Υπενθυμίζεται «υπόσχεση» και «δέσμευση» στις 22 Ιανουαρίου 2015: «Απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολογική ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, με αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ για όλους, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, με υψηλό αφορολόγητο όριο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας να μην φορολογείται»…
Όλα αυτά που είπε ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας στο διάγγελμα στις 21 Αυγούστου 2018 από την Ιθάκη για την «έξοδο» από τα Μνημόνια, σχετικά με τα «πρωτοφανή πράγματα που συνέβησαν για μια χώρα σε καιρός ειρήνης μέσα σε πέντε χρόνια» και, συγκεκριμένα, ότι «δεν θα ξεχάσουμε τη φοροασυλία του μεγάλου πλούτου», μού έδωσαν την εντύπωση ότι … βρισκόταν στο κέντρο της Αθήνας, όπου έκανε την προεκλογική ομιλία του στις 22 Ιανουαρίου του 2015.
Του Δημήτρη Στεργίου
Τότε έλεγε, μεταξύ άλλων, ότι «έχουμε σχέδιο και ότι δεσμευόμαστε για: «Απλό και δίκαιο φορολογικό σύστημα, φορολογική ελάφρυνση των χαμηλών και μεσαίων στρωμάτων, με αφορολόγητο στα 12.000 ευρώ για όλους, με την κατάργηση του ΕΝΦΙΑ και αντικατάστασή του με Φόρο Μεγάλης Ακίνητης Περιουσίας, με υψηλό αφορολόγητο όριο, ώστε η συντριπτική πλειοψηφία της πρώτης κατοικίας να μην φορολογείται».
Αμ δε! Από τα επίσημα στοιχεία του υπουργείου Οικονομικών και της Ανεξάρτητης Αρχής Δημόσιων Εσόδων, προκύπτειότι στα τριάμισι χρόνια διακυβέρνησης της χώρας από τους ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ όχι μόνο δεν βελτιώθηκαν τα φορολογικά στοιχεία – δείκτες, αλλά και επιδεινώθηκαν κιόλας σε σχέση με τα αντίστοιχα των προηγούμενων μνημονιακών κυβερνήσεων που λάβρα κατήγγελλε και, προκλητικά, συνεχίζει να καταγγέλλει.
Διότι, αμέσως, από επαγγελματική υποχρέωση και δεοντολογία, έσπευσα στο αρχείο μου και διαπίστωσα ότι ο Πίνακας με τη συμμετοχή των Ελλήνων φορολογουμένων κατά ομάδα επαγγελμάτων είχε σταματήσει τη συμπλήρωση στο φορολογικό έτος 2014. Με περιέργεια, λοιπόν, προσέτρεξα στα Στατιστικά Στοιχεία Φορολογίας Εισοδήματος της Ανεξάρτητης Αρχής Δημόσιων Εσόδων και της Εισηγητικής Έκθεσης του Προϋπολογισμού του 2018 και τον συμπλήρωσα με νέα στοιχεία. Από τα στοιχεία του συμπληρωθέντος πίνακα (παρατίθεται) προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:
-Οι «πλούσιοι» επιχειρηματίες (έμποροι, βιομήχανοι, βιοτέχνες, ελεύθεροι επαγγελματίες» το 2015 και το 2016 (για τα οποία υπάρχουν επίσημα στοιχεία) συμμετείχαν στη συγκέντρωση άμεσων φόρων από φυσικά πρόσωπα με ποσοστό μικρότερο σε σχέση με το αντίστοιχο του 2014, δηλαδή κατά 27,8% και 28,7% αντίστοιχα, έναντι 29% το 2014!
-Αντίθετα, οι μισθωτοί και συνταξιούχοι εμφανίζονται τα ίδια φορολογικά έτη ως υποζύγια ενός ολοένα αυξανόμενου φορολογικού βάρους. Συγκεκριμένα, η συμμετοχή των μισθωτών από 37% του 2014, έγινε 38,6% το 2015 και 38,8% το 2016, ενώ των συνταξιούχων από 21,3% του 2014 έγινε 20,9% και 21,6% αντίστοιχα!. Δηλαδή, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πλήρωσαν το 2016 συνολικά το 60,4% των φόρων, έναντι 58,3% το 2014!
