Λίγα πράγματα είναι περισσότερο καταθλιπτικά από τις εκτιμήσεις για το πόσο χρόνο αφιερώνουν οι άνθρωποι σε μια συγκεκριμένη δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της ζωής τους.
Μια νέα μελέτη από ακαδημαϊκούς του Maryland and Delaware Enterprise University Partnership (madeup) εφαρμόζει αυτή την προσέγγιση στο χώρο της εργασίας.
Σε μια μελέτη αξιοποίησης του χρόνου μεταξύ 5.000 υπαλλήλων γραφείου στις ΗΠΑ και στη Βρετανία, οι ερευνητές προσδιόρισαν με ακρίβεια λεπτών της ώρας τον χρόνο που οι άνθρωποι σπαταλούν σε άσκοπες δραστηριότητες κάθε εργάσιμη ημέρα.
Εξαιρώντας μάλιστα από την έρευνά τους τα περίφημα «meetings».
Ο χρόνος που μπορούσε να ξοδευτεί καλύτερα
Τις «συναντήσεις» που συχνά αποδεικνύονται άχρηστες, αλλά όχι πάντα και όχι για όλους. Οι συγγραφείς επεξεργάζονται τα στοιχεία αυτά για να καταλήξουν σε μια «σταθμισμένη συνολική ματαιοπονία» (weighted total futility), μια εκτίμηση δηλαδή του συνολικού χρόνου στη ζωή του ανθρώπου που θα μπορούσε να είχε ξοδευτεί καλύτερα. Τα αποτελέσματα είναι όντως απίστευτα.
Η διόρθωση λαθών στη δακτυλογράφηση απαιτεί από κάθε υπάλληλο γραφείου να διαθέσει κατά μέσο όρο 20 λεπτά του χρόνου του καθημερινά. Κάτι που αντιστοιχεί σε 180 ημέρες ή σε μισό έτος χαμένο σε μια επαγγελματική καριέρα 45 ετών. Ορισμένες λέξεις γράφονται τόσο συχνά λάθος που από μόνες τους μπορεί να στοιχίζουν ημέρες ολόκληρες του εργάσιμου βίου ενός μέσου υπαλλήλου για να τις διορθώσει.
Το «Thnaks» (αντί για Thanks όπως ακόμα και οι μη αγγλομαθείς αντιλαμβάνονται) είναι ο χειρότερος εφιάλτης στον αγγλόφωνο κόσμο. Ακολουθούμενο από τα “teh”, “yuo” και “remeber”. Ο χρόνος που αφιερώνει από τη ζωή του ο μέσος εργαζόμενος γράφοντας αρχικά «Ευχές στοιχημάτων» (Bets wishes) και μετά διορθώνοντας σε «Βest wishes» υπολογίζεται επίσης σε ημέρες.
Η περίοδος κύησης μιας κατσίκας είναι περίπου 145 ημέρες. Τόσο χρόνο χάνει ο μέσος εργαζόμενος για να συνδεθεί σε προγράμματα και ψηφιακές εφαρμογές κατά τη διάρκεια της επαγγελματικής του καριέρας.
Οι ανησυχίες για την κυβερνοασφάλεια απαιτούν δίχως αμφιβολία να αφιερώσει κανείς χρόνο για να θωρακιστεί. Αλλά να ξοδεύουμε μήνες ολόκληρους προσπαθώντας να θυμηθούμε τους κωδικούς πρόσβασης, να τους γράφουμε λανθασμένα ή να τους ενημερώνουμε…
Ξοδεύουμε για την κυβερνοασφάλεια ακριβώς όσο χρόνο περνάμε μπροστά σε μια κενή οθόνη περιμένοντας να συμβεί κάτι. Να ανοίξει ο υπολογιστής ή να «τρέξει» ένα πρόγραμμα.
Αν όμως για να μπεις σε προγράμματα και να τα «τρέξεις» χρειάζεσαι πολύ χρόνο, ανάλογο χρόνο χρειάζεσαι και για να τα κλείσεις τα προγράμματα και να αποσυνδεθείς «με ασφάλεια».
Το κλείσιμο των παραθύρων βοήθειας και των «συμβουλών εργαλείων» διαρκεί ημέρες σε μια επαγγελματική καριέρα. Η απόρριψη επαναλαμβανόμενων αιτημάτων για προγραμματισμό ενημερώσεων στο λειτουργικό σας σύστημα είναι άλλο ένα κομμάτι της ζωής που φεύγει και δεν γυρνά πίσω ποτέ ξανά.
Η δημιουργία αναδυόμενων διαφημίσεων και η προσπάθεια τερματισμού της αυτόματης αναπαραγωγής βίντεο απορροφά τον χρόνο που θα μπορούσατε να ξοδέψετε για να μάθετε πλέξιμο ή για να επισκεφτείτε το Μάτσου Πίτσου.
