«Ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε την κυβέρνηση αλλά δεν πήρε την εξουσία». Από τη συνέντευξη που παρεχώρησε σε αριστερό έντυπο ονυχιαίας κυκλοφορίας η σύντροφος του αφώτιστου πρωθυπουργού: (καταφρόνια του Εκκλησιαστικού και Οικογενειακού δικαίου), νείρεται εξουσία για το κόμμα του ψεύδους και της εξαπάτησης.
Κυβέρνηση και εξουσία λειτουργούν ως συγκοινωνούντα δοχεία. Η πολιτική επιστήμη αναφέρεται στην Κυβέρνηση ως το όργανο που καθορίζει και κατευθύνει τη γενική πολιτική της χώρας.
Του Βασίλειου Γρηγ. Παπαδάκη
Η Εξουσία είναι η νόμιμη ασκούμενη δύναμη η οποία είναι γενικά αναγνωρισμένη, αναγκαία και θεσμοποιημένη. Η λέξη προέρχεται από το αρχαίο ρήμα έξεστι (= είναι δυνατό), συνώνυμα: Δύναμη, αρχή, αξίωμα. Διακρίνεται σε νομοθετική, εκτελεστική, δικαστική. Πηγή άντλησης της εξουσίας στη δημοκρατία είναι ο λαός, ενώ στα κομμουνιστικοαριστερά καθεστώτα η βία και τυραννία.
Οι εν τη εξουσία, σε ευνομούμενα δημοκρατικά καθεστώτα, άρχουν οι κατά Πλάτωνα άνδρες βασιλικοί, ακούν τις γνώμες του λαού, τις συζητούν και επηρεάζονται από αυτές.
Αντίθετα, όταν πηγή εξουσίας δεν είναι ο λαός αλλά αντιδημοκρατικές δυνάμεις, μπορεί ν’ ακούγονται οι γνώμες, αλλά ελάχιστα λαμβάνονται υπ’ όψη.
Το χείριστο είναι να λείπουν, η δημοκρατία ως δίκαιη εξουσία και η λαϊκή κυριαρχία ως πηγή της. Η κατάκτηση της εξουσίας αποκαλύπτει τον μαχητή, η διατήρηση της, τον επιδέξιο πολιτικό.
Τρία πράγματα πρέπει να θυμάται ο εξουσιάζων: «Ότι κυβερνάει ανθρώπους, πρέπει να διαχειρίζεται την εξουσία σύμφωνα με τον Νόμο, δεν θα κυβερνήσει αιώνια». Τραγικός ποιητής Αγάθων, (5ος αιώνας π.Χ.).
Ο Μαξ Βέμπερ (1864-1926), Γερμανός κοινωνιολόγος, καθηγητής στα Πανεπιστήμια του Φραϊμπουργκ, Χαϊδελβέργης και Μονάχου στα δοκίμια επί της θεωρίας των πολιτικών επιστημών, (1924), διακρίνει τρεις τύπους εξουσίας:
Α) Παραδοσιακή. Ασκείται από κάποιον που κατέχει από παράδοση τη θέση ως κληρονόμος η συγγενής (Κούβα) του προηγούμενου ηγέτη. Η νομιμοποίηση εξαρτάται από την υπακοή που οφείλεται στο πρόσωπο εκείνου που εξουσιάζει.
Β). Νόμιμη – ορθολογική. Η εξουσία ασκείται από πρόσωπα φορείς που προβλέπονται από τον Νόμο. Νομιμοποιείται από την υπακοή που οφείλεται στον Νόμο και όχι στο πρόσωπο εκείνου που την
ασκεί.
Γ). Χαρισματική. Πηγή της εξουσίας είναι ο ίδιος ο ηγέτης. Ασκείται από τους οπαδούς του. Ένα από τα κύρια προβλήματα της χαρισματικής εξουσίας είναι η εξασφάλιση της συνέχειας με τη ρύθμιση του θέματος διαδοχής (χώρες με αριστερές δικτατορίες, καθεστώτα της Λατινικής Αμερικής).
Οι ερωτοαπαντήσεις της συντρόφου του πρωθυπουργού χαρακτηρίζονται εξωλογικές. Στερούνται λόγου. Γίνονται στόχος σκωμμάτων.
Μερικές εξ’ αυτών: «Πως είναι δυνατόν να θεωρείται αξία η ιδιώτευση, το προσωπικό κέρδος σε βάρος του κοινού καλού και δίκαιου; Εάν ξέρετε κάποιον από το ΣΥΡΙΖΑ που έβγαλε χρήματα στην πλάτη του ελληνικού Λαού να μου το πείτε, πρώτη εγώ θα βγω στους δρόμους. (εκπεσμός της αριστεράς 2015-2018). Περί παραδείσιων τόπων.» Θικτικοί υπαινιγμοί κατά της επίφθονης συζύγου του προέδρου της Ν.Δ. σ.σ. «ο Φθόνος προς του ζωντανούς γεννιέται επειδή οι άλλοι τους θεωρούν αντίπαλους στη ζωή.» Θουκυδίδης, ιστοριογράφος (470 – 394 π.Χ.) β. 45.
Τα περί ναρκισσισμού, αυτοερωτισμού, (λίμπιντο) και άλλα τινάχρήζουν περαιτέρω ψυχοφυσιολογικής και ψυχογραφικής ανάλυσης από τους Αυστριακούς Ζίγκμουντ Φρόυντ (1856-1935) και Άλφρεντ Άντλερ (1870-1927).
Στο βιβλίο: «A study in Psycho-sexuality” (1910) ο Ζίγκμουντ Φρόυντ αναλύει την έννοια του σεξουαλικού ενστίκτου στην ψυχική ζωή του ανθρώπου. Όλες οι ψυχικές λειτουργίες και τα πνευματικά δημιουργήματα (ηθική, τέχνη, φιλοσοφία), είναι απλές μεταλλαγές και εξιδανικεύσεις της σεξουαλικής ορμής. (πανσεξουαλισμός η παναφροδίσια).
Ορισμένα άτομα την έλλειψη της σεξουαλικής ορμής (λίμπιντο) την αναπληρώνουν (ερζάτς) με παντός είδους επαγγελματικές δραστηριότητες η ενασχολήσεις.
Παρεπόμενα: Περί «ιδιωτεύσεως, προσωπικού κέρδους σε βάρος του κοινού καλού και δικαίου και παραδείσιων τόπων» ας αναζητηθούν στο κοινοβούλιο οι σύντροφοι – υπουργοί του ΣΥΡΙΖΑ με ηχηρά πόθεν έσχες.
Αντί συνεντεύξεων προέχει η μέριμνα και αποκατάσταση του Πολυτεχνείου του κορυφαίου αρχιτεκτονήματος του 19ου αιώνα, όπου σπούδασε και η εξυγίανση της πολύπαθης περιοχής Εξαρχείων όπου έζησε η σύντροφος του πρωθυπουργού.