Προ εξαμήνου περίπου ο υπουργός Οικονομικών δήλωνε ότι στο επόμενο διάστημα θα πραγματοποιούνταν στην Ελλάδα ‘’περισσότερες επενδύσεις από ό,τι η χώρα αντέχει’’(!)
Η πρόβλεψη απεδείχθη απατηλή και προστίθεται στον κάλαθο απορριμμάτων που είναι ήδη υπερπλήρης από ‘’αυταπάτες’’, παραβιασθείσες ‘’δεσμεύσεις’’ και παντοειδείς αερολογίες.
Του Κώστα Χριστίδη*
Η κυβέρνηση ήδη μας καλεί να πανηγυρίσουμε γιατί τον Αύγουστο 2018 θα πραγματοποιηθεί με … καθυστέρηση τριών ετών η λήξη της τρίτης, αχρείαστης δανειακής σύμβασης και η μη υπογραφή νέας.
Το πολυπόθητο ‘’επενδυτικό σοκ’’ δεν υλοποιήθηκε λόγω υπερ-φορολόγησης, έλλειψης εμπιστοσύνης και αρνητικού επιχειρηματικού κλίματος. Οι περισσότεροι συντελεστές που καθορίζουν την πορεία μίας επιχείρησης παραμένουν αρνητικοί: capital controls και χρηματοδοτικές δυσκολίες, υψηλό κόστος ενέργειας, μεταφορών και γραφειοκρατίας, βραδεία απονομή δικαιοσύνης, αυξημένη αβεβαιότητα και αναξιοπιστία.
Η κυβέρνηση θεωρεί ότι η ανυπαρξία κανονικών και σταθερών μισθών μπορεί να αντισταθμίζεται από συσσίτια και λοιπά βοηθήματα, τα οποία διανέμει δίκην επιδομάτων απόρων κορασίδων. Η παράταση της κατάστασης αυτής οδηγεί ουσιαστικά σε διαρκή οικονομική επιδείνωση.
Οι κομπασμοί για μία ούτως ή άλλως αναιμική ανάπτυξη καθ’ ον χρόνον άλλες ώριμες ευρωπαϊκές οικονομίες σημειώνουν υπερδιπλάσιους αναπτυξιακούς ρυθμούς ενθυμίζει έναν δρομέα που αισθάνεται ικανοποίηση επειδή ολοκλήρωσε έναν γύρο εντός του σταδίου ενώ οι συναθλητές του έχουν διατρέξει δύο και τρεις γύρους …
Τί ποιητέον; Οι βασικοί στρατηγικοί στόχοι πρέπει να είναι η αύξηση της εξωστρέφειας της ελληνικής οικονομίας διά της παραγωγής και προσφοράς διεθνώς εμπορεύσιμων αγαθών και υπηρεσιών, και η προσέλκυση παραγωγικών επενδύσεων με κεφάλαια αλλοδαπά (που είναι απεριόριστα) ή εγχώρια (σχετικώς περιορισμένα). Οι κεντρικοί αυτοί στόχοι μπορεί να επιτευχθούν με:
– Απλοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας και σταδιακή μείωση όλων των κατηγοριών φόρων. Μεταφορά του ΕΝΦΙΑ στους Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης με ταυτόχρονη κατάργηση της επιδότησής τους από τον κρατικό προϋπολογισμό
– Εξορθολογισμό του δημόσιου τομέα με αξιολόγηση δομών και προσώπων, κατάργηση περιττών φορέων και υπηρεσιών, απλοποίηση διαδικασιών, ενίσχυση της διαφάνειας και της λογοδοσίας, αξιοποίηση δημόσιας υπηρεσίας, ιδιωτικοποιήσεις ΔΕΚΟ αλλά και λειτουργιών (φύλαξης, καθαρισμού, μεταφοράς κ.α.)
– Εξάλειψη των εμποδίων εισόδου σε διαφόρους κλάδους, τόνωση του ανταγωνισμού σε όλα τα επίπεδα
– Βελτίωση του επιχειρηματικού κλίματος, διδασκαλία των μαθητών από τα σχολικά θρανία της σημασίας της επιχειρηματικότητας και του πρωταρχικού ρόλου της στην δημιουργία πλούτου
– Αύξηση της ευελιξίας με ασφάλεια στην αγορά εργασίας, επιδότηση της απασχόλησης νέων με αναγνώριση αυξημένων συντελεστών των σχετικών δαπανών προς έκπτωση από τα φορολογητέα έσοδα, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών και αύξηση του ηλικιακού ορίου συνταξιοδότησης στο 68ο έτος
– Επιτάχυνση της απονομής δικαιοσύνης, ενίσχυση της ασφάλειας δικαίου. Το κράτος δικαίου δεν πρέπει να ισχύει μόνο διεθνώς (όπως συχνά επαναλαμβάνει στους λόγους του ο ΠτΔ) αλλά κυρίως και πρωτίστως στο εσωτερικό.
Ατυχώς, είναι προφανές ότι τα παραπάνω η παρούσα κυβέρνηση δεν θέλει και εν πάση περιπτώσει δεν μπορεί να υλοποιήσει.