Αγωνία, φόβος, αβεβαιότητα, ανασφάλεια, λέξεις ιδιαίτερα σημαντικές καθώς εκφράζουν την τεταμένη ψυχική κατάσταση κι΄ ένα από τα πιο έντονα χαρακτηριστικά του σύγχρονου τρόπου ζωής: Το άγχος. Ο όρος προέρχεται από το ρήμα άγχω = πνίγω (παράγωγο: αγχόνη).
Του Βασίλειου- Γεωργίου Γρηγ. Παπαδάκη
Ο ταχύς ρυθμός της ζωής, η επαγγελματική ανασφάλεια, οι πανδημίες, η υπερβολική χρήση φαρμάκων, ο φόβος ενός γενικευμένου πολέμου στην Μέση Ανατολή, η άνιση κατανομή πλούτου, ευμάρεια-ανέχεια, ο άλογος καταναλωτισμός και η υπερβολή των επιθυμιών και ορέξεων, αποτελούν τα βαθύτερα αίτια του άγχους.
Τα ΜΜΕ και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης εντείνουν την αναστάτωση και αγωνία. Η ζωή των ανθρώπων έγινε απρόβλεπτη λόγω της ταχείας ανάπτυξης της τεχνικής επιστήμης έναντι της ανθρωπιστικής Όνειρα και προσδοκίες των νέων για ένα καλλίτερο μέλλον στις «ελληνικές καλένδες». Δυστυχώς εξέλιπε ο άξιος ναυτίλος για ν΄ αφουγκραστεί τα μηνύματα της εποχής.
Για τον Φρόυντ το άγχος είναι απόρροια απωθημένων και ασυνειδήτων συναισθημάτων ενοχής εξαιτίας του Οιδιπόδειου Συμπλέγματος ή άλλων ενοχοποιημένων ερωτικών πόθων. Θα μπορούσε να ερμηνευθεί ως διαταραχή της Λίμπιντο (κινητήριος ενέργεια των ενστίκτων της ζωής).
Το άγχος διαφοροποιείται από την αγωνία ως προς την ένταση των σωματικών αλλαγών, ιδρώτας, ταχυκαρδία, πνίξιμο, γνωρίσματα της αγωνίας. Κατά την άποψη του Άντλερ, μαθητή του Φρόυντ, το άγχος είναι μέσο κυριαρχίας πάνω στους άλλους. Καταλαμβανόμαστε από άγχος για να δεσμεύσουμε δικά μας πρόσωπα για να εκτελούν τις επιθυμίες μας.
Ο πατέρας της ιατρικής Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.) διδάσκει: «κάθε τι υπερβολικό είναι εχθρικό στη φύση». Το «Μέτρον Άριστον» των αρχαίων φιλοσόφων πρέπει να τηρείται σ’ όλες τις εκδηλώσεις της ζωής. Είναι η λύση για να απαλλαγούμε από την αδημονία . Ας διδαχθούμε από τους αρχαίους ημών προγόνους για να καταπολεμήσουμε τη φαρμακομανία και την ψυχική ένταση. «Κατάχρηση είναι οι πάνω από τις ανάγκες μας δαπάνες». Άγιος Βασίλειος ο Μέγας.
Επιγραμματικά:
«Ελήλυθεν η ώρα», έφθασε η κρίσιμη στιγμή για τους 720 της Ε.Ε., με συναίσθηση ευθύνης, να ασχοληθούν με τα αίτια που προκαλούν το άγχος και τη συρρίκνωση της μεσαίας τάξης.