Δύο δημόσιοι οργανισμοί αποδεικνύεται ότι, όχι μόνο κατέχουν αλλά και δύσκολα θα παραδώσουν, τα «σκήπτρα» των δημοσίων οργανισμών που καταγράφουν τις μεγαλύτερες… τάσεις φυγής στις τάξεις των υπαλλήλων τους, οι οποίοι έσπευσαν δύο φορές που τους δόθηκε η ευκαιρία να αποχωρήσουν αναζητώντας ένα καλύτερο εργασιακό περιβάλλον.
Ο λόγος για τον ΕΦΚΑ και τον ΟΣΥ οι οποίοι και στους δύο κύκλους κινητικότητας ήταν οι δύο πρώτοι στη λίστα των φορέων προέλευσης, «προσφέροντας» -αντί για θέσεις- το προσωπικό τους στο νέο σύστημα μετατάξεων στο δημόσιο.
Σύμφωνα με τα στοιχεία που δημοσιοποίησε το υπουργείο για την συμμετοχή στον πρώτο και των δεύτερο κύκλο κινητικότητας, από τον ΕΦΚΑ ζήτησαν να φύγουν 125 υπάλληλοι στον πρώτο κύκλο και 254 στον δεύτερο, με τον Ασφαλιστικό Φορέα είναι πρώτος και… με διαφορά στις αιτήσεις αποχώρησης. Δεύτερος ο ΟΣΥ, του οποίου 64 υπάλληλοι ζήτησαν να αποχωρήσουν τον περασμένο χειμώνα και 137 πριν λίγες εβδομάδες, στη διάρκεια του δεύτερου κύκλου κινητικότητας.
Οι αιτίες
Υπάρχει όμως και η εξήγηση γιατί καταγράφονται αυτές οι τάσεις, τουλάχιστον αναφορικά με την περίπτωση του ΕΦΚΑ που -κατά κοινή ομολογία- εντυπωσιάζει για την προθυμία των υπαλλήλων του να τον… αφήσουν για άλλες υπηρεσίες. Τα στατιστικά στοιχεία των δύο κύκλων κινητικότητας επιβεβαιώνει εκτιμήσεις που αποτυπώνοντας σε συζητήσεις ανάμεσα σε εκπροσώπους δημοσίων υπαλλήλων πριν ακόμη ξεκινήσει η κινητικότητα.Εν όψει της εφαρμογής της αλλά και νωρίτερα -προτού δηλαδή ενοποιηθούν τα ασφαλιστικά ταμεία- πολλοί δήλωναν βέβαιοι ότι οι εργαζόμενοι στην ασφάλιση θα επιχειρήσουν να αδράξουν οποιαδήποτε ευκαιρία τούς προσφερθεί για αλλαγή εργασιακής καθημερινότητας.
Ως αιτία αναφερόταν διαρκής μεγάλος φόρτος εργασίας ως συνέπεια της υποστελέχωσης, το «βασανιστήριο» της πίεσης του εξυπηρετούμενου κόσμου που -πολλές φορές δικαιολογημένα- αγανακτούσε αναμένοντας την έκδοση της σύνταξής του, αλλά και η ψυχοφθόρα -και για τους ίδιους τους δημοσίους υπαλλήλους- γραφειοκρατία.
Να σημειωθεί ότι η γενικότερη ιδέα της κινητικότητας περιλάμβανε ακριβώς και αυτό: να διαπιστωθεί, αρχικά, ποιοι είναι οι «κακοί» εργασιακοί χώροι, από τους οποίους θέλουν να… απαλλαγούν οι εργαζόμενοί τους και εφόσον κριθεί ότι απαιτούνται προσθήκες σε ανθρώπινο δυναμικό να υλοποιηθούν με τις κατάλληλες σε αριθμό στοχευμένες προσλήψεις.
Αν αυτές οι προσλήψεις αποτελέσουν ένα επόμενο «στοίχημα», με στόχο την ενίσχυση του ασφαλιστικού συστήματος, θα αποδειχθεί στο μέλλον…