Πριν λίγες ήμερες, απελθών επικεφαλής του Eurogroup, Ολλανδός σοσιαλδημοκράτης κ. Γερούν Ντάισελμπλουμ, τα είπε όλα με πολύ λίγα λόγια.
Απευθυνόμενος στους δημοσιογράφους στην τελευταία συνέντευξή του, μεταξύ άλλων δήλωσε: «Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρα και φυσικά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος έχουν ολοκληρωτικά αλλάξει την σχέση με τους Ευρωπαίους εταίρους. Σχεδόν τα πάντα είναι ευκολότερα από τότε… Είναι μία εντελώς διαφορετική κατάσταση».
Του Αθανάσιου Χ. Παπανδρόπουλου
Στην ίδια συνέντευξη ο κ. Ντάισελμπλουμ τόνισε ότι, παρά τις φήμες ότι οι Γερμανοί ήταν εκείνοι που ήθελαν ένα Grexit το καλοκαίρι τού 2015, όταν τα πράγματα με την Ελλάδα έδειχναν να φτάνουν σε αδιέξοδο, ήταν χώρες της κεντρικής και της νοτιοανατολικής Ευρώπης εκείνες που το ζητούσαν.
Πολλές από αυτές, είπε ο Ολλανδός πρώην υπουργός Οικονομικών, έχουν χαμηλότερο κατά κεφαλήν εισόδημα από την Ελλάδα και είχαν χάσει την υπομονή τους με την Αθήνα. «Πίσω από την στάση της Γερμανίας ήταν μία σειρά χωρών που απλώς έλεγαν “Ως εδώ. Δεν έχουμε άλλη εμπιστοσύνη. Δεν θέλουμε άλλες συζητήσεις με την ελληνική κυβέρνηση. Θέλουμε να μιλήσουμε για το plan B”», είπε, τονίζοντας ότι ο ίδιος ήταν εναντίον του Grexit.
Πίσω από τα λόγια του Ολλανδού πρώην υπουργού Οικονομικών, κρύβονται μεγάλες αλήθειες –τις οποίες δεν είμεθα βέβαιοι ότι πολλοί έχουν καταλάβει.
Πριν λίγους μήνες, όταν ο κύριος πρωθυπουργός πανηγύριζε για το κλείσιμο της δεύτερης αξιολόγησης, τονίζαμε από τις στήλες αυτές ότι ο άνθρωπος που ανήλθε στην εξουσία ψευδόμενος ασυστόλως και κυριολεκτικά χλευάζοντας τους πάντες και τα πάντα, καλείται έως τον Αύγουστο 2018 να πραγματοποιήσει στην χώρα μία ιστορική φιλελεύθερη ανατροπή, η οποία έπρεπε να είχε γίνει πολλά χρόνια πριν. Τονίζαμε δε ότι, με αφορμή την ανατροπή αυτή, η ικανότατη επικοινωνιακή ομάδα του Αλέξη Τσίπρα θα «στήσει» ένα νέο αφήγημα, με κορμό την έξοδο από τα μνημόνια και την επίρριψη ευθυνών γι’ αυτά στις προηγούμενες κυβερνήσεις.
Προσθέταμε επίσης ότι, στο πλαίσιο των όσων ο πρωθυπουργός έχει ανεπισήμως συμφωνήσει με τους εταίρους-δανειστές μας, θα έχει την αμέριστη υποστήριξή τους –γεγονός που σήμερα καθημερινά επαληθεύεται. Αρκεί να διαβάσει κανείς τα σχόλια του Αμερικανού πρέσβη στην Αθήνα και κορυφαίων κοινοτικών αξιωματούχων, όπως και αρχηγών κρατών όπως ο Γάλλος Πρόεδρος, Εμμανουέλ Μακρόν, για να καταλάβει ότι ο Έλληνας μετρ του λαϊκισμού και της πολιτικής ψευδολογίας χαίρει άκρας εκτιμήσεως. Σαφώς δε, το γεγονός αυτό είναι δώρον εξ ουρανού για τον πρωθυπουργό και την κυβέρνηση των Συριζανέλ.
