Επικίνδυνη και ανεύθυνη η πολιτική της υπερφορολόγησης σε μια περίοδο όπου είναι κραυγαλέες οι αδυναμίες της ανάπτυξης.
Η σημερινή Ελλάδα έχει ένα πολύ σοβαρό πρόβλημα.
Του Αθ.Χ.Παπανδρόπουλου
Πάσχει από έλλειψη νοήματος για την ύπαρξη, που σημαίνει παραίτηση από την δημιουργία. Η χώρα έτσι παραπαίει και οι πολίτες τελικά κοροϊδεύουν τους εαυτούς τους.
Την ίδια στιγμή, η κυβέρνηση ενδιαφέρεται αποκλειστικά και μόνον για την πολιτική της επιβίωσης και κυρίως για το πως και ποτέ θα επανέλθει ο κ. Αλ. Τσίπρας στην εξουσία αν χάσει τις προσεχείς εκλογές. Και επειδή είναι βέβαιο ότι οι εκλογές θα χαθούν πρόβλημα για τον σημερινό πρωθυπουργό είναι πως θα παγιδεύσει ψηφοφόρους της προοδευτικής κεντροαριστεράς.
Προσθετο επίσης πρόβλημα του είναι πως το 2020 δεν θα μπορέσει η Βουλή να εκλέξει πρόεδρο της Δημοκρατίας.Με πιο απλά λόγια ο κ. Αλέξης Τσιπρας έχει κάθε λόγο η χώρα να βρεθεί σε φάση ακυβερνησίας,με την κυβέρνηση που θα προκύψει από τις προσεχείς εκλογές να αποτελεί παρενθεση
Δεν τον ενδιαφέρει καθόλου τον κ. πρωθυπουργό ότι βρίσκεται σε μια χώρα που δεν παράγει, δεν είναι ανταγωνιστική και διώχνει τα καλύτερα παιδιά της στο εξωτερικό. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ελλάδα βρίσκεται και σε δημογραφική κάμψη.
Με άλλα λόγια γερνάει. Είναι δε γνωστό ότι ο γερασμένες χώρες δύσκολα παρακολουθούν τις εξελίξεις και άρα είναι σε μεγάλο βαθμό απροσάρμοστες. Κατά συνέπεια ποια ανάπτυξη μπορούμε να περιμένουμε;Από ποιους και με ποια κεφαλαία, όταν για συντήρηση μόνον του σημερινού παραγωγικού ιστού μας έχουμε ανάγκη από 100δις ευρώ;
Ιδιαίτερα δε στην παρούσα φάση, όταν κύριο μέλημα της κυβέρνησης δεν είναι η ανάπτυξη αλλά μοιράζει κόλλυβα από το πτώμα.των υπερφορολογημένων πολιτων. Όπως γράφει και η Μαρία Βουργάνα, για κάθε τέσσερα ευρώ μέτρων (φόροι, εισφορές, περικοπές συντάξεων και επιδομάτων) που επέβαλε η κυβέρνηση για να δημιουργήσει τα υπερπλεονάσματα, επέστρεψε ένα ευρώ – και μάλιστα σε μικρό τμήμα του πληθυσμού.
Και το ευρώ που επιστράφηκε προήλθε από την εξόντωση της μεσαίας τάξης με τεράστιες φορολογικές επιβαρύνσεις και υψηλές ασφαλιστικές εισφορές, ενώ την ίδια στιγμή εκτινάχθηκαν οι κατασχέσεις, περιορίστηκαν οι δημόσιες επενδύσεις, σταμάτησαν οι πληρωμές των οφειλών του Δημοσίου, καταργήθηκαν προνοιακά επιδόματα, ακόμα και το ΕΚΑΣ.
Τα στοιχεία αποκαλύπτουν ότι εκτός από το τσουνάμι μέτρων ύψους 9,5 δισ. ευρώ, η κυβέρνηση έκοψε τις δημόσιες επενδύσεις κατά 1,3 δισ. ευρώ για μοιράσει τα τελευταία τρία χρόνια μέρισμα
Στο ερώτημα εάν τα πρωτογενή πλεονάσματα βλάπτουν την πραγματική οικονομία, οικονομικοί αναλυτές απαντούν ότι είναι απαραίτητα προκειμένου να διαμορφωθούν οι προϋποθέσεις για τη μείωση του χρέους, ενώ λειτουργούν καταλυτικά για την αποκατάσταση της δημοσιονομικής αξιοπιστίας της χώρας.Αυτη είναι μια παραδοσιακή παραδοχή για οικονομίες με ισχυρή παραγωγική βαση.
Σε κάθε άλλη περίπτωση, όπως σημειώνουν οι ίδιοι αναλυτές, τα σημερινά μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα προκαλούν ζημιά στην πραγματική οικονομία. Το κράτος απομυζά όλη τη ρευστότητα. Μέσω φόρων και ασφαλιστικών κρατήσεων απορροφά τους αναγκαίους ιδιωτικούς πόρους, εμποδίζοντας τις επενδύσεις και την κατανάλωση.
Για να σχηματιστούν τα μεγάλα πρωτογενή πλεονάσματα, η κυβέρνηση περικόπτει το πρόγραμμα δημοσίων επενδύσεων, μειώνει τις επιχορηγήσεις νοσοκομείων, αναβάλλει την πληρωμή συντάξεων και καθυστερεί την εξόφληση ληξιπρόθεσμων οφειλών. Η ελληνική οικονομία εγκλωβίζεται σε έναν φαύλο κύκλο λιτότητας και δραματικής έλλειψης ρευστότητας, την οποιαν επιδεινώνουν και οι κεφαλαιακοί έλεγχοι.
Και το ερώτημα είναι: Πόση δόση λαϊκισμού και πόση ρεαλισμού μπορεί να αντέξει πλέον η ελληνική κοινωνία που μετρά σχεδόν μια δεκαετία από τότε που εισήλθε στη μεγαλύτερη κρίση της μεταπολεμικής ιστορίας της; Τελικά, ασχέτως του τι καταλαβαίνει και θέλει ο Τσιπρας, έχουμε πάρει χαμπάρι ότι 2 Έλληνες στους 10 δεν είναι δυνατόν να συντηρούν την Ελλάδα?