Μια δέσμη δραστηριοτήτων «τακτοποίησης» των ηλεκτρονικών αρχείων απορροφά πάνω από τέσσερις μήνες από τη ζωή του μέσου εργαζόμενου. Η διαγραφή e-mail διαρκεί περίπου έξι εβδομάδες στο σύνολο του εργασιακού του βίου. Κάνοντας κλικ στα κανάλια Slack για να διαβάσετε μηνύματα που δεν προορίζονται για εσάς ή διαγράφοντας ειδοποιήσεις στην οθόνη του τηλεφώνου σας για άρθρα που δεν θα δείτε ποτέ, ξοδεύετε επίσης αρκετές ημέρες.
Διάφοροι τύποι εργασιών μορφοποίησης αποτελούν μια άλλη πολύ χρονοβόρα διαδικασία. Σκεφτείτε όλες αυτές τις απόπειρες αλλαγής των περιθωρίων στα έγγραφα του Word ή της Google. Ή τις ώρες που ξοδεύετε προσπαθώντας να βρείτε πού ακριβώς πρέπει να τοποθετήσετε το βραχίονα που λείπει σε αυτόν τον τύπο υπολογιστικού φύλλου που έχει «σπάσει». Ο Σαίξπηρ έγραψε το «Βασιλιά Ληρ» τον χρόνο που ένας μέσος υπάλληλος γραφείου ξοδεύει αλλάζοντας μεγέθη γραμματοσειράς κατά τη διάρκεια της καριέρας του.
Η επανάληψη μιας εργασίας που δεν προλάβατε να τη «σώσετε» ανήκει σε μια κατηγορία χαμένου χρόνου από μόνη της, λόγω του ψυχολογικού τραύματος που συνεπάγεται. Αυτό το πρόβλημα έχει μετριαστεί τώρα που οι αναθεωρήσεις και οι διορθώσεις στα κείμενα αποθηκεύονται αυτόματα σε πολλά προγράμματα. Αλλά δεν έχει λυθεί.
Οι μπαταρίες εξακολουθούν να εξαντλούνται σε κρίσιμες στιγμές, οι συνδέσεις στο Διαδίκτυο εξακολουθούν να «κόβονται» ξαφνικά. Το να κάνετε μια σειρά από εμπνευσμένα, οξυδερκή σχόλια σε ένα έγγραφο Google, να μην τα αποθηκεύσετε και στη συνέχεια να κλείσετε το μηχάνημα προκαλεί ένα ιδιαίτερο είδος απόγνωσης. Ανάλογα συναισθήματα προκαλεί η συνειδητοποίηση της απώλειας ενός οργανογράμματος με εκατοντάδες βέλη και πλαίσια κειμένου.
Αυτοί είναι κάποιοι μόνο από τους πάμπολλους τρόπους με τους οποίους χάνει συνήθως το χρόνο του ένας εργαζόμενος σε γραφείο. Θα πρέπει να προστεθούν ο συντονισμός ημερολογίων για συναντήσεις που αργότερα θα ακυρωθούν: άλλος ένας μήνας χαμένος. Η αναμονή για να επαναλάβουν οι συνομιλητές αυτό που είχαν να πουν επειδή ήταν σε σίγαση κατά λάθος: ένα δεκαπενθήμερο. Ο χρόνος για να γράψετε e-mail που στη συνέχεια ξεχνιούνται στο φάκελο των πρόχειρων και δεν αποστέλλονται: δύο ημέρες. Ο χρόνος που ανοιγοκλείνει κάποιος απεγνωσμένα διάφορα συρτάρια, πτερύγια και «αφτιά» σε έναν δύστροπο, πολύπλοκο εκτυπωτή: μια μέρα.
Η μελέτη των πανεπιστημιακών ερευνητών δείχνει ότι αιτία αυτού του χαμένου χρόνου είναι η τεχνολογία. Αλλά η τεχνολογία μπορεί επίσης να βοηθήσει. Υπηρεσίες που συγχρονίζουν ημερολόγια και επιλογές αυτόματης διόρθωσης το κάνουν ήδη. Οι κωδικοί πρόσβασης θα καταλήξουν αναμφίβολα να αντικατασταθούν από την αναγνώριση προσώπου και τις συνδέσεις με δακτυλικά αποτυπώματα.
Το αν ο χρόνος που εξοικονομείται με αυτόν τον τρόπο θα αξιοποιηθεί πιο παραγωγικά, όπως η ανάγνωση αυτής της στήλης, είναι ένα εύλογο ερώτημα. Αλλά για την ώρα χρόνια ολόκληρα από τη ζωή των εργαζομένων σπαταλούνται σε εντελώς άσκοπες δραστηριότητες. Όλες οι βελτιώσεις που γίνονται αξίζουν τις ειλικρινείς εχυαριστίες μας (thnaks).