Οι πολιτικές αντιπαραθέσεις στη χώρα μας, από αρχαιοτάτων χρόνων μέχρι σήμερα, έχουν κοινά χαρακτηριστικά. Εκτός του ότι στην πλειοψηφία τους είναι άγονες και προκαλούν λεκτικό θόρυβο μόνον, αφήνοντας αδιάφορη την κοινή γνώμη και παράλληλα δημιουργούν ένα φαιό τοπίο στην πολιτική ατμόσφαιρα.
Tου Γιάννη Μιχαήλ
Εξυπακούεται ότι δεν τσουβαλιάζουμε όλους συλλήβδην τους πολιτικούς και όλες τις ηγεσίες. Σαφέστατα υπάρχουν οι φωτεινές εξαιρέσεις, οι οποίες επιβεβαιώνουν τον κανόνα, αλλά είναι και εκείνες που σώζουν την πατρίδα.
Εξαιτίας της δημοσιογραφικής… διαστροφής, παρακολουθούμε (χωρίς μάσκα) εκ του σύνεγγυς όσα διαδραματίζονται στην πολιτική «αυλή των θαυμάτων».
Έτσι, είναι δυνατόν να μορφώσουμε μια ξεκάθαρη άποψη για να ζυγίσουμε τα υπέρ και τα κατά των πολιτικών αρχηγών. Στην κορυφή της πυραμίδας μπορεί να βρίσκεται ο Μητσοτάκης και να ακολουθεί προς ώρας ο Τσίπρας, είναι όμως βέβαιον ότι η πορεία του φθίνει ραγδαία, για πολλούς λόγους που έχουμε αναλύσει διεξοδικά.
Εκτός του ότι είναι ανεπαρκής ο ίδιος, ο στρατός που τον ακολουθεί είναι παρωχημένο ασκέρι.
Έτσι είναι μια μεγάλη πρόκληση για την ηγεσία του ΚΙΝΑΛ, να γειώσει τον ΣΥΡΙΖΑ στα κυβικά που του αντιστοιχούν και να διαμορφώσει ένα αμιγές Σοσιαλδημοκρατικό Κίνημα, γιατί είναι βέβαιον ότι, μετά την αποστρατία της Μέρκελ και την οργή που προκαλούν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο οι αποφάσεις της, θα υπάρξουν καταλυτικές εξελίξεις σε όλους τους τομείς της ζωής, που δε θα αφήσουν ανεπηρέαστο το πολιτικό σκηνικό.
Σήμερα στην Ελλάδα, κυριαρχεί ο Μητσοτάκης, γιατί σύμφωνα με την άποψη μεγάλης μερίδας της κοινής γνώμης χειρίστηκε - μέχρι στιγμής - με επιτυχία τα προβλήματα που προέκυψαν από την επέλαση του κορωνοϊού.
Δεν είμαστε μικρόψυχοι, όπως διάφοροι άλλοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι, για να αμφισβητήσουμε τα δεδομένα των δημοσκοπήσεων, όμως, θα καταθέσουμε μια άλλη συλλογιστική προσέγγιση και ερμηνεία για τη μεγάλη αποδοχή του Μητσοτάκη.
Η άποψή μας υποστηρίζει ότι η επιτυχία του πρωθυπουργού οφείλεται σε δύο πυλώνες. Αυτές είναι ο κοινός νους και ο ορθολογισμός. Είναι δύο χρυσές συνταγές, που λύνουν το σταυρόλεξο των προβλημάτων. Ας δούμε λοιπόν, πώς ενήργησε ο Μητσοτάκης, ακολουθώντας την απλή μέθοδο της λογικής.
Έκανε κάτι πολύ απλό. Επιστράτευσε στο κόμμα του σοβαρούς επιτυχημένους επιστήμονες από άλλους χώρους, τους τοποθέτησε σε θέσεις αιχμής και τους άφησε να βγάλουν το φίδι από την τρύπα.
Όλοι αυτοί, επωμίσθηκαν να φέρουν σε πέρας ένα τεράστιο έργο υπό την καθοδήγηση του πρωθυπουργού - μάνατζερ. Αυτή είναι μια συνταγή, που εφαρμόζεται με επιτυχία σε επιχειρήσεις, όπου η αποτελεσματικότητα εξαρτάται από την ικανότητα των CEO, (τσέο που θα έλεγε και η Νοτοπούλου).
Εάν οι διευθύνοντες σύμβουλοι δε στελεχώσουν τις εταιρείες με καταξιωμένους υπαλλήλους, τότε θα επέλθει η καταστροφή. Γι’ αυτό επιλέγονται οι άριστοι, οι ικανοί και αυτοί που αγαπούν τη δουλειά τους και όχι εκείνοι οι μεμψίμοιροι, που διαμαρτύρονται μονίμως και έχουν το νου στις απεργίες.
Πάμε τώρα στην άλλη πλευρά του λόφου, στο λημέρι της στρατιάς των ατάκτων.
Είναι ώρα να θυμηθούμε ποιοι και πως κυβέρνησαν την Ελλάδα. Επειδή τα γεγονότα είναι πολύ πρόσφατα, ας ανασύρει ο καθένας στη μνήμη του πρόσωπα και καταστάσεις και ας κάνει ψύχραιμα και ήρεμα τις συγκρίσεις.
