Προ ημερών ο Παύλος Πολάκης είχε γενέθλια -έκλεισε τα 55. Να τα καταστήσει. Κάλεσε λοιπόν στο σπίτι του «φίλους και συντρόφους». Έτσι κάνουν όλοι οι άνθρωποι. Έφαγαν, ήπιαν, χόρεψαν. Ευχάριστο.
Του Γιώργου Λακόπουλου
anoixtoparathyro.gr
Μια απορία όμως: τις φωτογραφίες γιατί τις έδωσε στη δημοσιότητα; Ακόμη και αν δεν ήταν ο οικοδεσπότης που το έκανε, είχε την άδειά του. Τι νόημα είχε;
Η απάντηση δόθηκε στη συνέχεια με μια ανάρτηση του ίδιου του Πολάκη . Από τις συνηθισμένες του- η παλιά υπόδειξη του Τσίπρα «κάποιος να του πάρει το πληκτρολόγιο» δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Ο ντελικανής πρώην υπουργός του συνεχίζει ακάθεκτος να δίνει αρνητικά μαθήματα : αριστερού λόγου , πολιτικής ευπρέπειας και σφακιανής λεβεντιάς. Ένας μαυροπουκαμισάς στα σαλόνια της πολιτικής.
Σ’ αυτή την ανάρτηση ο Πολάκης ξεχωρίζει για δυο πράγματα. Το πρώτο είναι η διαβεβαίωση ότι «είναι καπνιστής, αλλά λαμόγιο και παιδεραστής δεν είναι».
Ουδείς του έχει προσάψει ποτέ ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και ότι είναι καπνιστής γούστο του και καπέλο του, ας το κουβεντιάσει με τον γιατρό του.
Αλλά για το κάπνισμα σε δημόσιους χώρους υπάρχει μια συγκεκριμένη νομοθεσία. Αν δεν την ξέρει, τζάμπα πήγε η θητεία του υπουργείο Υγείας.
Αυτή τη νομοθεσία ο Πολάκης την παραβιάζει κατά βούληση. Παρανομεί, δρα ως αρνητικό πρότυπο, εκθέτει τη χώρα, αφού αρπάχτηκε και με έναν κοινοτικό επίτροπο για αυτό, και πρωτίστως είναι αρνητικό υπόδειγμα για το κόμμα του και για την Αριστερά στην οποία περηφανεύεται ότι ανήκει.
Κάποιος να του εξηγήσει ότι όποιος δεν είναι «λαμόγιο ή παιδεραστής», αλλά είναι «κυνηγός ψαράς και μηχανόβιος» δεν δικαιούνται να κάνει ό,τι του κατεβαίνει. Ειδικά όσο μετέχει στην πολιτική.
Το δεύτερο είναι η φράση «θα ξαναέλθουμε και θα είναι αλλιώς». Ο συνειρμός με τη φράση του Γκέμπελς « Θα ξαναέλθουμε και η γη θα τρέμει», είναι αναπόφευκτος. Αλλά αυτά μπορεί να μην τα ξέρει.
Το θέμα είναι ότι αυτό ακούγεται σαν απειλή. Ποιοι ακριβώς θα ξαναέλθουν; Ο ΣΥΡΙΖΑ; Με τον Καμμένο ή άνευ; Ο ίδιος ο Πολάκης με την παρέα του; Κάποιοι άλλοι που δεν ξέρουμε;
Και τι ακριβώς θα γίνει, όταν θα ξαναέλθουν, ώστε να «είναι αλλιώς»;
Για να έλθουν πρέπει να ψηφιστούν από τους πολίτες. Αν ξέρει ο Πολάκης κανέναν άλλο τρόπο, να τον προτείνει. Αλλά για να ψηφιστούν πρέπει να έχουν ένα πρόγραμμα για το πώς θα κυβερνήσουν. Όχι απειλές.
Για κανέναν. Ούτε για τα «βοθροκάναλα». Για τα οποία είχαν όλη την ευχέρεια και το δικαίωμα να θέσουν ένα πλαίσιο λειτουργίας- της ΕΡΤ συμπεριλαμβανομένης. Και είδαμε σε ποιους τα παρέδωσαν.
Να πούμε και την κακία: ίσως γιατί κανένας ολιγάρχης δεν έδωσε τα λεφτά για να πάρει κανάλι και ο Καλογρίτσας.
Να είμαστε εξηγημένοι: Κανείς δεν θα είχε όρεξη να ασχοληθεί με τον Πολάκη, αν δεν ήταν στη μέση ο Τσίπρας. Σ’ αυτόν προσβλέπουν οι πολίτες με δημοκρατική κουλτούρα. Όσοι γουστάρουν επιστροφή στο «πέστα, Μένιο» ας μετρηθούν μεταξύ τους.
Κάποιος, λοιπόν, να εξηγήσει στον Αλέξη Τσίπρα ότι ο Πολάκης τον τραβάει προς τα κάτω και προς τα πίσω. Μαζί με το κόμμα του, άρα και την παράταξη, όσο τον εμπιστεύεται- τον Τσίπρα.
Ο Πολάκης είναι έντιμος και ακέραιος άνθρωπος, καλός γιατρός, και μάλλον και καλός για παρέα. Μπορεί να είναι λεβέντης, μπεσαλής και ντόμπρος, αλλά για την πολιτική και μάλιστα από αριστερό κόμμα δεν κάνει.
Είναι απρόβλεπτος, απροσάρμοστος, ανάγωγος, προσβλητικός, υβριστής, αντιθεσμικός και πολυλογάς. Γιατί αυτός και όχι ο Σταθάκης, βουλευτής από τα Χανιά, είναι άλλη υπόθεση.
Επιπλέον υπήρξε μέτριος υπουργός- ειδικά για τα σκάνδαλα των προηγούμενων. Όλο λάδι και από τηγανίτα τίποτε. Μια χαρά κυκλοφορούν όσοι ερευνήθηκαν.
Σήμερα είναι ίσως ο μόνος Συριζαίος που κάνει πραγματική αντιπολίτευση. Αλλά έτσι όπως την ντύνει φραστικά καλύτερα να έλειπε. Προς όφελος των άλλων αποβαίνει.
Κοντολογίς ο Παύλος Πολάκης ίσως πιστεύει ότι δρα ως εξολοθρευτής των πολιτικών αντίπαλων του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά τελικά είναι ο ίδιος εξολοθρευτής του ΣΥΡΙΖΑ και του Τσίπρα.
Οι ανθοδέσμες που βρίσκει ενδεχομένως κάθε τόσο έξω από την πόρτα του είναι από τον Μητσοτάκη.