Με πολύ ταλέντο και δημοσιογραφική σοβαρότητα, η Ελένη Βαρβιτσιώτη και η Βικτωρία Δενδρινού, στο βιβλίο τους «Η μεγάλη μπλόφα» (Εκδόσεις Παπαδόπουλος), περιγράφουν πως το πρώτο εξάμηνο του 2015, η ανευθυνότητα των Τσίπρα, Καμμένου και άλλων τινών, έφεραν την Ελλάδα στο χείλος της αβύσσου και πως οι Ευρωπαίοι έσωσαν την παρτίδα, κρατώντας ζωντανή και την ευρωζώνη.
Αυτήν που από τότε δίνει «φιλί ζωής» στην Ελλάδα.
Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου
Υπό αυτήν την έννοια, το βιβλίο των δύο δημοσιογράφων μπορεί να γίνει αντικείμενο διπλής ανάγνωσης. Είτε να διαβαστεί ως μπλόφα, είτε ως μια πρωτοφανής πολιτική απάτη.
Με βάση, δηλαδή, τα ίδια γεγονότα, αντί να περιγράφεται μια «τελευταία μπλόφα» να ιχνογραφείται μια «τεράστια απάτη». Με αυτήν την τελευταία να επεκτείνεται και στο σήμερα.
Και από την άποψη αυτή, θεωρώ ότι δεν είναι σωστό για όσα συνέβησαν τους 53 τελευταίους μήνες, να μην αποδίδονται ευθύνες στον Πάνο Καμμένο και σε όλους αυτούς που συνέβαλαν στο να βρεθεί στην κυβέρνηση σε μια δραματική για τη χώρα περίοδο.
Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο ιδρυτής των Ανεξάρτητων Ελλήνων δυο φορές κράτησε τον Τσίπρα στην εξουσία, γεγονός που σήμερα του επιτρέπει να ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Μια αξιωματική αντιπολίτευση, η οποία το φθινόπωρο θα δείξει το πραγματικό πρόσωπό της. Αυτό της βίας, της χυδαιότητας και του φθηνού λαϊκισμού. Αυτό το πρόσωπο που αποτελεί όμως και συνειδητή επιλογή για τον Αλέξη Τσίπρα και τους ανθρώπους του.
Όσο για το στυλ και τον βαθύτερο κόσμο του πρώην πρωθυπουργού, το αντιλαμβάνεται κανείς, παρακολουθώντας τις ομιλίες του στη Βουλή.
Μαγκιά, ειρωνικό στυλ της πλάκας, αμάθεια και απίστευτο θράσος, είναι τα βασικά χαρακτηριστικά ενός ανθρώπου, ο οποίος τελικά όμως προσέφερε κάτι το πολύ θετικό στη χώρα: Διέλυσε τις αριστερές ιδεοληψίες και λοιπές φαντασιώσεις για επίγειους παραδείσους και άλλα παρόμοια.
Από το βιβλίο έτσι των Βαρβιτσώτη – Δενδρινού, προκύπτει αβίαστα ότι οι Τσίπρας – Καμμένος, την ευκαιρία που τους προσέφεραν οι Καραμανλής – Γ.Α. Παπανδρέου, οδηγώντας την Ελλάδα στη χρεοκοπία, τη χρησιμοποίησαν όχι για να συμβάλλουν στη σωτηρία της χώρας αλλά για να αναρριχηθούν οι ίδιοι στην εξουσία. Και ο μεν Καμμένος αυτό το έκανε ευκαιριακά και καιροσκοπικά, ο δε Τσίπρας μέσω της κρίσεως προετοίμασε το πολιτικό του μέλλον επί εντελώς προσωπικής βάσεως.
Στόχος του δε ήταν, σε λαϊκό επίπεδο, να προσεταιριστεί ένα πολιτικό κοινό. το οποίο ήταν και μια από τις βασικές αιτίες της ελληνικής χρεοκοπίας.
Ας σημειωθεί δε, προς γνώσιν κάποιων παντογνωστών, ότι οι χρεοκοπίες δεν συμβαίνουν από τη μια μεριά στην άλλη, αλλά είναι τα αποτελέσματα μακροχρόνιων πολιτικών επιλογών και πράξεων και στην ουσία προδιαγράφονται.
Για παράδειγμα, τα περί ελληνικής πτωχεύσεως, ο ίδιος ο Α.Γ. Παπανδρέου είχε προαναγγείλει στο Βήμα της Κυριακής της 3ης Μαρτίου 1987, τονίζοντας ότι το εξωτερικό χρέος και τα κρατικά ελλείμματα, μας πάνε ολοταχώς προς το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Έτσι την Πέμπτη 7 Μαρτίου 1987, ο «Οικονομικός Ταχυδρόμος», με αναδημοσίευση της ίδιας αρθρογραφίας, υπογράμμιζε πως και γιατί η Ελλάδα τελούσε υπό πτώχευση.
Κατά συνέπεια τα όσα ακολούθησαν 22 χρόνια μετά, είχαν προετοιμαστεί και προαγγελθεί. Και από μόνο του το γεγονός αυτό, κάνει τεράστιο σήμερα για τη χώρα το κόστος των μαθητευόμενων μάγων του πρώτου εξαμήνου 2015.
Προκάλεσαν ανήκεστο βλάβη στην ελληνική οικονομία. Βλάβη η οποία έγινε εκ προμελέτης.
Ο ανεκδιήγητος Γ. Βαρουφάκης ήταν επιλογή του Αλέξη Τσίπρα.
Τα έργα και οι ημέρες του δεν αφορούν μόνον τον ίδιο, αλλά το σύνολο της τότε κυβέρνησης των Σύριζα – ΑΝΕΛ.