Τότε θα αντιληφθεί από τι γλίτωσε η πατρίδα μας, εάν η πανδημία και ο πόλεμος στον Έβρο είχαν λάβει χώρα έναν χρόνο πριν. (Προτρέπω να μη σας πιάσει σύγκρυο). Το τελευταίο πάντως διάστημα, διάφοροι μεγαλοσχήμονες αναλυτές της συμφοράς υποστηρίζουν ότι ο Αλέξης θα κάνει στροφή προς τη σοσιαλδημοκρατία για να γίνει ηγέτης του κεντρώου χώρου.
Όλα αυτά, που σχεδιάζει ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, μπορεί να τα αναζητήσει στη γνωστή κωμωδία του Ουίλιαμ Σαίξπηρ «Όνειρο θερινής νυκτός», στην οποία περιγράφονται οι περιπέτειες 4 νεαρών Αθηναίων και μιας ομάδας νεαρών ερασιτεχνών ηθοποιών, η σχέση τους με τον Δούκα και τη Δούκισσα της Αθήνας, Θησέα και Ιππολύτη και με τα ξωτικά του δάσους κάτω από το φεγγάρι.
Η Σαιξπηρική κωμωδία παραπέμπει στα ξωτικά του ΣΥΡΙΖΑ, τα οποία εναγωνίως ζητούν να βγουν στη δημόσια αγορά και να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Ευτυχώς, όμως, ουδείς τους παρακολουθεί.
Ο Τσίπρας βέβαια ματαιοπονεί όταν νομίζει ότι θα καταλάβει τον χώρο της Σοσιαλδημοκρατίας. Γιατί εκτός του ότι δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον χώρο, που παραδοσιακά κάλυπτε το ΠΑΣΟΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας και σήμερα εκπροσωπεί το ΚΙΝΑΛ, ζει και αναπνέει με τις αριστερές εμμονές του, στις οποίες κυριαρχούν το μίσος και η κακία.
Πάντως, στη γωνία παραμονεύουν να τον κατασπαράξουν τα εσωκομματικά όρνεα, που του διεμήνυσαν ότι πρέπει να σπάσει τη σιωπή του και να κάνει δημόσιες εμφανίσεις, γιατί διαφορετικά ο ΣΥΡΙΖΑ κινδυνεύει με εξαέρωση.
Στην τελευταία του τηλεοπτική εμφάνιση, από όπου ευλόγησε τα γένια του, μιλώντας για τις επιτυχίες της δικής του διακυβέρνησης, οι οποίες πάντως δεν έχουν καταγραφεί στις μνήμες της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού.
Την προηγούμενη εβδομάδα, συνεπικουρούμενος από το οικονομικό του επιτελείο, επικεφαλής του οποίου είναι ο… πολικός αστέρας Τσακαλώτος, εξήγγειλε μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, τα οποία τα κοστολόγησε σε 26 δισ. ευρώ, και μαζί με κάποια άλλα… ψιλά που θα μοιραστούν, μπορεί να ξεπεράσουν τα 30 δισ.
Έκανε δηλαδή έναν μπακάλικο λογαριασμό, όπως εκείνον που χαρακτήρισε ως το περίφημο πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης, το οποίο ποτέ δεν εφαρμόστηκε. Ωστόσο χρησιμοποιήθηκε ως εφαλτήριο όλο αυτό το έωλο σχέδιο, προκειμένου να πάρει την εξουσία ο Τσίπρας.
Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε καμία σοβαρή χώρα της υφηλίου δεν υπήρξαν κομματικές αντιπαραθέσεις, την ώρα που καθημερινά χάνονται ανθρώπινες ζωές.
Κι αυτό, γιατί οι ξένοι σέβονται τα ιερά και όσια, τα οποία στη χώρα μας οι κάθε είδους αριστεροί τα ποδοπατούν.
Ευτυχώς όμως, η πλειοψηφία των Ελλήνων βρίσκεται πάντοτε στις δύσκολες ώρες με τη θετική πλευρά της ιστορίας. Οι περισσότεροι συμπατριώτες μας σε κρίσιμες στιγμές καταδεικνύουν υπευθυνότητα, ακολουθώντας τα δύσκολα μέτρα που ελήφθησαν, αλλά δείχνουν και μια μεγάλη αλληλεγγύη στους συνανθρώπους τους, η οποία πριν από μερικά χρόνια έμοιαζε χαμένη.
Επίσης ανέδειξε και άλλα θετικά στοιχεία και αρετές, όπως οι χιλιάδες δηλώσεις για εθελοντική εργασία, ενώ πολλοί συνταξιούχοι γιατροί, νοσηλευτές, φοιτητές Ιατρικής τέθηκαν στη διάθεση του ΕΣΥ.
Μεγάλη είναι και η οικονομική προσφορά από τους εκατοντάδες έχοντες και κατέχοντες, που κατέθεσαν σημαντικά ποσά για την καταπολέμηση του θερ-ιού.
Η Ελλάδα δεν είναι μια καλαμιά στον κάμπο.
Το σκαρί της είναι από γερά υλικά προκειμένου να αντέχει στις θύελλες. Όταν τελειώσει η περιπέτεια θα πρέπει να αποφασίσουμε σε ποια πλευρά πρέπει να βρισκόμαστε. Ο μέγας φυσικός Αλβέρτος Αϊνστάιν (1879-1955) έλεγε: «Υπάρχουν δυο τρόποι να ζήσεις τη ζωή σου. Ο ένας είναι σαν τίποτα να μην είναι θαύμα. Ο άλλος είναι σαν όλα να είναι θαύμα». Διαλέγετε και παίρνετε.