Τελικά είναι ξεκάθαρο: ο λεβέντης δεν νογάει ντιπ, δεν φταίνε πονηροί συμβουλατόροι ή αδέξιοι συνεργάτες, δεν τον οδηγούν από γκάφα σε γκάφα άσχετοι παρακοιμώμενοι ή επαγγελματίες σφουγγοκωλάριοι του κάθε αρχηγού.
Ο ίδιος είναι που τα παράγει όλα αυτά, δική του επινόηση είναι αυτές οι μνημειώδεις στην αφέλεια τους ερωτήσεις, σε αυτόν οφείλονται τα συγκλονιστικά «μαργαριτάρια» με τα οποία έχει διανθιστεί η γλώσσα της πολιτικής από την μέρα που εμφανίστηκε μέχρι και σήμερα.
Όταν κάποιος είναι παντελώς ανίκανος να συγκρατήσει δυο νούμερα (δεν μπορεί να του είπαν οι συμβουλάτορες άλλα) για τον αριθμό των σπιτιών που καταστράφηκαν στην Πεντέλη και στο Ντράφι και τα δεκαέξι τα κάνει διακόσια είναι σαφές πως προκύπτει μεγάλο πρόβλημα κατανόησης της πραγματικότητας, το παλικάρι δεν νογάει ντιπ, πάρτε το απόφαση!
Δεν ήταν αλλουνού εκείνο το περίφημο «διετέλεσε» για το καθήκον, αντί του ορθού «επιτέλεσε», ούτε ανήκει σε τρίτον η πνευματική ιδιοκτησία του «πάνδηλου» αντί του «πασίδηλου», με το οποίο έγινε έξω φρενών ο Μπαμπινιώτης.
Όλα δικά του είναι, αυτός τα σκέφτεται, ο ίδιος τα πετάει δίκην ογκόλιθων σε μηνύματα και αενάως γελοίες ερωτήσεις, είναι τέτοιος και τόσος ο πνευματικός βόρβορος που δεν προκάνει να καταλάβει τις απαντήσεις, επειδή έχει σχηματίσει μια εικόνα από πριν και για να την αλλάξει χρειάζεται μια πνευματική λειτουργία που είναι ζητούμενο.
Η ακραία απαξίωση του κ. Τσίπρα είναι θέμα του επόμενου χρονικού διαστήματος στην πορεία προς τις εκλογές, όταν θα καταλάβει (ή θα τον οδηγήσουν κάποιοι δικοί του να καταλάβει) πως η ημιμάθεια του, συνοδεία και ακραίας άγνοιας πολλές φορές, θα τον αναγκάσει, για να αντιμετωπίσει τον δημόσιο χλευασμό, να περιχαρακωθεί σε μηνύματα της περιόδου 2011-2015, ακριβώς επειδή μόνο αυτά κατανοεί και μόνο αυτά μπορεί να μεταδώσει στο πόπολο.
Σε αυτό το προστατευμένο περιβάλλον θα κινηθεί ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, με τα ίδια παρωχημένα συνθήματα θα πολιτευθεί, στις ίδιες φθαρμένες ράγες θα επιχειρήσει να κινήσει το τρένο της αριστερής παλινόρθωσης, είναι η ανασφάλεια του καινούργιου και η θαλπωρή του συνθηματολογικού που του εξασφαλίζουν την προοπτική να μην αναγκαστεί να εκτεθεί σε δυσκολότερες και συνθετότερες έννοιες, είναι βέβαιο πως σε ανάλογη περίπτωση θα γελάσει και το έγχρωμο ερίφιο.
Πως συμβαίνει κι ένας πολιτικός αρχηγός επισκέπτεται καμένες περιοχές λίγο έξω από την πρωτεύουσα και εμφανίζεται από τηλοψίας να αγνοεί πόσες οικίες κάηκαν ή να παρουσιάζεται ότι έχει ένα συγκεκριμένο νούμερο κατεστραμμένων σπιτιών στο μυαλό του και να περιμένει με βεβαιότητα την επαλήθευση ενώπιον του τηλεοπτικού φακού για να βρεθεί ενώπιον μιας ιστορικής απογοήτευσης, είναι ένα θέμα που θα το λύσουν (λέμε τώρα) οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αν ποτέ καταφέρουν να φτάσουν σε μια λύση με τον λεβέντη που έχουν μπλέξει.
Σε κάθε περίπτωση η λύση (για να μην ξεφτιλίζονται και μερικοί εγγράμματοι στο κόμμα) ξεκινάει από το να παραμείνει το πρόβλημα «εσωτερικό της Κουμουνδούρου» και να μην αποκτήσει επιπλέον διαστάσεις, στην περίπτωση αυτή ο κίνδυνος να καταστεί ο κ. Τσίπρας ανέκδοτο είναι τεράστιος, η κοινωνία είναι αδυσώπητη και δεν έχει έλεος. Στην πράξη η τακτική αυτή σημαίνει «μην τον αφήνετε ποτέ μόνο να μιλάει, κανείς δεν μπορεί να είναι βέβαιος τι θα πει και πως θα το πει».
Εδώ ακριβώς μπλέκεται με τους μύχιους πόθους των επιτελών του ΣΥΡΙΖΑ η δεύτερη ιδιότητα του κ. Τσίπρα: Είναι τόσο πολύ σίγουρος πως όσα λέει είναι ιστορικών διαστάσεων αλήθειες που δεν επιτρέπει σε κανένα να αμφισβητήσει τα λεγόμενα του, όποιος το πράξει, ακόμη και ακροθιγώς, κατατάσσεται στους εχθρούς και αναλαμβάνει να τον συνετίσει ο Παυλάρας.
Πως η επιστήμη αποκαλεί τις ιδιότητες αυτές και που κατατάσσει τον κ. Τσίπρα με όσα γραφικά εμφανίζεται να επικοινωνεί είναι υπόθεση που εκφεύγει του πολιτικού σχολιασμού, δεν είναι καθόλου απίθανο να ακουμπάει τα ακραία όρια της ψυχοπαθολογίας, ερμηνείες του συρμού υπάρχουν πολλές, οι περισσότερες δεν τον κολακεύουν, μια επιστημονική γνώμη όμως είναι πάντα απαραίτητη.
Στο κάτω-κάτω της γραφής κανείς δεν έχασε προστρέχοντας στην επιστήμη, ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δηλώνει μηχανικός, μάλλον πολιτικός μηχανικός, άντε τώρα να βρεις έναν Έλληνα να του αναθέσει να του χτίσει κοτέτσι στο χωριό…