Από το καλοκαίρι τού 2014 και μετά, μία νέα ρητορική αναπτύσσεται από τους ανθρώπους που θέλουν –όπως οι ίδιοι λένε– να μετατρέψουν την κυβέρνησή τους σε καθεστώς. Στελέχη και υπουργοί ανέπτυξαν και αναπτύσσουν με ενθουσιασμό το επιχείρημα ότι όχι μόνον βγαίνουμε από το μνημόνιο, αλλά και ότι η Ελλάδα αφήνει πίσω της την περίοδο λιτότητας. Η «σκληρή διαπραγμάτευση και η σκληρή δουλειά των στελεχών του Σύριζα» δίνει την ευκαιρία στην χώρα να ξεφύγει από τον στενό κορσέ του ΔΝΤ και των άλλων δύο εταίρων-θεσμών. Η αισιόδοξη αυτή αφήγηση κρύβει μέσα της και μία άλλη: ότι θα γυρίσουμε στις καλιές, παλιές εποχές των προσλήψεων, των εύκολων δανείων και των «ανεξάρτητων επιλογών» μίας ανεξάρτητης και περήφανης κυβέρνησης…
Η κρυμμένη αυτή αφήγηση μας λέει ότι η μεταμνημονιακή κυβέρνηση, όποια κι αν είναι, θα είναι ελεύθερη να δανειστεί από την ιδιωτική αγορά, ελεύθερη να προσλάβει δημοσίους υπαλλήλους κατά βούληση, ελεύθερη να αγνοήσει τις προσκλήσεις για μεταρρυθμίσεις στην αγορά εργασίας, ελεύθερη να επιστρέψει στις ωραίες παλιές πρακτικές στον δημόσιο τομέα, ελεύθερη να αγνοήσει τις εντολές για αξιοκρατία, ελεύθερη να κλείσει επιτέλους εκείνον τον ενοχλητικό μπαμπούλα που κοιτάει και δημοσιεύει την κάθε κρατική απόφαση, το κάθε κονδύλι, που δημοσιοποιεί την κάθε πρόσληψη και το κάθε ρουσφέτι –το πρόγραμμα Διαύγεια, που μία μεταμνημονιακή κυβέρνηση θα είναι ελεύθερη να καταργήσει.
Σε ερώτηση δημοσιογράφου σε βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ τί σημαίνει το τέλος του μνημονίου, εκείνος είπε ότι θα μπορούμε ελεύθερα να αποφασίζουμε μόνοι μας π.χ. για τις 120 δόσεις ή πόσους υπαλλήλους πρέπει να προσλάβουμε στα υπουργεία. Υποσημείωση: η κυβέρνηση αυτή έχει τον μεγαλύτερο αριθμό υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων και ειδικών γραμματέων που είχε ποτέ η ελληνική κυβέρνηση.
Από αυτά που προηγούνται έρχονται στο προσκήνιο μία σειρά από γεγονότα τα οποία, κανονικά, θα έπρεπε να ανησυχούν πάρα πολύ την αντιπολίτευση στην χώρα μας. Ιδιαίτερα δε αυτήν που ομνύει στην φιλελεύθερη δημοκρατία.
Το πρώτο γεγονός μάς λέει ότι στην προσεχή εκλογική αντιπαράθεση ο Συριζα θα στηριχθεί εκ νέου σε ψευδείς υποσχέσεις και σε κραυγαλέες παραμορφώσεις της πραγματικότητας. Παράλληλα, όμως, θα κάνει και ό,τι μπορεί για να αλώσει μηχανισμούς εξουσίας (ΜΜΕ κλπ.), να σπιλώσει θεσμούς (π.χ. Δικαιοσύνη) και να εξαγοράσει επιχειρηματίες.
Δεύτερον, θα ευνοηθεί από τους πολύ καλούς ρυθμούς ανάπτυξης που ήδη παρουσιάζει η ευρωζώνη και γενικότερα η Ευρωπαϊκή Ένωση και, στο πλαίσιο αυτής της ευφορίας, θα προσπαθήσει να ξεγελάσει τις διεθνείς κεφαλαιαγορές. Αν το προσεχές καλοκαίρι τα διεθνή επιτόκια είναι πολύ χαμηλά, το να βρει η κυβέρνηση δανεικά με 3% έως 4% επιτόκιο δεν θα είναι δύσκολη υπόθεση.
Ερώτημα: Στις προοπτικές αυτές η αντιπολίτευση τί απαντά; Ποια είναι τα μεταρρυθμιστικά σχέδιά της για μία Ελλάδα που θα έχει βγει από τα μνημόνια; Μετά την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου, δεν θα έπρεπε οι πολίτες κάτι να πληροφορηθούν;