Μέχρι την περασμένη Κυριακή δεν είχα πάει ποτέ στη ζωή μου στον Ιππόδρομο, ή πιο σωστά δεν είχα ποτέ μου παρακολουθήσει από κοντά ιπποδρομία. Αγαπώ πολύ τα άλογα, αλλά ποτέ δεν είχα επιθυμήσει να βρεθώ σε ένα ιπποδρόμιο για να τα δω να τρέχουν σε αγώνα. Συνεπώς, δεδομένου ότι είμαι 46 ετών, είμαι μια κλασσική περίπτωση “αδιάφορου” προς τις ιπποδρομίες.
Κι όμως την περασμένη Κυριακή, προφανώς μαζί με χιλιάδες άλλους ανθρώπους, πολλοί εκ των οποίων είχαν το ίδιο “προφίλ καταναλωτή” με εμένα σε σχέση με τον ιππόδρομο, βρήκα νόημα να επισκεφθώ με την οικογένειά μου τις εγκαταστάσεις του ιπποδρόμου στο Μαρκόπουλο, στο 73ο Ελληνικό Ντέρμπι ΟΠΑΠ.
Όχι απλώς δεν είχα παρακολουθήσει κανένα από τα 72 προηγούμενα, αλλά δεν ήξερα, και μάλλον ακόμη δεν ξέρω, τι είναι το Ελληνικό Ντέρμπι – δηλαδή γιατί ονομάζεται έτσι αυτός ο κύκλος αγώνων που έγιναν την περασμένη Κυριακή στο Μαρκόπουλο.
Ξέρω καλά όμως ότι αυτοί που είχαν την ιδέα για την δημιουργία μιας τόσο μεγάλης εκδήλωσης που στόχευσε στην προσέλκυση οικογενειών στο Μαρκόπουλο πρέπει να αναδειχθούν σε προσωπικότητες του ελληνικού μάρκετινγκ, διότι πέτυχαν, αν κρίνω από όσα είδαν τα μάτια μου την Κυριακή, τουλάχιστον έναν από τους μεγαλύτερους στόχους αυτής της προωθητικής ενέργειας, αν όχι τον μεγαλύτερο.
Δεν κατάφεραν απλώς να γεμίσουν τις κερκίδες και τον περιβάλλοντα χώρο του ιπποδρόμου από ανθρώπους. Γέμισαν τον χώρο με “κανονικούς” ανθρώπους, κι αν κρίνω από όσα είδαν τα μάτια μου κέρδισαν, τουλάχιστον την Κυριακή, νέους παίκτες που πόνταραν στις κούρσες. Σε μια παρέα οικογενειών με τέσσερις άντρες, οι δύο στοιχημάτισαν σε όλες τις ιπποδρομίες. Και οι δύο δεν είχαν ξαναστοιχηματίσει ποτέ σε κούρσα αλόγων.
Και αν κρίνω από το πόσο διασκεδαστική ή και ψυχαγωγική τη βρήκαν αυτή την εμπειρία, δεν αποκλείω καθόλου την πιθανότητα να μάθω εκ των υστέρων ότι το έκαναν ξανά. Σε κάθε στιγμή τερματισμού έβλεπες εκατοντάδες ανθρώπους που βρίσκονταν εκεί με τις οικογένειές τους να αφήνουν την παρέα για να στηθούν στο κάγκελο και να διασκεδάσουν την στιγμή. Οι περισσότεροι κρατούσαν στο χέρι το απόκομμα του στοιχηματισμού τους.
Τι έπαθαν ξαφνικά χιλιάδες άνθρωποι και πλημμύρισαν τις εγκαταστάσεις του ιπποδρόμου την περασμένη Κυριακή; Τους προσέλκυσε η ιδέα μιας διαφορετικής βόλτας με δωρεάν φιλοξενία, και τους μαγνήτισε ο ενθουσιασμός των μικρών παιδιών στην ιδέα μιας δωρεάν βόλτας με ένα πόνυ ή ένα μεγάλο άλογο.
Στην πραγματικότητα αυτό είναι κυρίως που συνέβη και αυτός είναι ο λόγος για την αθρόα προσέλευση στον ιππόδρομο: οι διοργανωτές είχαν στήσει ένα μικρό χωριό γεμάτο με παιδικές δραστηριότητες, οι οποίες ήταν δωρεάν για τα παιδιά.
Μια οικογένεια που ήθελε να βρεθεί εκεί, μπορούσε να το κάνει χρησιμοποιώντας τον Προαστιακό, με δωρεάν μεταφορά από τον σταθμό του Κορωπίου στον Ιππόδρομο. Μια άλλη οικογένεια που πήγε οδικώς, βρήκε με άνεση δωρεάν χώρο για να παρκάρει. Και οι δύο τύποι οικογένειας γνώριζαν εκ των προτέρων ότι θα πλήρωναν πολύ χαμηλό αντίτιμο για να αγοράσουν μια “ακριβή”, με όρους ψυχαγωγικούς, οικογενειακή εμπειρία.
