Παίρνω πολύ σοβαρά την εκλογή Κασσελάκη στη θέση του κ. Αλέξη Τσίπρα, ως πολιτικού ηγέτη του ισχυρότερου (εκλογικά και πολιτικά) αριστερολαϊκίστικου πολιτικού μορφώματος στη χώρα (αυτό είναι ο ΣΥΡΙΖΑ), τόσο για τους «λόγους» που αυτή επιλέχθηκε και συντελέστηκε, όσο και για τη «διαδικασία» με την οποία επιβλήθηκε και πραγματώθηκε.
Ο συνδυασμός «των λόγων» με τη «διαδικασία» σε ένα «αριστερό» εκλογικό κοινό ψεκασμένων κάθε πιθανής και απίθανης κατηγορίας οριοθετεί μια τρομακτική για την ελληνική κοινωνία προοπτική και περιγράφει ένα εξαιρετικά πιθανό δυστοπικό μέλλον για την χώρα σε συνθήκες τεχνητής νοημοσύνης και με τις τεράστιες γεωπολιτικές εξελίξεις στην ευρύτερη περιοχή να επανακαθορίζουν σχεδιασμούς και πολιτικές εκατονταετιών.
Αρνούμαι να περιγράψω την εξέλιξη με τις γνωστές χαριτωμενιές του χώρου ή με την εγγενή πίκρα των παραδοσιακών «ηγετών» της Κουμουνδούρου, που είδαν «ξαφνικά» (για την μακαριότητα τους) έναν αλεξιπτωτιστή, δήθεν « γκολντμανσαξίτη», δήθεν τραπεζίτη, δήθεν εφοπλιστή, δήθεν συνεργάτη «ινστιτούτων στρατηγικών μελετών στο Αμέρικα», σε κάθε περίπτωση ένα ον πολιτικά λειτουργικά αναλφάβητο με σύντροφο (στο κρεββάτι και στη ζωή) έναν « αμερικάνο νοσοκόμο» (ούτε καν τετραετούς φοίτησης όπως οι δικοί μας) κι ένα σκύλο να καταλαμβάνουν δια περιπάτου το τελευταίο οχυρό της δήθεν «προοδευτικιάς» παράταξης με Colgate χαμόγελο, γυμναστήριο, μπαμπά, μαμά και θείο.
Η εξέλιξη είναι απείρως σοβαρότερη από αυτή που εισπράττει κανείς από την δημόσια εικόνα μιας περιφερόμενης πολιτικής ξεφτίλας, η οποία αγνοεί την είσοδο των γραφείων του κόμματος την προεδρία του οποίου διεκδικεί. Ακουμπάει στο ίδιο το μέλλον αυτής της κοινωνίας και των πολιτών της και, σε δεύτερο πλάνο, στην ίδια τη θέση της χώρας στο νέο διεθνή καταμερισμό δύναμης στην περιοχή, δυνητικά στην ίδια την ύπαρξη της με τη μορφή που σήμερα τη γνωρίζουμε.
Η μετεωρική εξέλιξη του κ, Κασσελάκη προς την προεδρία της Κουμουνδούρου είναι ενδεικτική ενός σχεδιασμού που διαμορφώθηκε από άγνωστες πλην υπαρκτές γεωπολιτικές και επιχειρηματικές δυνάμεις με την αμέριστη συνεργασία του απερχόμενου Αλέξη Τσίπρα εν αγνοία ενός κόμματος και επιβλήθηκε με απίστευτη ευκολία σε ένα μέρος της κοινωνίας των πολιτών με χαρακτηριστικά ιδεοληπτικού ψεκασμένου κοινωνικού χυλού.
Ενός σχεδιασμού τόσο προωθημένου που δεν δίστασε να ρίξει στην εκλογική μάχη για την ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης στην συντηρητικότερη κοινωνία της Ευρώπης έναν απελευθερωτικά gay με τον σύντροφο του και να τον επιβάλλει με θριαμβευτικά εκλογικά νούμερα απέναντι σε μια Έφη «βαριά, σκοτεινιασμένη» να εκπροσωπεί έναν νεοσταλινισμό και μερικούς αποστεωμένους (και ηλικιακά) γραφειοκράτες της κομματικής νομενκλατούρας.
Το επαναλαμβάνω για να το κατανοήσουμε: Τυπικά, από το βράδυ της Κυριακής 24.09.2023 (ουσιαστικά από το βράδυ των πρώτων εκλογών της 21ης Μαΐου 2023) ηγείται της αξιωματικής αντιπολίτευσης ένας πολιτικά λειτουργικά αναλφάβητος με Golgate χαμόγελο, παρέα με ένα αμερικάνο νοσοκόμο και δίπλα του, ως Ηρακλείς του Στέμματος να παρατάσσεται η χορεία της αριστερής ψέκας από Τζάκρη και Αυλωνίτου μέχρι Κωνσταντινέα και Καφαντάρη, με τον Πολάκη ιδεολογικό καθοδηγητή και τον «13-0» αμετάκλητα καταδικασμένο για απιστία Νίκο Παππά πολιτικό κομισάριο.
