε να το αποδείξει, μέχρι που ο τότε οικονομικός εισαγγελέας Παναγιώτης Αθανασίου κατέθετε στη Βουλή ότι τον πίεζε αφόρητα ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης του ΣΥΡΙΖΑ προκειμένου «να υπογράψει τη διάταξη δέσμευσης περιουσιακών στοιχείων του Αλαφούζου», ενώ ανάλογη πίεση δήλωσε ότι είχε υποστεί και για τον αείμνηστο Ανδρ. Βγενόπουλο.
Άλλη μια υπόθεση εκβίασης που αφορά παράλληλα και τον «έλεγχο του κράτους», είναι η στοχοποίηση της πρ. Γ.Γ. της Ανεξάρτητης Αρχής Δημοσίων Εσόδων Κατερίνας Σαββαΐδου. Η Δικαιοσύνη τον Οκτώβριο του 2015, άσκησε δίωξη στην κα Σαββαίδου για δύο ανύπαρκτες υποθέσεις οι οποίες λίγο καιρό τέθηκαν ως αβάσιμες στο αρχείο. Όμως οι δύο διώξεις είχαν ήδη καταφέρει να ωθήσουν την κα Σαββαίδου στην παραίτηση, και την απαλλαγή του ΣΥΡΙΖΑ από ένα πρόσωπο που δεν μπορούσε άμεσα να ελέγξει…
Κοινή συνισταμένη όλων αυτών των εκβιασμών, οι δήθεν δημοσιογραφικές αποκαλύψεις που στοχοποιούσαν τους εκβιαζόμενους με ανύπαρκτα σκάνδαλα για τους ίδιους ή τις οικογένειές τους.
Αν κανείς ανατρέξει στα δημοσιεύματα της εποχής, θα βρεί τη «δημοσιογραφική» προειδοποίηση κατά της Ελ. Ράικου, μέσω της στοχοποίησης της ιδίας και του συζύγου της από συγκεκριμένη Κυριακάτικη εφημερίδα, τη δημοσιογραφική προειδοποίηση από την ίδια εφημερίδα προς τον Ν. Μανιαδάκη προκειμένου να «δώσει» τους πολιτικούς που επιθυμούσε ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και αντίστοιχα δημοσιεύματα και για τους υπόλοιπους που φέρονται να εκβιάστηκαν.
Πολύ φοβάμαι ότι ακόμα βρισκόμαστε στην αρχή των αποκαλύψεων για τον παρακρατικό μηχανισμό που στήθηκε επί ΣΥΡΙΖΑ.
Ο Νίκος Παππάς άθελά του, μέσω της δημοσιοποίησης των συνομιλιών του, έδειξε το δρόμο που θα πρέπει η δικαιοσύνη να ακολουθήσει για να ξετυλίξει το κουβάρι των εκβιασμών. Μίλησε για πολλά χρήματα που αντλήθηκαν προκειμένου να ικανοποιηθεί η ιδιαίτερη παραδικαστική ατζέντα όπως την περιγράφει στη συνομιλία του με τον κ. Μιωνή.
Οι εμπειρότεροι σε τέτοιες καταστάσεις δίνουν μια συμβουλή η οποία ταιριάζει και στην περίπτωση αυτή: «Follow the money»… Οπότε η Δικαιοσύνη ας ακολουθήσει το δώρο που της προσφέρει ο κ. Παππάς και ας ακολουθήσει το χρήμα το οποίο ο ίδιος περιγράφει… Έτσι θα βρει και αυτή και εμείς τις όποιες λυτρωτικές απαντήσεις αναζητούμε!
ΠΗΓΗ: thepresident.gr