Τι άλλο έκαναν οι διοργανωτές; Επικοινώνησαν σωστά και πολύ το γεγονός. Άκουγε καθημερινά το παιδί “γιγάντια μπαλονοχώρα, ινδιάνικο χωριό, φουσκωτά παιχνίδια, bungee τραμπολίνο, βόλτες με πόνυ, όλα δωρεάν” στις διαφημίσεις. Ποιος μπαμπάς και ποια μαμά μπορούσε να απαντήσει “όχι, δεν μπορούμε να πάμε” στο παιδί σε μια ηλιόλουστη Κυριακή;
Δεν έχω ιδέα πόσοι από αυτούς που βρέθηκαν την περασμένη Κυριακή θα επιστρέψουν κάποια στιγμή στο Μαρκόπουλο ή θα γίνουν παίκτες του ιπποδρομιακού στοιχήματος. Ξέρω όμως ότι φεύγοντας από το Μαρκόπουλο έκανα τον συνειρμό της σύγκρισης αυτής της προωθητικής ενέργειας με τις προωθητικές ενέργειες της αγοράς του ποδοσφαίρου και του μπάσκετ. Γιατί να μπορεί να το οργανώσει όλο αυτό ο ιππόδρομος και να μην μπορούν να το κάνουν οι ποδοσφαιρικές ομάδες, οι μπασκετικές ομάδες, η ποδοσφαιρική ομοσπονδία για χάρη της εθνικής ομάδας;
Τι έκανε ο ιππόδρομος, ή πιο σωστά η ομάδα που χειρίζεται το μάρκετινγκ; Μάζεψε τους χορηγούς, πρότεινε την ιδέα της συμμετοχής σε εταιρείες που θα ήθελαν να προσφέρουν δωρεάν προϊόν, και έστησε μια γιορτή της οποίας η υποδομή και η οργάνωση ήταν τέτοια που επέτρεψε στο σύστημα να μην καταρρεύσει μπροστά στην ενδεχομένως μεγαλύτερη του αναμενόμενου προσέλευση.
Αν ο ιππόδρομος, που γνωρίζει ότι ως περιβάλλον δεν είναι ελκυστικός για παιδιά, αντιλαμβάνεται αυτή ως μια καλή μέθοδο για να μεγαλώσει το κοινό του, πώς γίνεται να μην το αντιλαμβάνονται οι ποδοσφαιρικοί σύλλογοι;
Για την πλειονότητα των διοικήσεων των συλλόγων, οι προωθητικές ενέργειες εξαντλούνται σε μια επίσκεψη μερικών ποδοσφαιριστών σε δύο σχολεία της γειτονιάς και σε δύο τηλέφωνα στην τοπική Ένωση Σωματείων για να προσκληθούν παιδιά ακαδημιών σε ένα επόμενο εντός έδρας παιχνίδι. Μέχρι εκεί φτάνει το μυαλό τους, ή μέχρι εκεί τους απασχολεί, τους νοιάζει.
Στο 2019 κοιτάζεις την συμπεριφορά του ελληνικού ποδοσφαίρου και βλέπεις περισσότερες απωθητικές ενέργειες και λιγότερες προωθητικές. Δεν είναι τα χρήματα που κάνουν τη διαφορά· οι ιδέες, τα οράματα και η τεχνογνωσία είναι που επιτυγχάνουν να επηρεάσουν μάζες και να δημιουργήσουν νέα ενδιαφέροντα στα κοινά.
Ένας ποδοσφαιρικός σύλλογος που θα κατάφερνε να προσελκύσει δέκα χιλιάδες ανθρώπους και να τους δώσει την φιλοξενία που παρείχε την περασμένη Κυριακή ο ιππόδρομος στο Μαρκόπουλο είναι βέβαιο ότι θα έχτιζε νέο κοινό.
Είναι βέβαιο ότι μια καλή γηπεδική οικογενειακή εμπειρία θα δημιουργούσε προοπτική να την αναζητήσει ξανά η οικογένεια αυτή την εμπειρία την επόμενη ή την μεθεπόμενη Κυριακή, κι ας ήξερε ότι θα λείπουν τα δωρεάν μπαλόνια και οι βόλτες με πόνυ.
Στην Ελλάδα σήμερα ο ιππόδρομος κατάφερε να μαζέψει σε μια Κυριακή περισσότερο κόσμο από όσο συγκέντρωσαν το σαββατοκύριακο τέσσερις αγώνες της Superleague αθροιστικά.
Τα Παναιτωλικός – ΑΕΛ, Πανιώνιος – Αστέρας Τρίπολης, Ξάνθη – Αρης, Ατρόμητος – Παναθηναϊκός έκοψαν αθροιστικά 6.686 εισιτήρια. Η Εθνική ομάδα ποδοσφαίρου στον τελευταίο εντός έδρας αγώνα της στο ΟΑΚΑ την περασμένη Τρίτη συγκέντρωσε περίπου δύο χιλιάδες θεατές. Την Κυριακή στον Ιππόδρομο, στο Μαρκόπουλο, βρέθηκαν περίπου 10 χιλιάδες άνθρωποι.
Του Βασίλη Σαμπράκου
ΠΗΓΗ: gazzetta.gr