Με τους εμβολιασμούς να επιταχύνονται και τις επιχειρήσεις να αναμένουν επανάνοιγμα των γραφείων τους, οι εργαζόμενοι θέλουν ανταλλάγματα: να είναι ασφαλείς δίπλα σε όσους συνεργάζονταν μέχρι πρότινος μέσω ασφαλούς απόστασης.
Οι εργοδότες υπογραμμίζουν τα μέτρα περιορισμού της μετάδοσης κορωνοϊού, αλλά σύμφωνα με τους ειδικούς, δεν είναι όλες οι μέθοδοι το ίδιο αποδοτικές. Πολλά από τα συστήματα “ασφαλείας” δεν αποδίδουν καθόλου, για παράδειγμα.
Ενα χρόνο και πλέον μετά το ξέσπασμα της πανδημίας, οι επιστήμονες επικεντρώνονται στην εξάπλωση του κορωνοϊού μέσω του αέρα, κάτι το οποίο αυξάνει τη σημασία να υπάρχει σωστή παροχή και κυκλοφορία οξυγόνου στους χώρους εργασίας. Για τους εργαζόμενους, αυτό αυξάνει την ανάγκη των νέων συστημάτων και φίλτρων.
«Δε θέλω να ακούσω για τις μεθόδους απολύμανσης των επιφανειών. Αποτελεί χάσιμο χρόνου και χρημάτων», ανέφερε η Λίνσεϊ Μαρ, καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο Virginia Tech η οποία μελετά το συσχετισμό μεταξύ του ιού και του περιβάλλοντος. «Πείτε μου για τον εξαερισμό σας και για τα φίλτρα σας», υποστήριξε.
Επιστροφή στα γραφεία
Αν και οι ευέλικτες μέθοδοι εργασίας θα επιβιώσουν και πέρα της πανδημίας, πολλοί έχουν αρχίσει ήδη τις μετακινήσεις. Στη Βρετανία, όπου οι εμβολιασμοί είναι πυρετώδεις, οι εργαζόμενοι επέστρεψαν στα γραφεία τους την προηγούμενη εβδομάδα σε ποσοστό-ρεκόρ από τον προηγούμενο Μάρτιο. Η JPMorgan Chase & Co έγινε η πρώτη μεγάλη αμερικανική τράπεζα αυτή την εβδομάδα η οποία ζήτησε από τους εργαζόμενούς της να επιστρέψουν, βάσει κυκλικού προγράμματος, από τον Ιούλιο κι έπειτα.
Μετά από τόσους μήνες, μπορεί να μας φαίνεται περίεργο που υπάρχουν τόσες αντικρουόμενες θεωρίες όσον αφορά τη μετάδοση του ιού. Αυτό οφείλεται στην υπερβολική έμφαση που δόθηκε στην μετάδοση από μολυσμένες επιφάνειες.
Το CDC, μάλιστα, είχε πρόσφατα αναφέρει πως η πιθανότητα μόλυνσης από επιφάνειες που “έχουν” Covid-19 είναι 1 στις 10.000.
Για την μετάδοση του κορωνοϊού μέσω του αέρα, η απειλή δεν οφείλεται στα μεγάλα σταγονίδια που γρήγορα πέφτουν στο πάτωμα, αλλά από τα μικρά σωματίδια που παραμένουν και αιωρούνται στον αέρα για ώρες ολόκληρες, και αυξάνονται σε κλειστούς χώρους με κακό εξαερισμό.
Αυτό έχει οδηγήσει και στη χειροτέρευση της πανδημίας, σύμφωνα με την γερμανική Association for Aerosol Research, η οποία αναφέρει πως οι περιορισμοί στις μετακινήσεις σε εξωτερικούς χώρους, καταλήγουν να περιορίζουν τους ανθρώπους σε κλειστούς χώρους και αποτελούν χειρότερη επιλογή από μια ασφαλή μετακίνηση έξω. Το συγκεκριμένο γκρουπ, μάλιστα, πρόσφατα απέστειλε επιστολή στη Γερμανίδα Καγκελάριο Μέρκελ, αναφέροντας πως πρέπει να σταματήσει να ανησυχεί για τα πάρκα και τα beer gardens και να αρχίσει να ασχολείται με τους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία, τα γηροκομεία και τους εργασιακούς χώρους και τον εξαερισμό τους.
Η “διαδρομή” μετάδοσης
Από την άλλη, δεν είναι όλοι οι επιστήμονες σίγουροι για κάτι τέτοιο, με πολλούς εξ’ αυτών να υπογραμμίζουν την έλλειψη δεδομένων. Παρόλα αυτά, πολλάκις στο παρελθόν, όπως με την ιλαρά και τη φυματίωση, οι αρχές είχαν αναφέρει πως η κύρια διαδρομή μετάδοσης είναι ο αέρας.
Ενας από τους κύριους λόγους μετάδοσης δεν είναι το φτάρνισμα ή ο βήχας, αλλά η απλή ομιλία. Επειδή πολλοί ασυμπτωματικοί ασθενείς έχουν τον ιο και δεν το γνωρίζουν -ακόμη-, μεταδίδουν τον ιό μέσω της ομιλίας, αφού τα σωματίδια είναι ελαφρά και αιωρούνται για ώρα.
Σύμφωνα με τον Τζόσεφ Τζ. Αλλεν, καθηγητή του Harvard, το ρίσκο της προσβολής από τον ιό οφείλεται στη διάρκεια, την ποσότητα και τη συχνότητα της έκθεσής μας.
Ο ίδιος καταλαβαίνει όσες επιχειρήσεις πρόσφατα προσπαθούσαν να μειώσουν την έκθεση στον ιό μέσω της απολύμανσης, παρά το γεγονός πως το θεωρεί ως ένα «θέατρο υγιεινής» το οποίο είναι πασιφανές και βοηθά στον εφησυχασμό των ανθρώπων.
Καθαρός αέρας
Ενα “σύστημα” προφύλαξης των εργαζομένων είναι και τα πλαστικά διαχωριστικά μεταξύ των γραφείων. Όμως για τον Αλλεν, τα πλεξιγκλας δεν είναι και τόσο επιβοηθητικά αφού μπορεί να μη διευκολύνουν την κυκλοφορία του καθαρού αέρα. Σύμφωνα με έρευνα στη Μασαχουσέτη, τα διαχωριστικά αυτά -αντίθετα- χειροτέρευσαν την κατάσταση αφού αποτελούσαν πηγή εστίας μόλυνσης.
Οσο για τα ασανσέρ στα μεγάλα κτίρια, ο Αλλεν ανέφερε πως μπορεί να μην αποτελούν και τόσο μεγάλο πρόβλημα αφού -συνήθως- τα ασανσέρ έχουν επαρκή εξαερισμό, ενώ οι επιβάτες δεν παραμένουν μέσα σε αυτά για παρατεταμένες περιόδους. Το μεγαλύτερο ρίσκο έγκειται στη δημιουργία συνωστισμού προ των ασανσέρ λόγω των περιορισμών του αριθμού των επιβατών σε αυτά.