-Το 2014 οι ομολογουμένως αντικοινωνικοί και αντιλαϊκοί έμμεσοι φόροι ήταν 1,15 φορές περισσότεροι από τους άμεσους φόρους, ενώ τα επόμενη έτη έως το 2018 (πρόβλεψη) η σχέση αυτή γίνεται συνεχώς δυσμενέστερη (1,19 φορές, 1,21 φορές, 1,30 φορές και 1,32 φορές το 2015, το 2016, το 2017 και το 2018 αντίστοιχα).
-Το 2017 και το 2018 οι, ομολογουμένως, επαναλαμβάνουμε, αντικοινωνικοί και αντιλαϊκοί έμμεσοι φόροι αντιπροσώπευαν το 57% των συνολικών φορολογικών εσόδων, έναντι 54% το 2014.
Οι διαπιστώσεις αυτές μού θύμισαν τον γνωστό μύθο του Αισώπου υπό τον τίτλο «Πήραι δύο» ή «Δύο σάκοι»: «Δυο σάκους σ’ όλη τη ζωή μόνοι μας κουβαλούμε: έναν μπροστά έναν πίσω μας, με κόπο τους βαστούμε. Ο πίσω σάκος ξέχειλος κακά που ’ναι δικά μας. Γεμάτος ξένα ο μπροστινός κι αυτά πιάνει η ματιά μας»… Στη συνέχεια, θυμήθηκα τη γνωστή εκείνη ρήση του Ζαν-Πολ Σάρτρ «Κόλαση είναι οι άλλοι» και τη λαϊκή ρήση «είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα»!.
Μισθωτοί και συνταξιούχοι ως πρόβατα και επί φορολογικήν σφαγήν επί 58 χρόνια!
Πάντως, πρέπει να επισημανθεί ότι η συμμετοχή των μισθωτών και συνταξιούχων αθροιστικά στα φορολογικά βάρη από 28% το 1960 έφθασαν να πληρώνουν πάνω από το 65% των φόρων μετά το 1980
Στα «πέτρινα» χρόνια της κρίσης οι ανελέητοι «κόφτες» των μισθών και των συντάξεων συνοδεύθηκαν από έναν εφιαλτικό φορομπηχτισμό που είχε ως αποτέλεσμα να εξακολουθούν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να είναι τα υποζύγια ενός ολοένα αυξανόμενου φορολογικού βάρους, που έγινε αβάσταχτο κυρίως μετά το 1981.
Από τότε, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι πληρώνουν συνεχώς τους περισσότερους φόρους εισοδήματος φυσικών προσώπων, οι οποίοι αντιπροσωπεύουν σταθερά ποσοστό πάνω από το 50%. Συγκεκριμένα, κατά τα χρόνια των Μνημονίων, δηλαδή μετά το 2010, οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι συμμετέχουν στη συγκέντρωση φόρων εισοδήματος κατά ποσοστό που κυμαίνεται μεταξύ 51,3% (2013) και 62,1% (2012)!
Ειδικότερα, από τα στοιχεία του παρατιθέμενου πίνακα, όπου παρουσιάζεται η κατανομή της φορολογικής επιβάρυνσης από το 1960 έως σήμερα, προκύπτουν οι ακόλουθες διαπιστώσεις:
Πρώτον, το ποσοστό 28% με το οποίο συμμετείχαν οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι στη συγκέντρωση φόρων το 1960 παρουσίασε ρεκόρ (65,9%) το 1985, όταν εφαρμόσθηκε το πρώτο σκληρό, μετά τη μεταπολίτευση, πακέτο μέτρων λιτότητας στη χώρα μας.
Δεύτερον, οι αγρότες τα τελευταία πενήντα χρόνια συμμετέχουν στα φορολογικά βάρη με ποσοστό που δεν ξεπερνά το 3,7%!
Τρίτον, οι επιχειρηματίες (έμποροι-βιοτέχνες-βιομήχανοι και, μετά το 2014 και οι ελεύθεροι επαγγελματίες ), οι οποίοι έως το 1979 σήκωναν το μεγαλύτερο φορολογικό βάρος, τα επόμενα χρόνια η συμμετοχή τους συνεχώς συρρικνωνόταν και μόνο το 2014 παρουσίασε σχετική αύξηση (έως 29%!), ποσοστό που μειώθηκε, όπως προαναφέρθηκε, από «την πρώτη φορά Αριστερά» ακόμα και στο 27,8% (το 2015).
