Υπάρχει απάντηση έτοιμη στις αγωνίες του κ. Αλέξη Τσίπρα για την διοίκηση της χώρας έως την διεξαγωγή των εκλογών και την συγκρότηση νέας κυβέρνησης: Την επομένη κάθε εκλογικής διαδικασίας να ορίζεται η ημερομηνία των επόμενων εκλογών και αμέσως μετά να διορίζεται μια υπηρεσιακή κυβέρνηση για την τετραετία που θα χρειαστεί.
Διότι αν είναι να κάνουμε μισές δουλειές και να διορίζουμε υπηρεσιακή κυβέρνηση για τον τελευταίο χρόνο μόνο ή για ένα μεσοδιάστημα, ας πάρουμε «ομού κι αντάμα» μια απόφαση να επεκτείνουμε τον θεσμό της προσωρινής/υπηρεσιακής κυβέρνησης σε όλη τη διάρκεια της τετραετίας να γλιτώσουμε και από τον κόπο κάθε φορά να αναζητούμε πρόθυμους για ένα-δυο μήνες.
Αυτή η «υπηρεσιακή κυβέρνηση τετραετίας» θα έχει όλα τα δικαιώματα μιας κανονικής κυβέρνησης, αλλά «με πλέρια λαϊκή συμμετοχή ολούθε και με όλες τις κυβερνητικές επιτροπές και τα υπουργεία σε διαρκή λειτουργία να αποφασίσουν δημοκρατικά για τις υποθέσεις του κράτους» κι όπου δεν γίνεται να βρεθεί άκρη να ρίχνουμε ένα δημοψήφισμα.
Νά 'χουνε αφορμή κι οι «μπουτούδες» της Πλατείας Συντάγματος να πάρουν το αίμα τους πίσω που τις έβαλαν και χόρευαν σαν παλαβές για το περήφανο «όχι» στον Σόϊμπλε και τους βγήκε την άλλη μέρα ένα ψοφοδεές «ναι», βλέπετε δεν άντεξε ο λαοπρόβλητος ηγέτης «κάθε εκατό χρόνια» να τον πιέζουν οι ιμπεριαλιστές κι έβγαλε και έρπη ζωστήρα το παλικάρι…
Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο κ. Τσίπρας κατάλαβε, όταν ολοκλήρωσαν «οι ειδικοί να του εξηγούν», τι στο καλό είναι αυτά που ζήτησε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη, ούτε αν κάποιος του διευκρίνισε πως εκλογές δεν έχουν οριστεί ακόμη, ώστε να εκκινήσει ο χρόνος για κάθε τι «υπηρεσιακό» που προβλέπεται από το Σύνταγμα και τους νόμους. Οι πιθανότητες να τα είπε χωρίς να έχει αντιληφθεί τι σημαίνουν είναι πολλές, άλλωστε είναι και δυσκολότερα από τη στροφή των 360 μοιρών και τον διαχωρισμό της Λέσβου από τη Μυτιλήνη, ορθώς μπορεί να μπερδεύτηκε ο «ηγέτης».
Προσωπικά, λατρεύω εκείνη την «διαρκή συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής, ώστε όλες οι πολιτικές δυνάμεις να είναι σε πλήρη γνώση των εξελίξεων στα εθνικά μας θέματα καθ΄όλη την προεκλογική περίοδο», κάτι τέτοια αποδεικνύουν πόσο μακριά βλέπει ο «ηγέτης» και πόσο «εθνικόφρων» είναι που δεν κρατάει για τον εαυτό του την πολυτέλεια της ενημέρωσης, θέλει να την μοιράζονται όλοι, μαζί κι ο Ερντογάν για να μη χρειάζεται να περιμένει την πρεσβεία του, να διαθέτει on line σύνδεση…
Ότι ο «ηγέτης» εκτός από «λαοπρόβλητος» είναι και κομματάκι «δυσκοίλιος με τα εθνικά θέματα» δεν είναι είδηση, είναι πασίγνωστη η διάθεση του να επιβάλλει (αν τα καταφέρει) μια νέα Συμφωνία των Πρεσπών με την Τουρκία αυτή τη φορά, «η διαρκής συνεδρίαση του Εθνικού Συμβουλίου Εξωτερικής Πολιτικής» είναι το πρώτο βήμα για την εξέλιξη αυτή, μια ματιά να ρίξει κανείς από ποιους αποτελείται και ψάχνει διαβατήριο για να μετακομίσει.
Γιατί, τότε, το δηλώνει έτσι απερίφραστα; Επειδή είναι πεισμένος πως έρχεται και πάλι η ώρα του, τον περιμένει και πάλι η τρυφηλή ζωή του Μαξίμου και των κυβερνητικών αεροσκαφών με τους σολομούς και τα κοψίδια και το πεπρωμένο του να αλλάξει την Ευρώπη και τον κόσμο ολόκληρο (μα την Παναγία, αυτό πιστεύει).
Στην προοπτική αυτή δεν έχει το παραμικρό ζήτημα (ηθικής εννοείται) να προχωρήσει σε επιλογές και αποφάσεις που θα αναδιατάξουν πλήρως το γεωπολιτικό σκηνικό στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, άλλωστε ο ίδιος και οι δικοί του όλοι για «τα δίκαια της Τουρκίας» στην περιοχή αγωνιούν, έτσι επιβάλλει ο αριστερός διεθνισμός και η πάλη των λαών, κανείς δεν ξεχνάει πως «όποια κι είναι η ερώτηση, η απάντηση είναι η ειρήνη», οι αριστεροί ξέρουν πότε «είναι έτοιμοι να υπερασπιστούν τις ιδέες τους με τη ζωή μας».
Στη φιλολογία που ξεκίνησε και εντείνεται καθημερινά για τον χρόνο διεξαγωγής των εκλογών και «με τον τραχανά να έχει απλωθεί τόσο πολύ που είναι από δύσκολο έως αδύνατο να μαζευτεί» ο Κυριάκος Μητσοτάκης χρειάζεται να συνυπολογίσει για την τελική του απόφαση τι έχει να ακούσει από τον Τσίπρα και την παρέα του για τα εθνικά θέματα, με αιχμή του δόρατος τις δύο αμυντικές συμφωνίες με τις ΗΠΑ και τη Γαλλία και την αρρωστημένη περίπτωση του Ερντογάν.
Από την ικανότητα του πρωθυπουργού να κρατηθεί η αντιπαράθεση για τα εθνικά θέματα εκτός προεκλογικής ατζέντας ή, τουλάχιστον, να περιοριστεί η έκταση και η ένταση των επιθέσεων της αντιπολίτευσης θα κριθεί, εν πολλοίς, η ομαλή εξέλιξη των κρίσιμων γεωπολιτικών ζητημάτων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και στο Αιγαίο, σκεφθείτε την αντίδραση των «απόξω» να βλέπουν στην Ελλάδα να είναι «σε διαρκή συνεδρίαση το Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής» και να πλακώνεται ο Μητσοτάκης με τον Βελόπουλο κι ο Κουτσούμπας με τον Ανδρουλάκη για το πόσα τανκς θα μετακινήσουμε, πόσα υποβρύχια θα αποπλεύσουν και πόσες δυνάμεις πεζικού θα βρεθούν στα σύνορα…
Δυστυχώς για τον πρωθυπουργό στην προεκλογική περίοδο, όποτε αυτή εκκινήσει, θα πρέπει να αγωνιστεί σκληρά να επιβάλλει το αυτονόητο, αν το θεωρήσει δεδομένο θα βρεθεί μπροστά σε μεγάλες εκπλήξεις.