Αυτό το αυθεντικό προϊόν της μιντιακής μεταδημοκρατίας είναι εξαιρετικά πιθανό, υπό όρους, να κληθεί από ένα λαό λωτοφάγων συνομωσιολόγων πουτινολάγνων να ηγηθεί κυβερνητικά σε ένα -ακόμη και άμεσο- μέλλον, με την υποστήριξη της συνομοταξίας των κρατικοδίαιτων του ελληνικού δήθεν επιχειρείν, την συνεργασία των μιντιοκρατών και την πρόθυμη συμβολή όσων μισούν (για πολύ συγκεκριμένους λόγους) βαθύτατα τον φιλελευθερισμό του Μητσοτάκη και την εκσυγχρονιστική δυναμική που αναπτύσσει η χώρα, έστω και σε πρωτόλειο στάδιο.
Δεν είναι καθόλου αστεία η εκδοχή ειδικά αν λάβει κανείς υπόψη του πως η επόμενη εναλλακτική του Κασσελάκη είναι ο Ανδρουλάκης, δηλαδή το απόλυτο Τίποτα σε σχέση με το αμερικανοθρεμμένο ψεκασμένο Καθόλου, τα οποία από σήμερα θα αναμετρώνται στην κοινωνία των πολιτών στον αγώνα για την ηγεσία της δήθεν κεντροαριστερής συνιστώσας της ελληνικής δημοκρατίας.
Ακούω με περίσσιο σκεπτικισμό διάφορες ιστορικές περσόνες της Κουμουνδούρου να επιχειρούν να αναλύσουν ιδεολογικοπολιτικά με εργαλεία του 19ου αιώνα το νέο εκλογικό αφήγημα, να αποφεύγουν όπως ο διάολος το λιβάνι να ονοματίσουν ως βασικό υπεύθυνο της κατάντιας τους τον κ. Τσίπρα, τον οποίο οι ίδιοι αποθέωναν, να απειλούν με δήθεν αποχωρήσεις και διασπάσεις (κάποιες θα συμβούν αλλά θα είναι περιθωριακές), στην ουσία ικετεύουν γονυπετείς τον νέο αρχηγό να ρίξει το βλέμμα του και σε αυτούς.
Κωμικές πολιτικές υπάρξεις, άεργοι ιδεολητικοί επαγγελματίες του δήθεν αριστερού ηθικού πλεονεκτήματος, πλέον ανέστιοι κομματικά και ανύπαρκτοι εκλογικά έχουν ως μόνη επιλογή να σκύψουν, ως αριστεροί ραγιάδες το κεφάλι και να καλούν τον νέο αγά να τους σφάξει για ν' αγιάσουν.
Η υπόθεση «Κασσελάκης» είναι εξαιρετικά σοβαρή για να αφεθεί η διαχείριση της από σήμερα και μετά σε κάτι Βούτσηδες και κάτι Σκουρλέτηδες ή Τσακαλώτους ή για αν αντιμετωπιστεί μόνο με όρους αστυνομικής ερμηνείας των κοινωνικών εξελίξεων ή για να δικαιώσει τον Σεφτελή στις καλοκαιρινές επιθεωρήσεις στο Δελφινάριο «όπου θα πάει ο Τάϊλερ σύννεφο παρέα με τον σκύλο».
Αναμένω από την κυβέρνηση να την αντιμετωπίσει με περίσσεια σοβαρότητα και υπευθυνότητα, να αναδείξει τα βασικά πολιτικά στοιχεία που τη συνθέτουν, να αποκαλύψει τα συμφέροντα που την επέβαλαν και να περιγράψει τους εθνικούς και κοινωνικούς κινδύνους από την πιθανή επικράτηση της κοινωνικής ψέκας σε κάποια μελλοντική κυβερνητική εκλογή, αντί να επενδύει σε φωτογραφίες του Τάϊλερ «βάλε το κόκκινο φουστάνι, εκείνο που σε κάνει να μοιάζεις πυρκαγιά». Είμαι βέβαιος πως θα το κάνει.
Κυρίως, αναμένω να επιταχύνει ακόμη περισσότερο τις μεταρρυθμίσεις προς τον εκσυγχρονιστικό φιλελευθερισμό που έχει τρομακτική ανάγκη η χώρα σε όλα τα επίπεδα. Αυτή είναι η καλύτερη και η ισχυρότερη απάντηση σε κάθε πολιτικά αναλφάβητο και ιδεολογικά παρανοϊκό που απειλεί ευθέως την αστική δημοκρατία και ορέγεται ένα νέο «2015» με ή χωρίς τον Τσίπρα στο προσκήνιο.
Υ.Γ.: Τό 'χουμε, η συνομοταξία Πολάκη, Παππά, Τζάκρη, Αυλωνίτου, Καφαντάρη, Κωνσταντινέα και «λοιπών πουτινολάγνων ιδεοληπτικών της κακιάς ώρας» μπορεί (με την ψήφο του ελληνικού λαού) να κυβερνήσει, στο πρόσωπο ενός Κασσελάκη (παρέα με ένα νοσοκόμο κι ένα σκύλο) τη χώρα;